Çizgiromanlarda Vazgeçilenler

[pizagor]

Sevgili Gamlibaykus'un forumumuza kazandirdigi DC Comics Presents ve Marvel Team-Up kapaklarina bakarken bir konu dikkatimi çekti : Yayinlandiklari yillarda kapaklarda konusma balonlari kullaniyormus çizerler. Bu, son yillarda hiç karsilasmadigim bir uygulama... Sizin de dikkatinizi çeken, çizgiromanlarda böyle vazgeçilmis, degisiklige ugramis unsurlar var mi?


       

[Saint2]

Bence kadinlar nispeten daha koca memeliydiler....   
Saka gibi ama dogru.

[devrimk]

90'larda moda olan hikaye içinde tek sayfa kahraman çizme modasi (pin-up) artik pek yok.

[devrimk]

Eski çizgi romanlarda karakterler daha fazla konusuyorlardi, olan durumu anlatiyorlardi daha dogrusu.

[pizagor]

Uyari : Bu mesaj erkek üyelerimize özeldir!!! 

Bence kadinlar nispeten daha koca memeliydiler....   
Saka gibi ama dogru.

Acaba    


Son dönem çizimlerinden Shanna (Marvel)




Yine son dönemden Power Girl (DC)

[Carnage]

90lı yılların başında ToddMcFarlane,Erik Larsen,Jim Lee,Rob Liefeld gibi karman çorman,anatomi kurallarını zerre kadar önemsemeden yapılan, karakterlerin yüzleri çizgi romandan ziyade karikatürleri andırdığı çizimlerin modası şu anda biraz geçmiş gibi görülüyor. Sanırım çizgi romanın "Karanlık Çağı"dediğimiz dönemde yazılan, antikahramanların tutulduğu dönemin öyküleri bu çizim tarzını gerektiriyordu.

[emre ozdamarlar]

Bu tarzlardan vazgecildigini sanmiyorum.

Jim Lee hala piyasanin en etkili cizerlerinden, cizdigi kitap aninda best-seller olur. Anatomi kurallarini önemsemiyor yorumunu da kesinlikle yanlis buluyorum, Jim Lee cizer olmadan önce Tip Fakultesi'nde okumustur, anatomi bilgisi saglamdir. (Sayilan isimlerden yalniz Rob Liefeld gercekten asiri hatali cizimlere imza atmistir) Gunumuzun en unlu cizerlerinden David Finch dogrudan Jim Lee ekolunden gelmektedir. Jim Lee'nin kankasi Marc Silvestri'nin studyosunda yetismistir.

Karikaturize tarz birakildi da diyemeyiz, misal Skottie Young yine Marvel'in en saglam cizerlerinden, Todd McFarlane cizimleri Skottie'nin yaninda gayet realistik bile durmaktadir.

Bunun yaninda bir de IDW, Image yayinlarina bakarsak cok daha serbest tarzlara rastlamak mumkun.  (Fell, Chew vs.)

[Carnage]

Evet Jim Lee hakkında anatomi kurallarına aykırı çizimler yapıyor yorumum hatalıydı. ToddMcFarlane ve benzerleri grubuna dahil ettiğim için arada kaynadı .

Karikatürize tarz bırakılmadıysa da 90ların başındaki popülerliği yok. Humberto Ramos'u saymazsak tabi. Adam  hala piyasanın en popüler isimlerinden. Dediğin gibi Lee de şu anda aktif.

Ben çizerleri "temiz çizim yapanlar","serbest tarz"diye ikiye ayırıyorum. Bolland,Buscema,Romita Sr,Manara gibileri ilk grupta,McFarlane,Larsen,Liefeld,Ramos gibileri ise ikinci grupta kategorize ediyorum. Birinci grubu daha fazla tutsam da ikinci grupta da beğendiklerim yok değil.

[Al Simmons_Spawn]

Evet Jim Lee hakkında anatomi kurallarına aykırı çizimler yapıyor yorumum hatalıydı. ToddMcFarlane ve benzerleri grubuna dahil ettiğim için arada kaynadı .

Karikatürize tarz bırakılmadıysa da 90ların başındaki popülerliği yok. Humberto Ramos'u saymazsak tabi. Adam  hala piyasanın en popüler isimlerinden. Dediğin gibi Lee de şu anda aktif.

Ben çizerleri "temiz çizim yapanlar","serbest tarz"diye ikiye ayırıyorum. Bolland,Buscema,Romita Sr,Manara gibileri ilk grupta,McFarlane,Larsen,Liefeld,Ramos gibileri ise ikinci grupta kategorize ediyorum. Birinci grubu daha fazla tutsam da ikinci grupta da beğendiklerim yok değil.

Çizgi romanda karanlık çağın doğuşu 1985 yılında Watchmen ve The Dark Knight Returns'ün basımından sonra kabul edilir. Comics sektörüde tıpkı Hollywood gibidir bir konsept ya da fikir tuttuğunda o fikir kökü kurutulana kadar kullanılır. Watchmen ve The Dark Knight Returns'ün başarılı olmasının sebebi kurguya,hikayeye,karakterlere bağlanmazda karanlık olmasına bağlanır ve o dönem çizgi romanlarda ciddi bir karanlık hikayelere ve anti-herolara yöneliş başlar. Bu dönemde özellikle başını Rob Liefield'ın çektiği anatomi katili çizerler doğar. Bu dönemde kası,şiddeti abartmak moda olduğundan vücudu en az 200 kilo kas içinde küçük ayaklı adamları görmek o dönemlerde şaşırılacak bir durum değildir. İşin dahada komiği bu stil gerçekten tutar. Mesela Rob Liefield'ın X-Force'u(Gerek çizim gerekte hikaye olarak tam bir eziyet) 5 milyona yakın satar ve tüm zamanların en çok satan 2. çizgi romanıdır hala. Todd McFarlane ve Jim Lee zira alışagelmedik çizim stilleriyle kendi dergilerinde inanılmaz satış rakamları yakalarlar. 1990'ların başında bu çizer tayfası kendi yarattıkları karakterin telif haklarına sahip olamadıkları için Marvel Comics'den ayrılır ve Image Comics'i kurar. Bir kaç dergiyi hariç tutuyorum(Aralarında favori karakterlerimden birinin bulunduğu Spawn'da dahil olmak üzere) pek çok dergi hikaye değilde değişik çizimleri dolayısıyla satar ta ki insanlar okudukları şeyin çoğunun ne kadar kötü olduklarını anlayana kadar. Neyse ki 1990'ların ortasında bu çizim stili klişeye dönüşür ve anti kahramanlar yerine tekrardan süper kahramanlara yönelim başlarda bu fiyaskodan kurtuluruz.

Çizgi Romanlardaki bence en büyük değişiklik Silver Age'deki her kareyi ayrıntılı anlatım oldu. Mesela Örümcek Adam Kingpin'le savaşırken hiçbir şey söylemese bile düşünce balonunda evet şimdi süper yapışkan Örümcek ağlarımı ona fışkırtıyorum. Bu anlatım tekniği bir kitap veya romanda sizi olayın içine sokmak için kullanılabilir anlarım ama çizgi roman gibi seni görselle destekleyen bir türde salağa anlatır gibi her şeyi detayı detayı anlatmalarını saçma bulmuşumdur.

[rumar80]

   Gerçekten silver age çizgi romanda devrim olarak kabul edilebilir.
   Bu dönem yayınlanan çizgi romanlar (özellikle Marvel) kahramanlarının düşünceleri, zaafları ile bize insan olduklarını anlatıyordu.
   Hala düzenli olarak comics okurum. Bir iki favorim vardır, ama Marvel'ın o eski yayınları denince hangisi olsa fark etmez diyebilirim.
   Azimle essential toplamaya ve okumaya devam ediyorum. Bu da bir delil olarak kabul edilebilir. Belki de hala içimde o saf ve mutlu sonlara inanan çocuk yaşadığı içindir.
   Sevgiler