Uzun bir bekleme süresi ve daha da uzun bir okuma süresinden sonra, format açısından son derece değişik bir çizgi roman olan Building Stories'i bitirip incelemeyi başardım. :)
Building Stories'in olayı şu: Normal bir çizgi romandan beklentinizin aksine, tek bir kitap alıp okumaya koyulmuyorsunuz. Bunun yerine, içinde on dört parça farklı eser (gazeteler, bröşürler, posterler, albümler, vs.) bulunan bir kutu alıyor, ve istediğiniz sırayla başlayarak okumaya koyuluyorsunuz. Sonunda da her şey yerli yerine oturuyor.
(https://farm5.staticflickr.com/4668/39789002052_f55316d40e_o.jpg)
Her açıdan başarılı bir eser. Özellikle Daytripper ve Asterios Polyp'ten memnun kalan arkadaşlara kesinlikle tavsiye ediyorum.
Daha detaylı olarak da şöyle yazdım, konusu ve detayları için göz atabilirsiniz:
http://altevren.net/index.php/farkl-tatlar/480-building-stories
Berk tesekkurlerimi sunuyorum bu tanitim icin. Cok fena gaza geldim, alacagim buyuk ihtimal.
Berk teşekkür ederim güzel bir paylaşım.
acele etmeyin derim
Alıntı yapılan: flaneurcomics - 18 Şubat, 2013, 22:47:10
acele etmeyin derim
Ben de bir yok artık derim açıkçası :)
Çeviri ve basım kısmının uğraşı bir yana, içeriği bakımından da Türkiye'ye ne kadar uygun bir eser bilemiyorum. Bizim için fazla "tabu" olabilecek birkaç konuya uzun uzun değiniyor Chris Ware - Türkiye'de yayınlanması gibi bir durum olursa ayakta alkışlarım gerçi ama, bize hitap etmekten çok bizi kızdıracak bir eser muhtemelen :D
Alıntı yapılan: emre ozdamarlar - 18 Şubat, 2013, 15:20:55
Berk tesekkurlerimi sunuyorum bu tanitim icin. Cok fena gaza geldim, alacagim buyuk ihtimal.
Emre sana kesin tavsiyem zaten, tam senlik bir çizgi roman.
Sevgili Berk bizi kızdıracak eser derken spolier e girmeden ufak bir özet geçermisin.
Ben "bizi kızdıracak" eserleri özellikle seviyorum. Yakında gaza gelip Flaneur buraya yumruk havaya falan diye tezahurat falan yapacağım, üçlü çektireceğim. Acelem yok, zaten ingilizce de yok. Merakla beklemedeyim.
"Bizi" kızdıracak dediğim tabi çizgi roman okuyan, belli bir kültür seviyesi üzeri değil, ama şöyle kısaca, hiçbir şeyi berbat etmeden konulardan gidecek olursam, sık sık karşımıza çıkan bir seks ve çıplaklık olayı (ki ana karakterin tek bacağı olmayan bir kadın olduğunu da düşünmek gerekiyor), din konuları, ana karakterin kürtajı ve bu kürtaj süreci gibi sanki tepki çekebilecek yerler var.
Bana sorarsanız, açıkçası hiç rahatsız edici bir boyutu yok eserin. Ama dediğim gibi, ifade özgürlüğünün sınırlı olduğu bir ülkede, kitaptaki birkaç sahne nasıl tepki alır tam kestiremiyorum.
Alıntı yapılan: berkuralcan - 19 Şubat, 2013, 00:03:57
"Bizi" kızdıracak dediğim tabi çizgi roman okuyan, belli bir kültür seviyesi üzeri değil, ama şöyle kısaca, hiçbir şeyi berbat etmeden konulardan gidecek olursam, sık sık karşımıza çıkan bir seks ve çıplaklık olayı (ki ana karakterin tek bacağı olmayan bir kadın olduğunu da düşünmek gerekiyor), din konuları, ana karakterin kürtajı ve bu kürtaj süreci gibi sanki tepki çekebilecek yerler var.
Bana sorarsanız, açıkçası hiç rahatsız edici bir boyutu yok eserin. Ama dediğim gibi, ifade özgürlüğünün sınırlı olduğu bir ülkede, kitaptaki birkaç sahne nasıl tepki alır tam kestiremiyorum.
Teşekkür ederim Berk merak ettim senin yorumunuda okuyarak bu çizgi romanı hadi bakalım.
içeriğinin türkiyeyi çok zorlayacağını düşünmüyorum. çizgi roman okuyan insanlar cahil değil ve birçok şeyi kaldırabilecek kültür seviyesinde. naruto okuyan 15 yaşında çocuk okumayacaktır sonuçta bunu.
ama teknik olarak gerek el çizimi tipografisi, gerek baskı teknikleri olarak chris ware kitaplarının başka dillere çevriminin çok zor olduğunu görüyorum. türkiyedeki matbaaları düşündükçe de korkuyorum sonuçtan. kolaylıklar diliyorum.
çıktığı takdirde insanlara bol bol hediye olarak alacağımı da söyleyeyim şimdiden.
tanıtımı ilk okuduğumda acaba flaneur yayımlar mı diye düşünmüştüm :D
Alıntı yapılan: omega red - 19 Şubat, 2013, 09:31:37
içeriğinin türkiyeyi çok zorlayacağını düşünmüyorum. çizgi roman okuyan insanlar cahil değil ve birçok şeyi kaldırabilecek kültür seviyesinde.
Dün bir kez daha bu gözle ("Türkiye'de yayınlanır mı?" gözü :D) baktım çizgi romana. Yukarıda da dediğim gibi,
""Bizi" kızdıracak dediğim tabi çizgi roman okuyan, belli bir kültür seviyesi üzeri değil (...)" - zaten sanat eserlerine tepki verenler çoğu zaman o eserle ilgilenmeyen kesimler oluyor.
Açıkçası ikinci kez baktıktan sonra o kadar da sorun olmaz diye düşünüyorum - daha doğrusu şöyle özetleyeyim, zaten çok sorun olacak bir şey yok da, bir iki sayfa tehlikeli. Belki hikayenin akışı içinde okuyucunun gözüne çarpacak bir şey değil ama, X bir gazetede çıkıp "Building Stories kitabında şöyle bir cümle geçiyor!" diye cımbızla ayıkladığı yerlerden bir "karalama politikası" izlerse nasıl tepki gelir bilmiyorum.
Ki bu da görülmemiş bir şey değil, baktığınız zaman ülkenin çok ciddi bir kesimi Orhan Pamuk'tan nefret ediyor, ki bu nefretin başlangıcında da, Pamuk'un birkaç röportajında söylediği bazı şeylerin cımbızla ayıklanıp manşetlere vs. taşınması var. Tabi çok farklı boyutlarda örnekler, sadece kafamda neden soru işareti olduğunu açıklayabilmek için bunu söylüyorum.
Kısacası bu konuyla ilgili sonucum şu yönde: Ben yayınevi sahibi olsam Building Stories'i yayınlamaya kalkışmazdım. :D Ama dediğim gibi, eğer Türkiye'de yayınlanırsa da ayakta alkışlarım, benden daha cesur insanların bu işte olduğunu görmek de açıkçası beni sevindirir :)
Alıntı yapılan: berkuralcan - 21 Şubat, 2013, 10:10:32
Dün bir kez daha bu gözle ("Türkiye'de yayınlanır mı?" gözü :D) baktım çizgi romana. Yukarıda da dediğim gibi, ""Bizi" kızdıracak dediğim tabi çizgi roman okuyan, belli bir kültür seviyesi üzeri değil (...)" - zaten sanat eserlerine tepki verenler çoğu zaman o eserle ilgilenmeyen kesimler oluyor genelde.
Açıkçası ikinci kez baktıktan sonra o kadar da sorun olmaz diye düşünüyorum - daha doğrusu şöyle özetleyeyim, zaten çok sorun olacak bir şey yok da, bir iki sayfa tehlikeli. Belki hikayenin akışı içinde okuyucunun gözüne çarpacak bir şey değil ama, X bir gazetede çıkıp "Building Stories kitabında şöyle bir cümle geçiyor!" diye cımbızla ayıkladığı yerlerden bir "karalama politikası" izlerse nasıl tepki gelir bilmiyorum.
Ki bu da görülmemiş bir şey değil, baktığınız zaman ülkenin çok ciddi bir kesimi Orhan Pamuk'tan nefret ediyor, ki bu nefretin başlangıcında da, Pamuk'un birkaç röportajında söylediği bazı şeylerin cımbızla ayıklanıp manşetlere vs. taşınması var. Tabi çok farklı boyutlarda örnekler, sadece kafamda neden soru işareti olduğunu açıklayabilmek için bunu söylüyorum.
Kısacası bu konuyla ilgili sonucum şu yönde: Ben yayınevi sahibi olsam Building Stories'i yayınlamaya kalkışmazdım. :D Ama dediğim gibi, eğer Türkiye'de yayınlanırsa da ayakta alkışlarım, benden daha cesur insanların bu işte olduğunu görmek de açıkçası beni sevindirir :)
türklük ve islamla ilgili direkt bi olumsuz fikir olduğunda haber yapılıp insanlar galeyana getiriyorlar genelde. Orhan pamuk bu türde bir örnek.
yoksa içerik olarak "fun home" da bu ülkede zor yayınlanır dediğimiz türde bi kitaptı ama yayınlandı. druuna ve manara da yayınlandı bi şekilde...
basında yer alırsa ve tartışma yaratırsa insanları merakı ve ilgisi artar aslında kitaba.
Alıntı Yap
türklük ve islamla ilgili direkt bi olumsuz fikir olduğunda haber yapılıp insanlar galeyana getiriyorlar genelde.
Building Stories ile ilgili çekincem de bundan zaten, Türklük değil tabi de, din konusunda hassas kişileri sinirlendirebilecek bir - iki nokta var.
Ama tabi reklamın kötüsü olmaz, o da doğru. Fun Home'un yayınlandığını bilmiyordum mesela, Druuna'nın da keza.
Druuna yıllar önce İthaki tarafında yayınlanmış ve ahlaka mugayır bulunup savunması alınmıştı mahkemelerce . Sonuç ne oldu bilmiyorum ama ayrıntıları pizagor verebilir. Ben flaneur'un Druuna yayınlamasını da çok isterim ama. yakışır.
Fun Home Cenaze Evi Şenlik Evi mi??
Alıntı yapılan: alan ford - 21 Şubat, 2013, 17:15:51
Druuna yıllar önce İthaki tarafında yayınlanmış ve ahlaka mugayır bulunup savunması alınmıştı mahkemelerce . Sonuç ne oldu bilmiyorum ama ayrıntıları pizagor verebilir. Ben flaneur'un Druuna yayınlamasını da çok isterim ama. yakışır.
Fun Home Cenaze Evi Şenlik Evi mi??
druuna toplatıldı benim bildiğim. aslında balonlar büyütülerek çoğu kare sansürlenmiş de kitapta...
evet funhome cenaze evi/şenlik evi
teşekkürler
Akşam kitapta bu çizgi roman tanıtılmış.
http://www.aksam.com.tr/ekler/kitap/bu-kitapla-oynamaya-doyum-olmuyor/haber-177261
Bu kitapla 'oynamaya' doyum olmuyor
15 Mart 2013 Cuma - 04:08 - Aksam.com.tr
(Aksam.com.tr)
İLGİLİ HABERLER
Yola vuran gölgemizin peşinde...
ABD'den Balkanlar'a uzanan bir gizem
En yeni 'yeni dünya düzeni'
'Building Stories', bir tür edebi oyuncak... Çizimlerden, dosyalardan, gazete kupürlerinden oluşan 14 'parçalık' bir kitap kutusu... New York Times çizerlerinden Chris Ware'in modern toplumlarda eve hapsolmuş insanların yalnızlığını konu edinen bu eseri ABD'de yok satıyor.
Zeynep Heyzen Ateş / heyzen@mail.org
Fotoğraf: UYGAR TAYLAN
Dünyaya bakıyoruz. Dijital yayıncılık alıp başını gitti. İnternetin sunduğu olanaklar düşünüldüğünde bir kuşak gittiği anda basılı kitabın nostaljik bir nesneye dönüşmesi neredeyse kaçınılmaz. Amazon gibi tekelleşme peşindeki kurumlar yayıncıları sıkıştırmak için ellerinden geleni yapar, Apple ise imkân üstüne imkân sunarken yazarlar da artık sadece yazmakla kitap macerasının bitmediğinin, iyi bir içeriğin ve hatta sıra dışı bir fikrin onları kurtarmayacağının farkında.
Buna rağmen var olan direnç kırılmıyor çünkü çok az yazar ve yayıncı değişimle gelen enerjiyi kullanacak yaratıcılığa ve bilgiye sahip. Ama çıktığında da alası çıkıyor. New York Times çizerlerinden Chris Ware'in neredeyse on yılda hazırladığı, 2012'nin son, 2013'ün ilk günlerine damgasını basan ve Oprah Winfrey televizyon şovunda bahsettikten sonra 50 dolar etiket fiyatına rağmen on günde tükenen 'Building Stories' (ister 'Binadan Hikâyeler' deyin ister 'Hikâyeleri Kurgulamak'), iyi bir projenin basılı formatta da yazar, yayınevi ve okuyucu için ne kadar özel bir deneyime dönüştürülebileceğinin ispatı.
BİR EDEBİ OYUNCAK
'Building Stories' bir kitap değil, kitap kutusu, bir tür edebi oyuncak. Kutu on dört parçadan oluşuyor. Bu parçalardan bazıları gazetelerdeki karikatürleri andıran, her biri diğerinden bağımsız okunabilecek (metin olmadığından okunabilecek demeyelim de bakılabilecek diyelim) yazısız ufak kitapçıklar. Ama bu kitapçıklardakiler diğer kitaplarda, çizimlerde, dosyalarda, gazete kupürlerinde anlatılanlarla birleşince bambaşka anlamlar kazanıyor.
Hangi parçayı nereye oturtacağınızı on beş, yirmi gün bulmaca çözer gibi uğraşınca çıkarıyorsunuz. Üstelik başlı başına insanı etkileyen kareler var, örneğin takma bacaklı kadının protezin tırnaklarını boyayışı, kızın yazmak isteyen ve iyi de bir yazar olan annesini küçümseyerek "Ev kadınısın ev kadını kal, yazmak senin neyine" dediği kare; yaşlılığını gördüğümüz başka bir kadının oturduğu yerde yavaş yavaş ölüşünü gösteren çizimler ve elbette 'Dünyanın En Harika Arısı Branford'.
Chris Ware fiziksel varlığıyla hayatınıza giren, elinizde tutmanız, duvara asmanız, masanıza saçmanız gereken, tersyüz edebileceğiniz, o sırayla, bu sırayla dizerek farklı sonuçlara ulaşabileceğiniz insanın beynini ve entelektüel birikimini zorlayan bir proje tasarlamış. Hikâyeler (arınınki hariç) biraz karamsar ama buna da yazarın tercihi demek gerekiyor.
'Building Stories'in adı da bir kelime oyunu. Hem parçaları farklı sıralarla okuduğunuzda yeni hikâyeler oluştuğu hem de bu hikâyeler Chicago'daki yüz yıllık bir binada geçtiği için 'oyuncağa' bu ad verilmiş. Ware'in detay tutkusu daha isimden başlıyor.
'OKUDUM BİTTİ' DİYEMİYORSUNUZ
Yazarın en çok yer verdiği kahraman takma bacaklı çiçekçi kadın. Bir zamanlar güzel sanatlarda okuyormuş ama yaratıcı biri olmadığına karar vermiş. Bu bilgiyi keşfedebilmek için bırakın kutunun içindeki on dört kitapçığı, kutunun kendisini de kontrol etmeyi akıl etmeniz gerekiyor. Öyle "Okudum bitti" dediğinizde de yakanızı bırakan bir şey değil bu kutu, her tarafından yeni bir numara var.
Çiçekçinin alt katında sevgi namına her şeyi tüketmiş bir çift yaşıyor, zemin kattaysa yaşlı bir kız kurusu. Ama onların hikâyelerini takip ederken de geçmiş ve gelecek birbirine giriyor. Ware'in karakterlerin anılarını dağınık bir şekilde kitapçıkların içlerine serpiştirdiğini anladığınızda zaten bir hafta geçirmiş oluyorsunuz. (Yazar-çizerin dehası.) Benim favorimse uzunca bir süre tüm bunlarla ne ilgisi olduğunu çözemediğim arı. Sık sık binaya hapsolduğundan Ware onu da bina sakinlerinden sayıyor.
'Building Stories'in bir mimarisi var, kitabın kurgusu ünlü grafiker M. C. Escher'in içinden çıkılamaz, boyutların birbirine karıştığı çizimleri gibi. Bazı öyküler kendi içine kapanıyor veya siz öyle olduklarını sanırken birdenbire tavan arasına alt kata veya bir arı kovanına açılıyorlar. Örneğin kız çocuğunun annesine karşı ne kadar hain olabileceğini okuduğunuz, hüzünlü kitapçığın ardından elinize aldığınız gazete (The Daily Bee) sizi gülmekten yerlere yatırabiliyor. Arı kolonisinin sabah gazetesi... Gerisi modern toplumlarda odalarına, evlerine hapsolmuş insanların, ailelerin yalnızlığı. Özellikle de kadınların –ki bunu böyle yorumlayabildiği için Ware'e ayrıca helal olsun. İçerikte "Ancak bir kadın bunu anlayabilir" diyebileceğiniz pek çok sahne var.
YAYINEVLERİNİN DİKKATİNE!
Building Stories benim gibi çizgi romanları 'okumaya' ve görsel detaylara dikkat etmemeye alışkın olanların, ipuçlarını bulmak için üç dört kere aynı parçaları elden geçirmeleri gereken bir yapıt. Talepkâr, melankolik, çabucak okuyup bitirmenize izin vermeyen bir çalışma. Ware bir dünya yaratmış ve o dünyayı çözebilmek için önce oyunun kurallarını kavramanız, sonra da kendi yolunuzu çizmeniz gerekiyor. Tercihleri okuyucuya ve şansa bırakışıyla bence akılalmaz bir çalışma. Umarım Türkiye'deki yayınevleri çok geç olmadan bu 'oyuncağı' fark eder ve bir gün sizin de onunla oynama şansınız olur.
Alıntı yapılan: flaneurcomics - 18 Şubat, 2013, 22:47:10
acele etmeyin derim
5 yıl önce Servet yayınlayacağız iması yapmıştı, son durum ne acaba ?
(https://farm5.staticflickr.com/4617/24950666067_86746e0654_o.jpg)