(https://farm5.staticflickr.com/4605/39859087012_cfa5ecbaf6_o.jpg)
Yut Beni, sis, ölümcül hastalık, halüsinasyon, apofeni, böcek orduları, sırlar, sarsılmaz inanç ve hayatın anlamını çözmek üzerine bir aşk hikâyesi.
Nate Powell, bu en önemli eserinde ergenliğin en karanlık köşelerini keşfetmeye çalışıyor; bunu da klişe, melodramatik ergen isyanlarıyla değil, ufak delirmelerle, ilaçların sağladığı şüpheli rahatlamalar ve aile bağlarının karmaşasıyla anlatıyor. Hikâye çözüldükçe, iki üvey kardeş, ruhsal sorunlara, dağılan ailelerine, hayvan telepatisine, yanlış aşklara ve bir gün her şeyin anlam kazanacağına dair zayıf umutlarına birlikte göğüs geriyorlar.
Özellikle hızlı anlatılmış, özenle çizilmiş ve gölgelerle bezenmiş Yut Beni, Nate Powell için bir kilometre taşı ve aynı zamanda okuyucuları son sayfalarda ele geçirecek kentli bir hayalet hikâyesi.
Rahatsız edici, akıldan çıkmayan, tarif etmesi imkansız. Karanlık ışıltısıyla dikkat çekiyor.
The Times
Yakıcı bir karanlık. Powell'ın akıp giden, izlenimci eseri, okuyucunun bakış açısını karakterlerinin algıları ile sarsıyor.
The New York Times
Fiyatı: 32 TL
Sayfa Sayısı: 216
Ön izleme:
https://www.comixology.com/Swallow-Me-Whole/digital-comic/18763?ref=c2VhcmNoL2luZGV4L2Rlc2t0b3Avc2xpZGVyTGlzdC9pdGVtU2xpZGVy
Birkac gun evvel Altinmadalyon'da Nate Powell'in cizdigi bir diger eser olan March uzerine konusmustuk, guzel denk geldi.
Swallow Me Whole'dan (Yut Beni) Resimliroman'da bahsetmistik; okumak isteyen olursa:
http://resimliroman.net/forumlar/viewtopic.php?f=5&t=5220
Alıntı yapılan: nikopol - 25 Ocak, 2018, 16:48:25
Birkac gun evvel Altinmadalyon'da Nate Powell'in cizdigi bir diger eser olan March uzerine konusmustuk, guzel denk geldi.
Swallow Me Whole'dan (Yut Beni) Resimliroman'da bahsetmistik; okumak isteyen olursa:
http://resimliroman.net/forumlar/viewtopic.php?f=5&t=5220
Evet. March için umutlanalım mı, bilemedim. ;D
Aslında söylemeye hakkım yok ama Karakarga o kadar çok, hızlı e çeşitli yayın çıkardı, çıkarıyor ki, bir süredir neden sessiz diye düşünüyordum :) Yine hiç duymadığım ilginç bir eser. Merakla bekliyorum.
Alıntı yapılan: Nightrain - 25 Ocak, 2018, 16:54:24
Evet. March için umutlanalım mı, bilemedim. ;D
March'in eninde sonunda Turkcede yayimlanacagindan eminim.
İyiki kara karga gibi yayınevleri var bu ülkede
Okuyan varsa yorumlari alabilir miyim
Alıntı yapılan: yidar - 27 Ocak, 2018, 16:54:07
Okuyan varsa yorumlari alabilir miyim
Daha çıkmadı, haftaya Salı çıkacak.
Alıntı yapılan: nikopol - 25 Ocak, 2018, 16:48:25
Birkac gun evvel Altinmadalyon'da Nate Powell'in cizdigi bir diger eser olan March uzerine konusmustuk, guzel denk geldi.
Swallow Me Whole'dan (Yut Beni) Resimliroman'da bahsetmistik; okumak isteyen olursa:
http://resimliroman.net/forumlar/viewtopic.php?f=5&t=5220
Verdiğiniz linkteki yorumları okudum. Siz sanırım yut beniyi okumuşşunuz. Daha çıkmadığı için incelemeyedim.
Sizin yorumunuzu alabilir miyim. Karakarga güzel eserler basıyor acaba bu kitap nasıldır.
Alıntı yapılan: yidar - 28 Ocak, 2018, 13:03:29
Verdiğiniz linkteki yorumları okudum. Siz sanırım yut beniyi okumuşşunuz. Daha çıkmadığı için incelemeyedim.
Sizin yorumunuzu alabilir miyim. Karakarga güzel eserler basıyor acaba bu kitap nasıldır.
Merhaba yidar,
Linkteki yorumlarda da dedigim gibi, ben begendim; ama herkesin sevecegini dusundugum bir eser degil. Ergenlik merkezli, psikolojik sorunlara yer veren, zaman zaman surreel hale gelen bir calisma. Nate Powell, cok iyi bir cizer ve kaligrafide de cok basarili. Kaligrafiye Turkce baskida ne kadar ozeneceklerini gormek lazim.
Cizgi romanlari secerek almaniz icap ediyorsa, bu kitabi (yahut benzer eserleri) bir kitapcida inceleyip oyle karar vermenizi tavsiye ederim. Dediginiz gibi, Karakarga belli bir okuyucu kitlesine hitap edecek sekilde yayin yapiyor. Daha once cikardiklari isleri begendiyseniz, bunu da begenme ihtimaliniz yuksek. Selamlar.
Alıntı yapılan: nikopol - 28 Ocak, 2018, 18:10:42
Merhaba yidar,
Linkteki yorumlarda da dedigim gibi, ben begendim; ama herkesin sevecegini dusundugum bir eser degil. Ergenlik merkezli, psikolojik sorunlara yer veren, zaman zaman surreel hale gelen bir calisma. Nate Powell, cok iyi bir cizer ve kaligrafide de cok basarili. Kaligrafiye Turkce baskida ne kadar ozeneceklerini gormek lazim.
Cizgi romanlari secerek almaniz icap ediyorsa, bu kitabi (yahut benzer eserleri) bir kitapcida inceleyip oyle karar vermenizi tavsiye ederim. Dediginiz gibi, Karakarga belli bir okuyucu kitlesine hitap edecek sekilde yayin yapiyor. Daha once cikardiklari isleri begendiyseniz, bunu da begenme ihtimaliniz yuksek. Selamlar.
Teşekkür ederim. Karakarganin eserleri takip ediyorum. Genelde bir çoğunu aldım. Ve zevk alıyorum. Birde işlediği konular psikolojik vs mesleğime yakın olması nedeniyle ilgimi çekiyor
Alan var mı arkadaşlar.Yorumları merak ediyorum
Dün okudum. nikopol'un yorumlarına katılıyorum. Konuyu anlatım biçimi açısından herkese hitap etmeyebilir. Çizimler ve panel akışı açısından ise çok çok başarılı.
Sualtı Kaynakçısı 'nın son sayfalarında Jeff Lemire 'in teşekkür ettikleri arasında Nate Powell da vardı...Aynı yayıncının üreticilerindenmiş...Aklıma geldi bunu okumadığım, bir sene sonra okunanlara bir yenisi daha eklenmiş oldu...Çizimleri çok hoş ve rahatlatıcı olmakla birlikte öykü güzel olsa da yer yer çok içine giremedim ama hiç pişman etmedi...Dün akşamı iki alternatifle kapatmış olduk...
Değişik bir kuşak hikayesi yayınevinin bastığı güzel eserlerden
Ruth karakterinin etrafında kendisi gibi pisikolojik sorunlar yaşayan aiesinin öyküsü. Başlangıçta gerçekçi gitse de en sonda Ruth'un kafasında düşündüğü şeylerden ötürü gerçeküstü duruma dönüşüyor. Bu son kısmı okumayanlar için tadı kaçmasın diye açmayayım.
Konu, panel dizilişinden ve psikolojik durumların hemen kavranmamasından ötürü ilk okumada hemen kendini ele vermiyor. Hatta ilk okumada hoşuma gitmemişti. İkinci okumada taşlar yerine oturdu ve kitabı sevmeye başladım. Tavsiye ederim.
Özellikle çizimleri,panel yerleşimi,efektleri ve kaligrafisi ile çok başarilı bir işe imza atmış Nate Powel..Böylesine psikolojik derinliğe dair öyküleri
çizgiye dökmek hayli zorlu bir tercih aslında..
Nate Powel'in yine Karakarga'dan çikan diger eseri Yine Gel'i de en yakın zamanda okuyacağım..
Ekim başında okuyup bugün üzerine bir şeyler yazdım. Örnek sayfayla birlikte review'i de buraya bırakıyorum.
Önce sayfalar:
(https://live.staticflickr.com/65535/52408244080_320808c047_o.jpg)
(https://live.staticflickr.com/65535/52407300297_72141aa47f_o.jpg)
Fotoğrafların büyük halleri; şurada (https://i.imgur.com/Fz26KAG.jpg) ve burada (https://i.imgur.com/JRDkjnp.jpg).
Bu da inceleme:
Hep düşünürüm, kitap arkası yazılarını yazan bu embesilleri nereden buluyorlar diye. Mesela kariyer.net'e şöyle ilanlar mı veriyor yayınevleri: "tüm işlevlerini toplam 12 adet nöronla idare edebilen, bön bakışlı, durgun zekalı editör aranıyor. Not: ağzının yerini bilmesi tercih sebebidir" diye? Sonra da çeşit çeşit embesil cv'ler mi yağdırıyor o yayınevlerine; "şöyle aptalım, böyle aptalım," diye?
Kitabın arkasını yazan geri zekalının iddia ettiğinin aksine aşk hikayesi ile yakından uzaktan ilgisi olmayan kitabımız, Perry ve Ruth adlı şizofreni hastası iki kardeşin yaşamlarını, "normal hayat" içinde var olma, uyum sağlama ve hayatta kalma çabalarını anlatıyor.
Büyük annelerinin de muzdarip olduğu hastalıkla olarak küçük yaşlarda tanışan iki kahramanımız büyüdükçe halüsinasyonlar, sanrılar giderek artmaya başlıyor. Ergenliğin o ezici ağırlığı ile de birleştiğinde Ruth ve Perry'nin gerçeklikle bağlantısı giderek daha fazla hasar görmeye başlıyor. Aileleri, öğretmenleri, ve karşılarında çıkan hemen tüm diğer yetişkinler süzme birer hödük olduklarından da yaşadıkları gerçeklik giderek daha fazla tatsızlaşıyor. Ortada bir hastalık olmasa dahi "kaçılması gereken" berbat orta sınıf Amerikan aptallığı kaynaklı bir depresyon yumağına dönüşmeye başlıyor hayatları.
Tam anlamıyla karanlık bir çizgi roman Yut Beni. Dilinden atmosferine, balonundan müziklerine çok yoğun biçimde hissettiriyor bunu. (tam da o yüzden East Hasting (https://open.spotify.com/track/5jMuXTa5hECm37P7C0mbIB?si=6c9133b0050f4722)'i bırakıyorum buraya, dinlersiniz okurken). Perry'nin görece uyum sağlayabilir hallerine rağmen, Ruth'un git gide kırıldığını, her şeyin ne kadar ağır geldiğini baştan sona kadar iliklerinizde hissediyorsunuz.
Kitabı ilginç yapan unsurlardan biri de Ruth ve Perry'nin durumlarını kendi aralarında özgürce, çekinmeden konuşabilmeleri. Çarpık ve deforme de olsa bir öz farkındalık etrafından, "seni anlayabilecek biri" ile dertleşebilmek gerçekten önemli bir faktör yaşamlarında. Ancak bir o kadar da ürkütücü bu kadar yalın ifade edilebiliyor olması. Bana tutunacak küçük bir parıltı olduğu kadar, bir miktar aklımı da karıştırdı tam da bu yüzden.
Bir kasabadaki standart ve hayli can sıkıcı insanların, küçük bir kesitine odaklanarak hikayesini anlatan, güzel kurgulanmış bir kitap Yut Beni. Tahammül sınırımızı zorlayan küçük detayları arka arkaya eklemeyi iyi beceriyor açıkçası. Ancak Nate Powell, asıl maharetini grafiklere, panellere, balonlamaya, çizgi romancılığa mutlak hakimiyetinde gösteriyor. Siyah ve beyazı harika bir biçimde kullanan Nate, oturmuş bir üsluba, güzel çizgilere, basit çizimlerle iyi karakterler oluşturabilecek de tecrübeye, çizgi romanda olmazsa olmaz olan hareket hissiyatını ve ifadeler konusunda da tartışılmaz bir başarıya sahip. Bunları detaylı arka planlar, dikkati ödüllendiren mekanlarla da gayet güzel birleştiriyor.
Ama bu kitabın çizimlerini özel ve farklı yapan, Nate Powell'ın eklediklerinden ziyade çıkardıkları. Sanatçı kendi çizimlerini deforme ederek, eksilterek, bozarak, balonları silerek ve anlaşılmaz/okunmaz kılarak, paneller arasındaki geçişlere müdahale ederek, akıcılığı bozarak öyle bir hale sokuyor ki kitabı, sanki siz de her şeye Ruth ve Perry'nin dünyalarını çarpıtan, değiştiren algıyla, o aynı ruh ezen perdenin ardından bakıyorsunuz. Aslında okurken bir yandan da şöyle dedim; keşke şizofreni meselesi kitapta ya hiç tartışılmasaydı ve bizim çözmemiz gereken bir gizem olarak kalsaydı ya da çok daha sonra ortaya çıksaydı. Uzun süre bu deformasyonları algılamaya çalışıp, okuduğumuzun gerçekliğini sorgular durumda kalsaydık. Gerçekten yakışırmış bu anlatım tarzına.
Kitabı bitirdiğimde, bu yazıyı yazmadan önce, spoiler tag'i altında kitabın sonunu da bir miktar tartışmak istiyordum açıkçası. Ancak üzerinde düşündükçe bundan vaz geçtim. Vaz geçtim çünkü hem "bu şekilde" oluşu gerçekten etkileyiciydi, hem de "kör gözüne parmağım" dercesine açıklamanın saygısızca olacağını düşündüm. Ama sanılmasın ki kendi doğrularını dayatmak adına insanların güvenlik ağlarını yırtıp atmakta zerre sakınca görmeyen o berbat, kibirli "normalliğe" öfkemi saklı tutmuyorum.
Beğenmiş olmama rağmen kitabı kolaylıkla tavsiye edemeyeceğim bu arada. Çoğu kişinin kitabı tatsız bulacağını düşünüyorum aslında hem teknik hem de hikayesel nedenlerle. Ama ben gördüğümü baya beğendim, yazarın diğer kitaplarının da peşine düşeceğim.
Yazının orijinal linki: https://www.goodreads.com/review/show/5019601150
edit: minik imla editi yedi.