Altın Madalyon

Karakarga, hızlı bir giriş yaptı.

(http://static.idefix.com/cache/0/270/898244)

http://www.idefix.com/kitap/ghost-world-daniel-clowes/tanim.asp?sid=T51TP33MPW8WOFQ1240I


"Hiç kimse, danıel clowes kadar gençliği böylesine mercek altına almamıştır."
-Vogue

"Çizgi roman dünyasında ilk kez insanlar oldukları gibi hareket edip konuşuyorlar."
Washİngton Post

"En komik çizgi roman!"
-The Face

"Clowes'u okuduktan sonra dünya bir başka görünüyor: Öyle gözlemleri var ki sizin de algılarınızı değiştirebilir."
Daily Telegraph

"Çizgi roman dünyasına ilgi duyanlar için clowes'un eseri heyecan verici edebi olasılıklar sunuyor."
-Time

"Bir Klasik!"
-i-D

"Zengin, sofistike bir film gibi. harikulade!"
-The Guardian

"Harika çizgileriyle, ikna edici, sakin bir hikaye. ergen hayatının el kılavuzu."
-Time Out

"Güzel, çok komik, tuhaf ve etkileyici."
-Flux

"clowes gençlik öfkesinin gerçeklerini salınger kadar kuvvetli ve özgün bir sesle anlatıyor."
-Village Voice

"Harikulade, melankolik bir çizgi roman."
-Newsweek

"Bir klasik."
-The Onion
(Tanıtım Bülteninden)

Büyüklere Masallar ile birlikte verdim siparişi. Ayroca Karakarga yayınları %40 indirim görmüş. Kaçmaz bu fırsat.

Alıntı yapılan: Nightrain - 26 Şubat, 2016, 17:04:00
Büyüklere Masallar ile birlikte verdim siparişi. Ayroca Karakarga yayınları %40 indirim görmüş. Kaçmaz bu fırsat.

Aynen.

Türkçe adı yok mu ? Hayalet Dünya gibi ...

Nasıl olur ki, mecbur değil mi ?

Filmi de var, güzel bir işti, eleştirmenlerin baş tacıydı bir ara.
İsmine gelince haklısınız, Türkçe olsa daha güzel olurdu.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ghost_World_(film)

Alıntı yapılan: hanac - 26 Şubat, 2016, 20:00:29
Türkçe adı yok mu ? Hayalet Dünya gibi ...

Nasıl olur ki, mecbur değil mi ?

Turkce isim koymak mi mecburi?

Alıntı yapılan: nikopol - 26 Şubat, 2016, 20:54:55
Turkce isim koymak mi mecburi?

Şirket ismi falan alırken mecburi diye biliyorum.

Ama çizgiromanda veya kitapta mecburi mi bilemiyorum.

Ama bana çok saçma geldi.

Filmini izlemesem de çokca duymuştum ben de. Bu vesileyle onu da izleriz artık.

Karakarga,  iyi başladı gerçekten. İşin içinde Perker in olması tanıtım açısından büyük bir şans.Yine aynı sebeple, başarılı olabilirlerse çok mutlu olacağım bir yayınevi. Birçok başarılı çizgi romancımız var ama içlerinde perker kadar bu işi tutkuyla seven, kendini adamış bir başkası yok. Nasıl yapabildiğini bilmediğim akıl almaz bir çalışkanlıkla üretim yapıyor, yani bu adamın hayatı çizgi. Seçilen ve ileride seçilecek kitapların kalitesine de bu sebeple çok güveniyorum.

Alıntı yapılan: hanac - 26 Şubat, 2016, 21:32:44
Şirket ismi falan alırken mecburi diye biliyorum.

Ama çizgiromanda veya kitapta mecburi mi bilemiyorum.

Ama bana çok saçma geldi.

Filmin isminin bilinirliğinden yararlanmak istemiş olabilirler. Filmin Türkçe bir ismi varsa da ben bilmiyorum ama Ghost World hafızamdaki izlenmemiş güzel filmler listesinde duruyordu  :) o yüzden bu kitap özelinde Türkçe isim konulmaması rahatsız etmedi beni.

Karakarga'nın basacağı diğer çizgi romanlar.

(https://farm2.staticflickr.com/1569/25206295730_db3403b7a5_c.jpg)

    Ghost World okumam sonrası nötr bir hisse kapıldım...Ne iyi, ne de kötü yorum yapamayacağım ama hislerimi birkaç örnek üzerinden ifade etmeye çalışacağım...

    Oky 'nin (çizer Oktay Gencer'in 20 yıldır haftalık ve aylık dergilerde kullandığı mahlası) önce Penguen 'de, sonra Uykusuz 'da devam eden İpek ve Burak serisini ele alalım. Mekanlar, tipler, muhabbetler tamamen buralı...İstanbullu, orta sınıf ya da çok az üzeri, ülke geneline kıyasla kısmen daha özgür yaşayan ve aile tarafından tercihlerine daha fazla saygı gösterilmis, modern gibi, avrupai, trend ve bir parça da dejenerasyona müsait ama çokluk duygusal boşlukları olan İstanbullu ayrı bir genç kesimin hikâyesi meselâ...Oky, çokça balon kullanır ve bu modernimsi genç muhabbetlerini 10 yıllık döngüde güncellestirebilmeyi iyi becerir. Daha çok kendi çevresi dahilindedir yazıp çizdikleri ama az buçuk bu çevreye benzer çevresi olmuş olanlara tanıdık gelir, buralı gelir, yerel gelir...Hoşa gidebilir...Keza, Ersin Karabulut'un Sandıkiçi muhabbeti de buralıdir. Umut Sarıkaya 'nin espri ve tespit mantığı da buralidir. Şerafettin de, Tubitak da buralidir ama bu eserleri İngilizce'ye çevirip Amerika'da yayinlatirsan kimse birşey anlamaz...Kültür meselesidir...Üretildiği coğrafyanın yaşanmışlığıdır...Bu tarz eserleri ana akım evrensel üretimlerden ayıran da budur.

    Demem o ki, İpek ve Burak çizgi romanını ya da Ersin Karabulut un 80 sonu 90 başı Türk genci yahut Türk çocuğu nostaljisini, yani tamamen buralı öznel bir anlatıyı İngilizce'ye cevirip alakasız bir coğrafyada, Amerika 'da ya da Hindistan 'da yayınlamak ne kadar değişik ise, Ghost World'u Türkçe 'de yayınlamak o kadar değişik geldi bana...Uçma Sanatı, Mouse, Cenaze Evi Şenlik Evi, Persepolis gibi alternatifler aynı zamanda evrensel anlatılar, onlar her daim her coğrafyada ilgi görebilecek, kendini okutacak ortak dil niteliğinde eserler ama Ghost World tarzı ya da Crumb 'ın Mr Natural tarzı öznel muhabbetleri, Amerika harici bi coğrafya için anlamsız gelebilir. Yine Oky'nin Cihangir'de Bi Ev serisini Moğolistan 'da yayınlamakla aynı şey gibi...

    O sebeple ne kadar kaliteli olursa olsun, ne kadar övgü almış olursa olsun, Ghost World 'deki jargon ve psikoloji kısmen bize çok uzak olmasa da anlatım kıvraklığı ve kendine has incelikleri bakımından ben öyküdeki muhabbete ve kaygılara Fransız kaldım...Birsey hissedemedim...Perker bir dönem Amerika'da yaşadığı için, ona hitap etmiştir belki ama beni içine almadı. Daha evvel Robert Crumb 'ın Mr Natural 'ı da içine almamıştı beni...Mad falan okusaydım o da içine almazdı, yabancı gelirdi...Uykusuz dergisini Los Angeles'de bassak ne kadar yabancı gelirse oradakilere, Amerikan yerel alternatifleri de bana bir o kadar yabancı (Amerikan yerel alternatifleri sadece, Amerikan alternatifleri ya da genel olarak alternatif eserler değil, sadece yerel alternatifler).

    Perker biraz entellektüel davranmış bu eseri basmakla...Şikayetçi miyim, kesinlikle değilim...Kalitesinden şüphem de yok...Alternatifleri, ana akım harici her türden denemeyi seven, kıymetini bilen, Türkçe'de basıldığı için çekyatın üzerinde perende atan biriyim...Ghost World ile ilgili tek sorunum, fazlasıyla yerel olması ve doğal olarak beni içine alamaması...Çok ayrı kültürler değiliz oysa, popüler kültürün oluşturduğu dünya çapında bir ortak algı söz konusu ve tüm dünya bu kafaya adapte olabiliyor ama Ghost World'de anlatılan konuyu ilgiyle takip edebilmek için o coğrafyanın ve o algının bağrından kopmak gerekiyor sanki biraz...Oysa ben sadece o algıya yabancı olmayan biriyim, doğrudan o algıdan gelen biri değilim...Zaten bu sebepten ötürü pek çok yabancı eserdeki ince detayı ve göndermeyi kaçırmıyor muyuz haklı olarak...

    New Jersey'li yahut Danimarkalı bir psychodelic müzik sevdalısının, Selda Bağcan'ın şarkılarından aldığı tat kadar tat aldım Ghost World'den...Müziğini sevdim, sıradışı atmosferine bayıldım, ama şarkının sözlerinden ve vurguladığı şeyden hiçbirşey anlamadım...Şarkı belki de ''Etme ağam'', ''Yol ver suya'' yahut ''Nenni ceylan'' diyordu ama ben sadece bu şarkının tekno cover'ı ile kafa sallayıp (sözümona) otantik doğu tadının trend içerisinde eritilmesine bayıldım bir Danimarkalı olarak... :) Bu örneği ters çevirip çizgi romana uyarlarsak, sanırım hislerimi yeterince ifade etmiş olacağım... ::)

    Şimdi böyle uzun uzun saçma sapan yazdım diye sanılmasın ki kitap uzaydan gelme...Ben çok küçük ve önemsiz bir detayı biraz fazla dallandırıp budaklandırarak örnekledim...Sanırım halt ettim...Kitap kendini okutuyor, öyle Klingon dilinde falan da değil...Yalnızca tarif etmesi oldukça güç bir hissi, dolaylı ve enteresan bir şekilde ifade etmeye çalıştım...Abartılacak birşey yok elbette...Daniel Clowes'un ve diğerlerini de kitaplarını çıktıkça almaya ve okumaya devam edeceğim...

Mos Def'in Selda Bagcan'dan sample iceren Supermagic sarkisi:

ben de bırakayım madem yorumumu şuraya;

https://www.goodreads.com/review/show/1574303842?

Benim de bir türlü içine giremediğim bir çizgi roman oldu Ghost World. Kısa kısa hikayelerden oluaşan ama ne anlatmak istediğini anlatamamış bir kitap olmuş. Alternatif şeyleri aslında çok severim. Ama bu bana uymadı.

Bu tür hikayeler arıyorsanız Cennetteki Yabancıları okuyun. 2 kitap çıktı. Müthiştir.

Ya da Alison Bechdel'den Cenaze evi şenlik evi ve Annem sen misin?'i okuyun.

Bugün okudum. Anlatacağım.

Yooo... Esasında yeminle kavga müptelası biri değilim. Tamam. Kill Bill  film afişlerini ofisimin duvarına asacak kadar ya da ne bileyim Bruce Lee, Kolsuz Kahraman Wang You filmlerini cd kolleksiyonuma  katacak kadar dövüş sporlarını severim.  Ve fakat  durduk yerde kimsenin canını acıtmak istemem.  Öyle öğretildi. Argo konuşamam. Küfür söyleyemem.

Bugün ise... Karşımdaki muhataplarımı eni konu pataklamak istedim.  Her birinin meymenetsiz suratlarını göz ucumla seyrettim. Bu denli çözümsüzlükten yana, bu denli duyarsız, bu denli densiz, bu denli  gıcık adamlar nasıl bir araya gelmiş, şaştım kaldım.  Kafam pazar yeri gibi dolu ve kalabalıktı. Konuşmama devam etmemin bir tesiri olmayacağını anladım. Haydi bana eyvallah diyerek toplantıyı terk ettim.

En etkili rehabilityasyon merkezi.... Marş marş en yakın kitapçıya girdim. Çizgi romanları epeydir ihmal etmiştim. Çektim tabureyi, gözüme değen ilk çizgi romanı kaptım. Ghost World. Hayalet Dünya öyle mi? Hiç duymamıştım. Şööölee... Sayfalarını dalgalandırdım. Arka kapağına tüm merakımla baktım. Harikulade, melankolik bir çizgi romanmış. Bir klasikmiş. Elleri belinde iki kız çizimi. Çizgi romanın kahramanı kızlar belli.  Oh ya! dedim. Dosdoğru kasaya gittim.

Kendime kahve ısmarladım. Çizgi romanı okumaya başladım.  Çizgiler   hoş, renkler yumuşacık. Kızların muhabbetleri ise nasıl  huysuz, nasıl eleştiri dolu, nasıl argo anlatamam. Ağlamalar, dibe vurmalar, küfürler gani...  İki ergenin bunalımlı sohbeti,  ruh halime  ilaç gibi geldi. Çizgi romanı, her karenin tadını ala ala bir solukta okuyup bitirdim.

Bir doksanlar çocuğu olarak o dönemi ve dönemin uyumsuz ergenlerini barındıran hikayeleri sevmemem mümkün değil sanırım. O yüzden başıma bir iş gelmeyecekse  :) ben baya sevdim ghost world ü.

Açıkçası ilk sayfalarda ben de hikayenin çok içine giremedim ama sayfalar ilerledikçe ilk başlarda kopuk gelen anlatım tarzına alışmam ve karakterleri de tanıdıkça sevmemle beraber kitaptan zevk almaya başladım ve gelmekte olduğunu tahmin ettiğim, bağımsız filmlere özgü  hüzünlü - minimal sonu beklemeye başladım.  ;)

Netice olarak açık bir şekilde bu bir doksanlar kitabı. İnternetsiz büyüyen son kuşak, telefon şakası yapan son nesil, bir zamanlar generation x dedikleri... O yüzden kitabın kahramanı ergenler, değil bize Amerikalılara bile şimdi yabancı geliyordur muhtemelen.  Şimdi etrafa bakıyorsun her yer generation y, z valla yaşlandık...  :D

Yıllar önce üniversitede yurtta kalırken VCD'den seyretmiştim filmini. Film o zaman çok hoşuma gitmişti. Bir de Scarlet Johansson'u ilk gördüğüm film olduğu için özeldir benim için. Çok çizgi roman okuyan birisi olmama rağmen bir türlü okuyamamıştım Ghost World'ü. İyi ki de beklemişim bunca zaman. Türkçesini okumaktan inanılmaz keyif aldım. Film ve çizgi roman farklı anlatım yöntemleri belki ama çizgi romanı okuduktan sonra gerçekten filmi çok başarılı uyarladıklarını farkettim. Uyumsuz ve hayattan ne istediğini bilmeyen gençleri çok iyi anlatan bir eser.

Acayip küfürlü yoğun diyalogları da olduğu, duygusal anların da yaşandığı, ilk gençlik heyecanını yaşatan bir eser. Time Dergisinin en iyi 10 grafik roman listesinde 8. sırada.Duygusal insanların hoşuna gider.Filmi de güzeldir.Yalnız film sinema mantığına göre kurgulanmıştır.Mesela kızların seviştiği kişiler farklıdır.Enid'in babasının çocukken aldığı plağı filmde dinlemek hoştu.Film de Ç.R. da insanın insanın içinde bir burukluk yaratıyor yitip giden ve bir daha asla yaşanmayacak bir dünyaya dair.Hayat kısa.İnsanlar yaşlanınca sanki hiç genç olmamışlar gibi oluyor.Oysa geçmişte bir "kayıp dünya"ları var.Gençken de yaşlılık çok uzak gelir.İlk gençlik:İnsanın sebepsiz neşelendiği, arayış içinde olduğu, pek çok çelişkiyi güçlükle taşıyabildiği, acıtıcı ama yine de güzel bir dönem.Filmde, yaşlı Norman, kapanmış bir otobüs durağında hiç gelmeyecek otobüsü bekler durur.Ve bir gün o otobüs gelir ve Norman biner gider.Umarım herkesi sıkıntılarından kurtaracak otobüsü gelir.Yine de geride zaman zaman özlenen bir"ghost world" kalır...

Bugün başka bir başlıkta tekrar karşılaşarak hatırladığım ghost world'e yeteri kadar, kitabın hak ettiği nefreti kusamadığımı hissediyorum ve şu an tam da bu yüzden uykum kaçıyor. Bu sebepten 2016da, kitabı okuduktan hemen sonra goodreads'e attığım review'i buraya da aktarmak, bu kitaba karşı hissettiğim derin tiksintiyi bir kez daha yad etmek ve huzursuz ruhumu rahatlatmak istiyorum:

"Bazı çizgi romanları okuduğunuzda, elinizdeki kitabın hayatınızda bir boşluğu doldurduğunu, okumaya başlamadan öncesine göre daha dolu olmanıza neden olduğunu, ruhunuzu beslediğini, içinizde tam olarak tarif edemediğiniz bir noktaya dokunulduğunu hissedersiniz. Ghost World'ün hissettirdiği işte tam olarak bunu zıddı.

Etraflarında olma talihsizliğine düşmüş istisnasız her insandan -birbirleri de dahil- nefret eden, var olma amaçları negatif enerji saçmaktan ibaret, içlerinin çirkinliği ile bir deniz feneri gibi parlayan iki ergen kızın, çevreleri ile kurduğu sıkıcı iletişimin panellere yansıyan halinden ibaret çizgi roman Ghost World. Ancak sanılmasın ki çirkinliğin hikayesini, çirkinliğin o kendine has büyüsü ile anlatan bir eser; bilakis hemen her köşesinden yavanlık akan bir kitap.

Daniel Clowes'un anlattığı olmayan hikaye, yine kendisi tarafından çizilmiş ve ilk bakışta kişisel bir tarz gibi görülmekle beraber, diğer eserlerinin incelenmesiyle de hızlıca ortaya çıkacağı üzere başarısız, çirkin, yaratıcılıktan uzak ve yine hikayenin kendisi gibi yavan panellerle bezeli. Belli ki sanatçımız, -tıpkı okuyucusunu da sürüklemeyi vadettiği sıkıntı gibi-, Ghost world'ü yaratırken de harcadığı her andan sıkılmış, bunalmış ve ortaya son derece kalitesiz bir sonuç çıkartmak için adeta çaba harcamış. Kendi tarzı dahilinde bile diyaloglarla çizimleri örtüştürmeyi başaramamış, son derece durağan ve anlamsız bir noktaya varmış.

Eh, sonuç itibariyle olmamış. Ancak görülen o ki laçka sanat piyasasında hayli lobicilikten geri durmamış ve hemen her başarısız modern zaman hikayesi gibi abuk sabuk övgüler toplamayı başarıp, sanat adına küçük, pazarlama adına büyük bir adım atarak çirkin hikayesini bizlere itelemiş.

Eminim ghost world kalabalıklar içindeki yalnızlığımızı anlatıyor diye ağzını yaya yaya konuşacak çok sanatlı arkadaşlarımız vardır buralarda ama ben yakalayamışsam demek o sanatı.

Sonuç itibariyle bu nadide esere, hazmetmek ve üzerinde düşünmek için birkaç gün vermek ve detaylı bir yorum yapmak yerine, hızlıca hak ettiği 1'i verip hayatımdan çıkartmak istiyor ve zamanın ötesine çufçufluyorum.

Ha bir ihtimal, şu sıralar ergenliğin gözüne gözüne vurmakta olan biricik yavrulara sahip ebeveynler, iblisleri her kapıyı çarptığında "gene geldi tipini sevdiğim" diye mırıldanan o dertli gönüller, kitabı alabilir ve bir ihtimal belki okur da kendisiyle yüzleşir diye ortalıkta bırakmayı deneyebilirler söz konusu nadide eseri. kitabın şu an ergenliklerini yaşayan biricik iblisleri olan ebeveynlere önermek dışında potansiyel bir faydasını ne yazık ben göremedim. ama yazıldığı an itibariyle, hedef aldığı gruptan daha fazla bir zeka pırıltısı taşımayan eser düşünüldüğünde, marazdan iyilik doğacağına pek de ihtimal vermiyorum ben."

Bayılıyorum böyle içten yorumlara ;D ;D ;D