Arkabahçe İzmir'de Prestij'den yeni çıkan Wolverine'de basım hatası olduğunu farkettim. (24-36 sayfa araları ters basılmış.) Tüm gelen ciltlerde basım hatası vardı.

Alırken kontrolünü yapın.

MAURO BOSELLİ, Bruno Brindisi tarafından çizilen ve JESSE JAMES'i konu alacak Speciale Tex Willer üzerinde çalışıyor.Kitabın çıkış tarihi Aralık 2024.

Yok dostum. Mylos yasiyor mu o bile belli degil.

Biz bunlari okuyamayiz Bayram bey.

Büyülü rüzgar No 125 Skinwalkers. Navajo kültürünün gizemlerle dolu geleneksel sırları. Skinwalkers adı verilen büyücülerin Navajo yerlilerini baskılayarak, sindirerek ve katlederek kontrolleri altına almaya çalışmasi. Büyü sonucu birer canavara dönüşen yerlilerin bu müthiş hikayesini Alessandro Nespolini resimlemis. Nefis bir kurgu, baştan sona aksiyon ve çok çok güzel çizimler. Büyülü rüzgar bu macerayla kendini aşmış. Okuyunuz.

"  Kinowa59 dan büyülü rüzgar okumaları " iletimi yanlışlıkla" ot " dergisi sayfasına gönderdiğim ve Sayın hanac dan düzeltmesini rica ettiğim yazıyı da yanlış sayfaya göndermişim. Sayın hanac 'tan, düzeltme yazımı da düzeltmesini rica ediyorum.

Arkadaşlar, üstteki iletimi gene yanlış sayfaya göndermişim. Doğrusu " Kinowa59 dan büyülü rüzgar okumaları "  sayfası olacaktı. Bilen bir forum yöneticisi ( yani, sayın hanac ) lütfen, düzeltiniz.

Büyülü rüzgar No 124 El Ciego sayısının editoryal yazısını okuduğum da,( bundan sonra, geri kalan sayıların Sercio Leone, spagetti Western olacağı yazısı ) " oh be, nihayet Western de sevdiğim tarz başladı " diye düşündüm. Editoryal yazıda, Clint Eastwood 'un iyi, kötü, çirkin üçlemesi efsane Western filmlerine de göndermeler var. Hikâye ye gelirsek , baştan sona aksiyon, baştan sona vurdu kırdı. Tam sevdiğim tarz. Hayvan yetiştiriciliği yapan kızılderililer, onları soymaya çalışan hırsızlıkla geçinen Apaçiler, büyük çiftlik sahipleri. Macera, Tex' de gördüğümüz sahneleri hatırlatıyor. Ben beğendim.

    Şayet bu eseri Epsilon değil de Baobab ya da Flaneur veyahut da Karakarga falan basmış olsaydı daha dikkat çekici olabilirdi. Epsilon basınca kimsenin haberi dahi olmadığına eminim. Ben bile forumdaki listelerde görmesem haberdar olamazdım.

    500 sayfaya yakın ve sert kapaklı bu siyah beyaz, ikinci hamur kağıda basılı sağlam edisyonu almak geçen haftasonuna, elime ulaşması hafta ortasına ve okuması da bu sabaha nasip oldu. Anneler gününe denk gelmesi münasebetiyle de anlamlı bir tesadüf oldu.

    2017 çıkışlı Kore menşeili (Grass adıyla İngilizcesi yayınlanmıştı) bu eser, yine birinci elden dinlenmiş acı bir hikayeydi. Yer yer duygulandırdı ama okurunu yüksek bir yerden bırakmak ve perişan etmek gibi bir kaygısı yoktu. Hatta bir noktada sanki çok düz ve sıradan bir şey anlatıyormuşcasına odağı çok hafif dağılır gibi bile oldu ama genel itibariyle kaliteli bir 480 sayfa okuttu. Çizer kadın, kendini ve çizgi romanına konu olan yaşlı kadınla olan görüşmelerini de anlatısına dahil ettiğinden olsa gerek, duygusuna yeterince giremediğim tek tük yerler oldu. Buna rağmen tepeden tırnağa esaslı bir grafik roman desek ve türün benzer içerikte diğer anlatıları arasında göstersek, kitaplığımızda onlarla birlikte sergilesek kesinlikle abes kaçmaz. Meraklısını pişman etmeyeceğine eminim.

    Bir "Uçma Sanatı", "Kırık Kanat" "Maus" ya da "Yalınayak Gen" ağırlığında değil. "Tavşan Yılı"na göre de az daha soğukkanlı ve ketum bir eser diyebilirim. Çok duygulu ve destansı bir grafik roman olabilecekken, çizerinin ele alış biçiminden ötürü sadece kayda değer, ibretlik ve makul oranda güçlü bir eser olabilmiş gibi hissettirdi. Ama dediğim gibi, diğerlerinin yanına rahatlıkla konabilir.

    Yalnız anlattığı şey, tam da son paragrafın başında saydığım eserlere yaraşacak kadar önemli ve ağır bir konu ama yazar-çizeri nasıl becerdiyse eseri onlar kadar ağır ve yoğun bir şekilde hissettiremeyip daha normal vermeyi becermiş. Bir parça yoğunluk ve ağırlık iyi gidebilirdi böyle önemli bir konu için. En nihayetinde daha adet bile görmemişken askerlere peşkeş çekilen aç ve sefil bırakılmış kızların birer "comfort lady" olarak tarihe geçişlerindeki insanlık utancını tokat gibi vurabilmesini ve okurken daha fazla rahatsız edip utandırmasını isterdim. Sanırım buna engel olan şey, aralıklarla çizerin günümüzü gösterip kitaba konu olan yaşlı kadınla diyaloglarına yer vermesi oldu. Bunları daha kısa bir şekilde anlatı bittiğinde görmek, ana kurguya paralel olarak görmekten daha etkileyici olabilirdi. Yoksa duygusal anlamda mazoşist değilim kesinlikle.

    Ama alınır mı derseniz, durduğunuz kabahat derim. Cidden ıskalanırsa yazık olabilir.

    Not: Manga kategorisinde bir eser değil. Bağımsız bir grafik roman.

    Ömrümde Ghost Rider okumadım. Okuyasım da yoktu ve kayıp olarak da görmüyordum. Ne var ki Presstij'in bu 6 sayılık mini serisini almamın yegane sebebi, en sevdiğim yazarların başında gelen Garth Ennis'in kaleme almış olmasıydı. Garth Ennis, Archie bile yazsa beklentiye girerim ve ilk fırsatta alırım çünkü.

    İlk sayfalardan anladım ki Ennis, gene semavi varlıklar ve cennet cehennem mevzularına balıklama dalmış. Üstelik Preacher'dan beri bu mevzularda fersah fersah yol kat etmiş olarak. Her zamanki gibi dini açıdan sürüsüne bereket iğneleme, ti'ye alma ve absürtlük beraberinde bizzat Ghost Rider serisinin kendisine dair eleştirilerini bile araya sıkıştırmaktan gocunmamış.

    Benim fikrim ve gözlemimce Garth Ennis evreninde net iyi ya da net kötü yoktur, alışıldık biçimde haklı haksız kavramları da yoktur. Mağdur olan ya da mağdur eden kisvesi altında geldiği noktayı her daim haketmiş daimi şerefsizlik vardır. Tüm taraflar hunharca Ennis'in absürt kara mizahına meze olur. Bu seride de tam olarak bu oluyor bence.

    Her şeyiyle çok keyif aldığım bir mini seri oldu. Zevkle okudum. Garth Ennis'in elinin kiri olan "gore" sahneler artık çok sıradan geliyor ama mizahi yaklaşımı ve anlık sarsıntılarla okuru konfora alıştırmama alışkanlığı halen çok hoşuma gitmeye devam ediyor. Çizerinin tarzını sevemesem bile hikayesi ve akışı o kadar iyiydi ki benim için, görsellik bu akışa her türlü eşlik etmeyi başardığı için dert etmeyi bıraktım ve keyfime baktım.

    "Lanetlenmeye Giden Yol" için atanamamış bir Preacher hikayesi diyemem ama alternatif ve çok daha sert bir Spawn evreni one-shot'ı hissinde diyebilirim.

    Yıllar önce bana Punisher okutan Garth Ennis, bu sefer de Ghost Rider okutmayı başardı. Berhudar olasın Ennis'gillerin koca Garth'ı. Karaladığın her şeyi zevkle tüketmeye devam edeceğim ben de.