Ülkemizde Fumetti ölüyor mu?

[YzbVolkan]

Aslinda Dylan Dog cok yeni degil. Martin den bir kac sene sonra cikmis Italyada. Galaxi Texin arkasinda reklami vardi. Ben ilk Yeni Yuzyil gazetesinde okumustum.

Dampyr de okuyordum ama surmedi. Bir ara Lal basmayı dusunuyordu. Sonra vazgecti.
Mylos da dusunmus ekonomik kriz başlayinca vazgecmis.

Nathan ise hic tutunamadı.

[Animvader]

Aslında olay biraz da ne okumaktan hoşlandığımızla alakalı.

Ben mesela en çok okuduğum karakterler Superman, Batman ve Spiderman diyebilirim çocukluktan itibaren. Şu an 30lu yaşlarıma girerken mesela bu karakterlerin Marvel Now, Dc Rebirth sonrası kısmen 2010 sonrası anlatmaya başladığı öyküler benim ilgimi çekmemeye başladı. Farklı alternatifler ararken Nathan Never, Dampyr gibi karakterlerle tanıştım onların yayın periyodu kesilince de Tex, Zagor gibi klasik karakterleri keşfe çıktım.

Aslında şimdi baktığım zaman benim hoşuma giden Batman, Superman, Spiderman maceralarının olduğu dönemlerle beğendiğim fumettilerde ortak noktaları görebiliyorum. Daha sert, karanlık hikayeler, bam teline dokunan, insana dair bir şeyler anlatan kitaplar.

Tamamen şahsi görüşümdür artık Marvel, DC'deki birçok kahramanın toplanıp büyük kötüyü dövmesi beni okutmuyor.

Kaptan Amerika'nın ırkçılıkla mücadelesi, Peter Parker'ın masraflarını çıkartmak için fotoğrafçılık yapıp Mary Jane'le ilişkisinde yaşadığı sorunlar, Bruce Wayne'nin yaşadığı ikili hayat Nathan Never'in hatalarıyla yüzleşmesi derbeder hayatı, Dampyr'in yine karanlık öyküleri kendi geçmişi, Tex'in Zagor'un ve özellikle Deadwood Dick'in ırkçılıkla, Kızılderililere yapılan zulümle ilgili hikayeleri birebir oturuyor benim kafamda.

Ben ekol ayırmaksızın okumak istediğim, anlatmak istediği bir şey olan, kendimden de bir şeyler bulabildiğim kitapları okuyorum. O yüzden fumetti de bunları anlatmaya devam ettikçe en azından benim için ölmeyecek.

[DAMPYR]

Fumettiler bizi alıp kendi hayal dünyalarına götürüyor, onlarla bütünleşip sanki orada yaşıyormuş gibi oluyoruz onlarla bazen bir seri katilin peşine düşüyoruz bazen eskiden kalma bir hazine keşfediyoruz bazen ürküyoruz bazen seviniyoruz bazende bitsin artık bu kabus diyoruz.Fumettiler Bizim ufkumuzu hayal dünyamızı genişletiyor bizi günlük sıkıntılarımızdan dertlerimizden bir saat da olsa uzaklaştırıyor.Diğer türlerde böyle bir his varmı bilmiyorum mangalarıda denedim ama ben mangalarda böyle bir his bulamadığım için manga türünden hiç haz almadım onun için Fumetti asla ölmesin hep yaşasın diyorum. Fumetti yayınlayan yayınevleri az satsada bizim kuşak bitmeden Fumetti bitmez bunu bilin

[dean]

Fumettiler bizi alıp kendi hayal dünyalarına götürüyor, onlarla bütünleşip sanki orada yaşıyormuş gibi oluyoruz onlarla bazen bir seri katilin peşine düşüyoruz bazen eskiden kalma bir hazine keşfediyoruz bazen ürküyoruz bazen seviniyoruz bazende bitsin artık bu kabus diyoruz.Fumettiler Bizim ufkumuzu hayal dünyamızı genişletiyor bizi günlük sıkıntılarımızdan dertlerimizden bir saat da olsa uzaklaştırıyor.

  Bu kısmın tür ya da ekolden kaynaklanan bir durum olduğunu söyleyemeyiz. Bu bizim o ekole duyduğumuz yakınlıkla alakalı aslında. Oradan aldığımız bir farklılık değil. Biz okuyucunun ya da izleyicinin birbiriyle olan farkından kaynaklanıyor. Alıntıladığım kısma benzer hisleri ben de comics ve manga okurken yaşıyorum mesela. Manga'dan gidersek anime izlerken yaşıyorum. Gün içerisinde 25 bölüm Dragon Ball izlediğim olmuştu. Yine başka bir gün 20 bölüm Hunter X Hunter izlemiştim. Fumettiler de asla bu hissi yaşayamıyorum. Teks dışında bir oturuşta fumetti bitiremiyorum bile. Ama comics'i bütün gün okuyabiliyorum. Bir arkadaşım var. Bir oturuşta Marvel omnibus'u bitirebilecek potansiyele sahip ama bir bölüm anime izletsen fenalık geçirir. Tamamen bizim sevdiğimiz şeylerle alakalı bu farklar, nasıl şekillendiğimizle, bilinçaltımızda özdeşleştiğimiz şeylerle. Neden süper kahramanları seviyorum diye kendi kendime sorduğumda kendimle alakalı çok ilginç şeyler çıkıyor gün yüzüne. Eminim herkes çok sevdiği şeyler hakkında kendisine benzer sorular sorsa yine çok ilginç şeyler ortaya çıkar.

  @Animvader bence son aylarda kısır döngüye girdiğimiz ekol tartışmalarına güzel bir bakış açısı getirdi. Onunla benzer yaşlardayız. Ben de otuzlu yaşların başındayım. Halen güncel çizgi romanları okumaktan büyük zevk alıyorum. Ama okumalarım hiç olmadığı kadar geriye yönelik bu dönemde. Crisis of Infinite Earths sonrası sıfırlanan DC evreni hakkında geniş çaplı okumalar yapıyorum. 80'li yıllardan New 52'ya kadar gidiyorum. Aynı şekilde de Marvel'da da öyle. O hikayeleri sevmemize sebep nüve'yi bulduktan sonra tür ayırt etmek ne kadar anlamlı olabilir.

  Günümüz edebiyatı woke kültüründen çok fazla etkileniyor. Özellikle amerikan ürünlerinde bunun top noktada görüyoruz. Maalesef hikayeler woke kültüründen dolayı eskisi kadar sivri uçlu olamıyor. Bütün sivrilikler törpülendi. 25 sene önce normal olan bir hikaye anlatısı günümüzde ne cesur iş yapmışlar diyeceğimiz hale geldi. Mangaların son zamanlarda bu kadar tutmasının sebeplerinden biri de bu. Mangalar amerikan kaynaklı akımlara kendilerini kapatabiliyor. Woke akımı manga ve animelerde amerikan ürünlerinde kendisini gösterdiği kadar gösteremiyor. Fumettiye zaten yönelmemiş modern anlatı arayan bir okuyucu kendi kendini kimlik bunalımına sokmuş comics'i es geçip, kendisini direktman manga'nın sonsuzluğunda bulabiliyor.

[Saki]

Şehir ortamlarında geçen maceraları pek sevmiyorum, dolayısıyla da Comics okumuyorum, ancak filmlerde seyredebiliyorum, gerçekten sadece Western fumetti okuyabilirim, Zagor, Teks, Kit Taylor, Mİster No, ama New York mafya maceraları değil de cangil maceralarnı okuyabilirim, MM hariç çünkü dünyanın heryerine gidiyor. Dampyr denedim olmadı, DD denedim olmadı, Julia aynen
Çizgi romanlarda geçmiş zamanlar ilgimi çekiyor, orman, dağlar, nehir, doğa, kırık dökük eski şeyler görmek isterim ve genelde ezberlediğim eski fumettileri okuyorum

Tabiki Conana comics denebilirse-hastayım!