Ömrümde Ghost Rider okumadım. Okuyasım da yoktu ve kayıp olarak da görmüyordum. Ne var ki Presstij'in bu 6 sayılık mini serisini almamın yegane sebebi, en sevdiğim yazarların başında gelen Garth Ennis'in kaleme almış olmasıydı. Garth Ennis, Archie bile yazsa beklentiye girerim ve ilk fırsatta alırım çünkü.

    İlk sayfalardan anladım ki Ennis, gene semavi varlıklar ve cennet cehennem mevzularına balıklama dalmış. Üstelik Preacher'dan beri bu mevzularda fersah fersah yol kat etmiş olarak. Her zamanki gibi dini açıdan sürüsüne bereket iğneleme, ti'ye alma ve absürtlük beraberinde bizzat Ghost Rider serisinin kendisine dair eleştirilerini bile araya sıkıştırmaktan gocunmamış.

    Benim fikrim ve gözlemimce Garth Ennis evreninde net iyi ya da net kötü yoktur, alışıldık biçimde haklı haksız kavramları da yoktur. Mağdur olan ya da mağdur eden kisvesi altında geldiği noktayı her daim haketmiş daimi şerefsizlik vardır. Tüm taraflar hunharca Ennis'in absürt kara mizahına meze olur. Bu seride de tam olarak bu oluyor bence.

    Her şeyiyle çok keyif aldığım bir mini seri oldu. Zevkle okudum. Garth Ennis'in elinin kiri olan "gore" sahneler artık çok sıradan geliyor ama mizahi yaklaşımı ve anlık sarsıntılarla okuru konfora alıştırmama alışkanlığı halen çok hoşuma gitmeye devam ediyor. Çizerinin tarzını sevemesem bile hikayesi ve akışı o kadar iyiydi ki benim için, görsellik bu akışa her türlü eşlik etmeyi başardığı için dert etmeyi bıraktım ve keyfime baktım.

    "Lanetlenmeye Giden Yol" için atanamamış bir Preacher hikayesi diyemem ama alternatif ve çok daha sert bir Spawn evreni one-shot'ı hissinde diyebilirim.

    Yıllar önce bana Punisher okutan Garth Ennis, bu sefer de Ghost Rider okutmayı başardı. Berhudar olasın Ennis'gillerin koca Garth'ı. Karaladığın her şeyi zevkle tüketmeye devam edeceğim ben de.

    Gözümden mi kaçtı bilmiyorum ama çıktığından beri içeriği ile ilgili en ufak bir tanıtım geçilmedi ne burada, ne başka bir mecrada, ne de sosyal medyada (yanlışsam beni düzeltin lütfen). Bu yüzden her halükarda standart fasikül edisyonunu alıp beklentisiz bir şekilde okumaya ve muhtemelen zerre kadar tatmin etmeyeceğini bile bile siparişini vermiştim.

    Daha ilk fasikülde beni iki yakamdan tutup hışımla içine çekti. Daha önce Türkçe basılan Ninja Kaplumbağalar ciltlerinde hayal kırıklığına uğramış ve elinden çıkarmış biri olarak "ne okuyorum ben böyle" diye seviniverdim. İlgi ve merakımı köreltmeksizin sayılar aktı gitti. Bir yerde acaba bayacak mı, tekdüzeliğe mi düşecek diye hayıflandım ama sonra güzel sıyrıldı içinden, başladığım andaki kadar olmasa da ona yakın bir coşkuyla bitirmeme sebep oldu. Aldığım keyif de, tatmin duygusu da yanıma kâr kaldı.

Bildiğimiz TMNT evreninden yıllar sonra distopik bir gelecekte New York, monarşik düzenle yönetilen bir polis devletine evrilmiştir ve vatandaşlarının statüsüne göre birkaç hiyerarşik tabaka ve bölgeye ayrılmıştır. Bu yeni düzende; ipleri elinde tutan tiranın kasvetli şehrine kaçak bir teröristin sızdığı haberi yayılır. Üst tabakanın yarı sentetik, yarı robotik, kısmi cyborg, çeşit çeşit muhafızı ve gizemli genç tiranı kadar alt tabakadakilerin de dikkatini çeken gizemli terörist bir mutanttır ve çok iyi tanıdığımız dört kardeşten biridir. Peki neden gölgelere sığınmakta, terörist olarak yaftalanmakta ve de kendisininkiyle birlikte diğer üç kardeşinin de silahlarını taşımaktadır? Siyah göz bandı takan ve diğer dört adet ayrı renkte göz bantları ile Japonca yazılmış bir günlüğü yanından ayırmayan bu ihtiyar kaplumbağa, şayet halen hayatta kaldılarsa onları son görenlerin ya da hatırlayanların hatıralarında kalandan daha iri, daha güçlü ama daha karanlık, kasvetli ve vahşi bir görünümdedir. Ne var ki kafasının içi anılarla ve seslerle dolu şizofrenik bir psikopat mı, yoksa kendini öldürtmek için son eylemine başlayan yorgun bir melonkolik mi olduğu sorgulanacağı vakit, işler alt tabaka için de, üst tabaka için de geri dönüşü olmayan bir yola çoktan girmiş olacaktır.

    Çok hoşuma gitti. Çok keyif aldım. Finali itibariyle de gayet tatmin oldum, hafif aralık bırakılan kapı da "olsa da olur olmasa da olur" minvalinde, kesin bir şekilde vuku bulan ve devrini tamamlayan finalin üzerine orta şekerli Türk kahvesi yanında verilen kuş lokumu tatlılığında geldi.

    Ninja Kaplumbağalar ile geçmişi olan herkese tavsiye edilesi kayda değer bir öykü olmuş. Hem de bizzat yaratıcılarının kaleminden ve görsellerde de yaratıcı underground çizeri Kevin Eastman'ın kurduğu altyapı ve flashback sahnelerinde komple sazı ele alması eşliğinde.

Büyülü rüzgar,  N0:123 Kanlı yollar. Hani derler ya , " soluksuz okudum " işte tam da o şekilde okudum . Müthiş bir western hikayesi. Bill the kid gibi wahşi Batı'nın en popüler silahşörlerinden biri de anlatılıyor . Bill kid'in ilk cinayetini 14 yaşındayken işlediğini öğreniyoruz. 1881 yılında 22 yaşındayken  öldürüldüğünde 20 den fazla kişiyi cehenneme kömür küremeye postaladığını da öğreniyoruz. Aynı Zaman'da  çok kısa da olsa Alamo kalesinden de bahsediliyor. Para , zenginlik hırsının kardeşleri bile Nasıl birbirlerine kırdırdığını bu hikayeyle birkez daha okuyoruz.

    Gün içerisinde Ninja Kaplumbağalar; Son Ronin'i okudum. Bir saat kadar önce de Presstij'in yeni tamamlamış olduğu 6 sayılık Ghost Rider mini serisini bitirdim. Yarın uygun bir vakitte kendi başlıklarında her ikisi ile ilgili üç beş satır karalayacağım ama burada sıcağı sıcağına  belirtmeliyim ki; bugün benim için harika okumalar oldu her ikisi de.

Alıntı yapılan: Agamotto - 11 Mayıs, 2024, 14:06:07Alfa gerçekten hiç beceremiyor çizgi roman basmayı. Asterix kısmında Remzi'den alabildiğimi aldım Alfa'ya kalmamak için ancak Tenten kısmında Alfa'dan aldıklarım oldu. Kağıt kalitesini geçtim cilterin boyutları bile birbirini tutmuyor, zaman zaman metinler konuşma balonundan taşıyor, Tibet macerasında resimler kaydırılmış, vs vs... Yani bir editör bile mi kontrol etmez bu kadar basılanları gerçekten hayret ediyor insan.

Bu arada cilt demişim ancak bir düzeltme yapayım benim de kastettiğim tekli olan sayılardı. Kutulu seti almadığım için yorum yapamayacağım güzel bir iş gibi duruyor ancak tekli olarak basılanlarda bu yazdığım sorunlar mevcut maalesef.

Neyse ki zamanında ilk baskıları çıktığı gibi almıştım.

Sercio bonelli etidore sitesinde aylık yayınlanan Tex 763 ve 764 sayıların 3- 4 sayfalık özet görsellerine baktım. Arkadaşlar, allah inandırsın sizleri, ben bu yaşa geldim, Tex serilerinde  böylesine etkileyici , böylesine canlı ve güzel çizimler görmedim.  Tex , çizgi romandan çok daha ileri , güzel sanatlar dalının en değerli eseri.

Alıntı yapılan: ninjagamer - 11 Mayıs, 2024, 14:57:07Neden 1 cilt kuşe diğerleri "hamur"? Ayrıca hamur ne alaka? 1.hamur filan mı denmek isteniyor acaba?

Hamur derken 2.Hamur'u kast ediyorlar gibi, 2.Hamur aynı zamanda Kitap Kağıdı, Holmen, Enzo ve genel bilinen adı ve kalıplaşmış olan Saman Kağıdı ama aslında gerçek saman kağıdı olmayan kağıt türü, bunların hepsi aynı tür.
1.Hamur ise A4 kağıdı türünden.

Hepsinin kuşe olmasını isterdim.  Tekrar baskı olunca kalitesizleşmesini, kağıdın değişmesini doğru bulmuyorum. Arkabahçe zaten full böyle yapıyor. Jbc ve Presstij de yapıyor bunu. Marmara Çizgi (okuyucuların isteği üzerine) Spider-Man Klasik Maceralar dışı böyle bir şey yaptığını hatırlamamaktayım, en basit tekrar Avengers'lar neden böyle olmadı, en iyisi yine kuşe oldu. Gerekli Şeyler ve Çizgi Düşler de de böyle bir şey hatırlamamaktayım.

Alfa yayınlarından en son aldığım Tenten 8 li, kutulu set. Gayet güzel, hiç bir eksik veya fazlalık yok. Ben beğendim.

Alıntı yapılan: Agamotto - 11 Mayıs, 2024, 14:06:07Alfa gerçekten hiç beceremiyor çizgi roman basmayı. Asterix kısmında Remzi'den alabildiğimi aldım Alfa'ya kalmamak için ancak Tenten kısmında Alfa'dan aldıklarım oldu. Kağıt kalitesini geçtim cilterin boyutları bile birbirini tutmuyor, zaman zaman metinler konuşma balonundan taşıyor, Tibet macerasında resimler kaydırılmış, vs vs... Yani bir editör bile mi kontrol etmez bu kadar basılanları gerçekten hayret ediyor insan.

Eleştirilerinizde size katılıyorum. Alfa yayın sektörünün lider firmalarından biri ise biz çizgi roman severlere de en iyisini vermelidir.