Arkadaşlar, fumettilerde kullanılan kilişeleri yazalım buraya.
Amacımız dalga geçmek değil biraz eğlenmektir.
Aynı klişeler bölümünü comics için de yapacağız.
İşte ilk aşamada benim aklıma gelenler;
Kahramanımız uçurumdan aşağı düşer. Herkes öldüğünü sanır.
Ama kahramanımız yaşlı bir kadın tarafından kurtarılır.
Kimsenin bilmediği gizli bir mağarada tedavi edilir.
Kahramanımız tam iyileşmeden tekrar yola çıkar, yaşlı kadın ağlayarak peşinden el sallar.
Kahramanımız kötü insanlar tarafından takip edilmektedir.
İzini kaybettirmek için nehre doğru atını sürer.
Suyun içinden giderek izini kaybettirir.
Nedense aynı yöntemi kötüler kaçarken tercih etmezler.
Deneseler bile kahramanımız izlerini hemen bulur.
Kahramanımız muhakkak 2-3 ayda bir gizli bir vadi bulur.
Bu vadide yüzyıllar öncesinden kalma bir medeniyet vardır. (Büyük ihtimalle Vikinglerdir)
Ayrıca bu vadide yine soyu tükenmiş dinozorlar ve değişik hayvanlar mevcuttur.
Kahramanımız buradaki macerasından sonra kimseye burayı anlatmayacağına dair söz verir ve vadiden ayrılır.
Kahramanlarımız her zaman en kestirme yolu bilirler.
Kötü insanlar ata binmelerine rağmen onları yaya olarak takip eden kahramanımızı atlatamazlar.
Kestirme yol genellikle bir yer altı nehri olarak karşımıza çıkar.
Kötü adamlar birden karşılarında kahramanımızı görünce şoke olurlar.
Maceranın sonunda yapılan kavgalar çr lerde çok sık kullanılır.
Nedense kahramanımız önce dayak yemeye başlar ama dövüşün ortasında olay tersine dönmeye başlar.
Kahramanımız kazanır ama kötüyü öldürmez, bir dahaki karşılaşmalarına kadar kötüyü adalete teslim eder.
Kahramanımız mahkemeye ifade vermeye falan gitmez.
Ama tek şahit kahramanımız olmasına rağmen kötü adam hapsi boylar.
Kötü adam intikamını alacağına yemin eder.
Kahramanımız elini kolunu sallayarak albayın odasına girer.
Onu bir güzel döver ve hiçbir şey olamamış gibi kaleyi terkeder.
Bu hareketini herkes takdir eder, albay bunu haketmişti derler.
Kahramanımız haberleşme konusunda da çok hızlıdır.
Hemen bir ateş yakar ve 30 cümlelik mesajını duman işaretleri ile her tarafa bildirir.
Gerekirse yerdeki bir kalası tam tam olarak kullanarak da işini görür.
Kahramanımız büyük şehre gelir, herkes giyimi kuşamı ile dalga geçer.
Buna bozulan kahraman birini döver, herkes susar ve dalga geçme biter.
Ama kahramanımız pek empati kurmamaktadır,
Şehirden birileri kendisini ziyarete geldiklerinde bu şekilde burada dolaşılmaz, doğa ile uyumlu olun der.
Gerekirse yine döver.
Kızılderililer için elinden geleni yapar ama nedense kızılderililerin zaaflarından yararlanarak kendisini farklı gösterir.
Kızılderililer o olmadan karar veremezler, kararlarına karşı çıkanı duelloya davet eder ve yener.
Yenilen kızılderili utanç içinde köyü terkeder ama dönüşü muhteşem olacaktır.
Kurşunlar hep kahramanımızın kafasını sıyırır.
Öldü sanılır ama aslında bayılmıştır.
1-2 saat içinde kendine gelir, hızlıca ayağa kalkar ama başı döner çünkü kan kaybetmiştir.
Biraz dinlenir ve tekrar çatışmanın içine atlar, yine vurulur ve öldü zannedilir.
Ama kahramanımız ölmemiştir, kurşun sadece sıyırmıştır.
Bu böyle devam eder.
Maceralarda kurtardığı kızlar kahramanımıza aşık olurlar.
Ama kahramanımız onları gözü yaşlı olarak bırakır ve sadece kendisinin bildiği kestirme bir yoldan (yer altı nehri) kaçar.
Ama güzel kız kahramanımıza hak verir, "Senin kurtadamlarla, vampirlerle mücadele etmen lazım, ben seni bekleyeceğim" der gibi arkasından bakar.
Kötü adamların ağzı nedense hep çarpıktır.
Allah çarpmış zaten, kahramanımız da bir tane çarpar.
Bu kötü adamlar traş olmazlar ve pis pis gülerler.
Dar bir kanyon varsa pusu var demektir.
Kahramanlarımız bunu bilmelerine rağmen kanyona girerler ve pusuya düşerler.
Atları vurulur ama kendileri vurulmaz, en kötü ihtimalle kurşun sıyırır.
Pusu kuranlar başarısız olurlar ve kaçarlar.
Kahramanlarımız yollarına devam ederler ve yeni bir kanyona gelirler.
Acaba mı diye düşünürler ama kanyona girerler ve pusuya düşerler.
Kurşunlar kahramanlarımızın kafasını sıyırır.
Kötü adamlar kötülük yaparlar ve kaçarlar.
Kahramanımız yerde bulduğu bir mahmuz ile kötü adamı bulur.
Nedense aradan günler geçmesine rağmen kötü adam yeni mahmuz almamıştır ve tek çizmesi mahmuzlu olarak ortada gezmektedir.
Kahramanımız olayı çözer ve yeni bir mahmuz bulmak üzere yola çıkar.
Kötü adam poker oynarken hile yapar.
Karşısındaki bunu farkedince koluna sakladığı Dillinger'i çıkarır.
Tam ateş edecekken kahramanımız gelir ve duruma müdahele eder.
Kötü adam dayak yer ve saloon'dan atılır.
Kahramanımız herkese içki ısmarlar.
Kahramanımız karşısında kötü adam da olsa öldürmez.
Kötünün elindeki silahı ateş ederek düşürür.
Veya şapkasına ateş eder, 1 cm bile hata yapmaz kahramanımız.
Bu yönü ile takdir edilir.
Kahramanımız şantaja hemen boyun eğer.
Kötü adam, "Çık ortaya yoksa ..." derken ortaya çıkar.
"Tamam elinizdekileri bırakın ve beni alın, onlar masum" der.
Kötüler bunu bildikleri için hep kullanırlar.
Kahramanımıza bir mektup gelir.
Yıllardır görüşmediği eski bir dosttan gelmektedir.
Hiçbir açıklama yoktur sadece yardım istenmektedir.
Kahramanımız bunun üzerine yol binlerce kilometre de olsa hemen yola çıkar.
Kahramanımızın arada sırada karşılaştığı dostlarından biri sempatik bir hırsızdır.
Gerektiğinde bu uzmanlığını kullanır ve kahramanımıza yardım eder.
O kadar sempatikdir ki kendisine kızamayız, helal olsun bile deriz.
Bu hırsız muhakkak maceranın sonunda birinden bir hatıra alarak kaybolur ama kimse kendisine kızmaz, herkes gülmektedir.
Herkes çok mutludur.
Hasan'ın bu yazılarını okuyunca aklıma Carson'un devamlı delinen şapkaları geldi. Arizona'da asıl gelir şapkacılıktadır. Bir de cenaze levazımatçısında. Çevrede Tex ve kankası varsa ne köşe oluyorlardır. ;D
Kahramanlarımız yerli çetelerinin olduğu bir bölgeden geçmektedirler.Gece saldırıya uğramamak için onlarca büyük ateş yakarak kalabalık bir grup oldukları izlenimi vererek yerlileri caydırmayı amaçlarlar.Oysaki saldırı ihtimaline karşı elleri tetikte,ateşlerden uzakta gizlenmişlerdir.
Kahramanımız kızılderililer tarafından saldırıya uğrayan göçmenler görür.
Kızılderililere kalabalık gözükmek için atların arkasına çalılar bağlanır.
Havaya bol bol ateş ederek ve çalıların çıkardığı tozlar ile kalabalık izlenimi yaratılır.
Hele birde elde bir trompet varsa ne ala, süvariler geliyor izlenimi verilir.
Kahramanlarımız ister açık havada ister kapalı mekanda uyumaya başlarlar!
Bunu gören kötüler de bunu bekleyip onları öldürmek için hareket ederler
A) Kahramanımızın arkadaşı çok horlar, atlar ürker vs, kahramanımızı uyku tutmaz ve saldırıyı farkeder
B) Kötüler ateş eder ve kahramanımızı vurduklarını sanırlar. Oysa kahramanımız olayın çoktan farkına varmıştır ve kötüleri vurduğu sadece battaniyedir. (Kötüler onları gözetlerken nasıl değiştirirlerse)
Kahramanımızı öyle 3-5 haydut kesmez, hep daha fazlasının peşindedir, karşısındaki haydutların sayısı arttıkça daha da gaza gelir, topunu tepeler. Kahramanımızda olsa olsa sıyrıklar vardır, o kadar...
Macera isimlerine dikkat :)
Tex Altın Seri 2: Yirmiye Karşı Bir Tex Altın Seri 8: Yüze Karşı İki
(http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/188492_103758729705278_100002134543005_33792_3306388_n.jpg) (http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/197118_103758983038586_100002134543005_33793_2751282_n.jpg)
Kahramanımız tamamı ile haksız nedenlerden dolayı hapise gönderilir (bu bazen kahramanın arkadaşı da olur). Ağır hapishane koşulları, hain gardiyanlarla çatışan ve hapishaneden kaçmayı planlayan kahramanımız bunu kısmen de olsa başarır.
Bu arada arkadaşları da dışarıda onun masumiyetini ispatlarlar ve dostumuz tamamen özgür kalır.
Bu konuştuklarınız hep Tex'le ilgili arkadaşlar.Biraz Zagor'a bakın.Adamın tüm düşmanları ölüp ölüp dirlir gelirler.
Darkwood'da altın vardır,beyazlar altınları ele geçirmek için masum beyazları öldürerek kızılderilere atar.Zagor bu işin peşine düşüp halleder.
Neden sadece Tex olsun ki.... Benim örneklerim Zagor için de geçerli.
Darkwood sanki dünyanın en önemli stratejik ve jeopolitik noktasıdır... Dünya hakimiyeti kurmayı düşleyen tüm kötülerin ilk ele geçirmek istedikleri yer, planlarının başlangıç noktası hep Darkwood'dur...
Haklısın abi senin dediklerinde vardır.Ben daha fazla okuyamadığımdan dolayı :D
Tema western olunca yerlilerle beyazların arasını açarak yerlilere silah satmaya çalışanlar,yerlilere alkol satanlar,yerlilere çiçek hastalığı taşıyan battaniyeler dağıtanlar,rezervlerde yaşayan yerlilere gönderilen hayvan ve malzemeyi çalarak rant sağlamaya çalışanlar,çeşitli bulaşıcı hastalıkların tedavisini araştırmak adına yerlileri kobay olarak kullananlar,topraklarından demiryolu geçecek yerlileri savaşa kışkırtarak katlettirenler ve yine topraklarında altın bulunan yerlileri katlettirenler türün klişelerini oluştururlar.
Bir cinayet işlenir, öldürülen bir kızılderilidir.
Kızılderililer hemen savaş baltasını topraktan çıkarıp beyazlara savaş açmak istemektedirler.
Kahramanımız burada devreye girer, suçluyu 48 saat (veya 72 saat) içinde bulacağına yemin eder.
Bulamazsam beni işkence direğine bağlarsınız der.
Kahramanımız peşindeki kırmızı urbalılardan kurtulmak için uçurumun kenarından yüzlerce metre aşağıdaki azgın dalgalara hiç düşünmeden şampiyon yüzücü misali dümdüz bir şekilde atlar, arkasından kimse atlamaz ve atılan kurşunlarda zıp zıp sesleri çıkararak seker, asla isabet etmez.
Çoğunlukla kahraman maceralara öldürülen veya kötülük edilen anne babasının veya ailesinin öcünü alarak başlar. Bu her zaman ilk hikaye olmayabilir. Ama bir yerlerde mutlaka sözkonusu edilir. Kahraman ailesi veya ebeveyni olmak mutlaka birileri tarafından ölüdürülmeyi veya zulüm görmeyi gerektirir. Örnekler:
Zagor:Zagor'un Hikayesi
Jeriko:İntikam Yemini
Büyülü Rüzgar:Beyaz Saçlı Çocuk, Karanlık Yol ve bazı maceralardaki atıflar
Nathan Never:Dev albümlerin tamamı
Bu klişeye çoğu yerli çizgi romanda da rastlanır.
Selamlar
Lami
Tex'i unutma Lami.
Tommiks ve Teksas da bir intikamla başlar ama bu sefer dostları öldürülmüştür.
Kinowa'da da olayın temeli Sam Boyle'un karısının ve oğlunun öldürülmesi (!) değil mi?
En önemli klişelerden birini unuttuk:
Mutlaka kahramana benzeyen biri vardır ya da çok iyi kılık değiştiren biri. Bu da kahramanımızı sıkıntıya sokacaktır. Bu klişe comicslerde de sık kullanılmıştır
Tommiks: Binbir surat, tommikse benzeyen kız
Teksas: Sahte blek, yarasa
Zagor: Sahte zagor
Tex: Proteus
Captain america: 50'lilerin captain americası
Thor: loki
Daredevil: Bullseye
Liste sürer
kahramanımızı adil bir dövüşte yenmek imkansızdır.bunu bilen kötüler genellikle gözüne toprak atarak avantajlı duruma geçselerde bu sadece geçici bir mutluluk anıdır...sonunda sopadan kaçış yoktur.
kahramanımız bazen maceralarının başında çok iriyarı bir adamla dövüşmek zorunda kalır...bu diğer kamptan bir avcı, oduncu, ranger vs..dir.kahramanımızın yumrukları adama sinek vızıltısı gibi gelse de zekasıyla üstünlük kurduğu anda herhangi bir sebeple dövüş yarım kalır . maceranın devamında çok sıkı dost olurlar
ve en az birer kez birbirlerinin hayatlarını kurtarırlar
Şimdi bu yazılanları okuyunca gerçekten de bu kadar klişeleşmiş şeyleri neden okuyoruz diye düşündüm. Bu fumettiler ilk okunduğu zamanda klişe olarak görülmüştü muhtemelen. Yani illaki bir romanda, tiyatro eserinde burada bahsettiğimiz klişeler yer alıyordu. Aslına bakarsanız insan hayatı da klişelerden ibaret. Hergün bu siteyi takip edip ileti yazmamız bile... Off yaa ???
Çölde susuzluktan ölmek üzere olan kahramanın imdadına yetişen kaktüsler,yine çölde sabahlayan kahramanın gece çizmesine girmiş olan akrep tarafından ısırılma tehlikesiyle yüzleşmesi,çölde yada kayalık bir arazide çıngıraklı yılan veya akrep tarafından ısırılan kahramanın ne hikmetse o bölgede münzevi bir hayat yaşayan bir kızılderili şaman tarafından bitkisel ilaçlarla tedavi edilmesi...
Kahramanların yaralanması bile bir başkadır, öldüklerini veya yaralandıklarını düşünülen zamanlarda kurşunun sıyırıp geçtiği anlaşılır.
En güzel planları her zaman bu kahramanlar yapar, diğerleride hazır kıta kahramanın peşinden hiç gözünü kırpmadan her türlü mücadeleleye dalar. "çiko hariç o genelde araziye uyuyor "
Birde kehanet telalı arkadaşları vardır, "sonu belli :)" her maceranın sonu hakkında sürekli olumsuz düşünürler. Swing; Gamlı Baykuş, Teks; "Kit Carson"
Kötü adamın tek bir amacı vardır, kahramanımızı öldürmek.
Yıllarca plan yapar ve sonunda onu tutsak etmeyi başarır, kahraman elleri zincirlenmiş olarak karşısındadır.
Ama o ne ? Kötü adam kahramanı öldürmek yerine uzun uzun nutuklar atmaktadır.
Nutkun sonunda ise kahramanın kafasına kurşun sıkmayı tercih etmez.
Onu yavaş yavaş su ile dolan bir bodrum odasına terk etmiştir.
Kötü adam hakkını helal et yiğidim der ve kahramanın boğulacağından emin olarak orayı terkeder.
Gerisini herkes biliyor ....
Kurşunlar hep kahramanımızın kafasını sıyırır demişiz ama abartmayalım.
Bazen vurulduğu da olur.
Kahramanımız şanslıdır, kurşun veya ok kalbinin yakınına isabet eder.
5 cm yukarı, aşağı, sola veya sağa isabet etseydi ölecektir.
Hemen cerrahi müdahele yapılır, bıçağın ucu ateşte ısıtılır ve kurşun / ok çıkarılır.
Biraz viski ve 3-4 günlük dinlenme ile kendine gelir kahramanımız
Bu aslında tüm çizgi romanların klişesidir:
Kahamanın mutlaka bir baş düşmanı vardır. Defalarca dövüşürler. Kötü adam uçurumdan düşer, vurulur, arabası infilak eder. Herkes öldüğünü sanır ama sonra tekrar karşımıza çıkacaktır.
Hellingeni Mefisto, Hogan, Sergejj Orloff, By Jinx hemen aklıma gelenler.
Bence Fumetti' lerin en büyük klişesi, ülkemizde düzenli bir yayın hayatına sahip olamamalarıdır. :D
Şaka bir yana, İtalya' da bir masa başında çalışarak, deniz aşırı başka bir kıta hakkında bunca hikaye yazıp çizmek de çok zor olsa gerek. Sanki bu kadar klişe az bile diyesim geliyor, ne desiniz?
Kahramanlarımızın sezgileri güçlü 6. hisleri çok gelişmiştir.
Balık gibi yüzerler, İyi iz sürerler, iz bırakmadan giderler.
Her tür canavarı, aslan, kaplan, ayı gibi güçlü hayvanları silahsız bile alt ederler. Ormanda oluşan sessizliği, silah namlusunun parlamasını hemen fark ederler. En ufak bir tuzağın 3 km.öteden hemen kokusunu alırlar.
At üstünde hiç durmadan sürekli yol alırlar, atları çatlar, onlar ise yorulmak nedir bilmez, maceradan maceraya koşarlar. :)
Bu aslnda klişe değil ama yine de yazmak istedim:
Tüm kahramanların kendilerine has bir kıyafeti vardır ve o kıyafetten de en az 100'er tane dikilmiş ve saklanmıştır. Kıyafet yırtılsa bile mutlaka yedeği bir yerden çıkar.
Oğlak maceraperest yayınlar Ciltler 45 ve 46 da yer alan Tex'in "809 numaralı trende facia" isimli macerasını okudum. Gerçekten tam bir facia.
Konu olarak değişik ve güzel düşünülmüş bir macerası olarak ilgimi çeken bu kitap dün ilgimi çekti.
Tex in sağ kolu macera başında kırılıyor. Bu kırık kol ile karda kışta uçurumlara, bacalara, ağaçlara tırmanıyor. Sadece sağlam olan sol eli ile koca bir haydut çetesine tek başına kafa tutuyor. ::)
Bu forum içinde bahsettiğimiz bazı klişelerin, gerçekten çok üzerinde olan bu sahneleri görünce, benim açımdan açıkçası bu macera hiç keyif vermedi. :(
Yeni üyeleri bu unutulan başlığı okumayı tavsiye ediyorum.
Çok eğlencilidir, pişman olmazsınız. :)
Kahramanlarımız ve yakınları ne kadar klasik olmuş "korku" karakteri varsa, onlarla birer kez (bazen birden çok) kapışırlar..
Yani Dracula-vampir, kurt adam, zombie, vahşi yerliler, ilkel insanlar, vahşi bitkiler ... Zagor, Teks, Kit Taylor v.b.
"Öldürülen suçsuz insanlar, konuyu açıklayan bilim adamları veya efsane anlatıcıları, peşinden mevcut tüm topluma yayılan ve çaresizlikle atbaşı ilerleyen korku dalgası, o macerada ortaya çıkan önemli yan karakterlerden bazısının ölümü veya "trajediye" ortaklığı sonrasında kahramanın; şaman, bilim adamı, eşraf v.s.'den aldığı tüyolarla olayı noktalaması..tabii yan ve komik karakterler olaylarda kurtarılan ilk figürlerdir.."