Başlığı "ben" diye yazdım ama eminim hepimiz kendimizden bahsediliyor diye düşünebiliriz :) Zaten eminim sadece macera kısımlarını okuyup geri kalandan duygusal bir keyif almayı bir yana bırakıyor değilizdir...
Bazen bazı çrleri okurken öyle bir an gelir ki nefesim kesilir. Basit bir tespit, akıllıca bir gözlem, zekice bir kurgu, ajitasyona varan unsurlar, anlar, bir bakış, bir söz... Bir anda gözlerimin dolduğunu hisseder dergiyi hemen önümden uzaklaştırır kısa bir süre bekledikten sonra kaldığım yerden devam etmeye çalışırım. Çalışırım... Olay iyice kanırtırsa sinirlerimi işte o zaman dergi elimden fırlar gider ve bir duvara çarpıp bir süre orada bekler. Eşimin ve oğlumun o dergileri ellemeleri de yasaktır üstelik. O dergi özeldir ve ruh durumum düzeldiğinde ben kaldırırım ancak! Belki okurum belki de günlerce ara veririm v.s.
İşin özü, sayfaları ezilmiş, kapağı yamulmuş, buruşmuş, kirlenmiş birçok dergi durur rafımda...
Anlattıklarım inandırıcı mıdır veya davranışlarım abartılı mıdır...? Aynen yaşadıklarımı paylaştım. Nasıl ki zeka dolu sanat eserlerini küfür ederek övüyorsam böyle hisleniyor duygulanıyorum :O)
Az önce Büyülü Rüzgar okurken aklıma geldi bu başlığı açmak. Çünkü "Çılgın At"ın ihanet sonucu ölümüne tekrar üzüldüm okurken. Belki de Manfredi'nin "Düşen Yapraklar Ayı" gibi bazı hikayelerinde yakaladığı duygusallık başarısının bu senaryoda da oluşundandır belki de olayın kendisi, bilmiyorum. Amma ve lakin bu sayıyı ve finalini her defasında üzülerek okuyorum!
Büyülü Rüzgar
Sayı 101
Beyaz Bayrak
Lal Kitap
"Bir çizgiroman insanın içini ne kadar burka bilir ki..." dersiniz...
Bazen öyle acıtır ki...O his, çizgilerin ve hikayenin yaşattığı o duygu yoğunluğu her gün televizyonlarda soğuk bir şekilde izlediğimiz şehit haberlerinden, anaların gözyaşlarından daha fazla acıtabiliyor...Gerçekliğin farkına varıyorsunuz...
Konuyu tabi ki yine Yalınayak Gen'e getireceğim...Beni duygusal anlamda bu kadar etkileyen ve sarsan başka bir çizgiroman okuduğumu da hatırlamıyorum...
Birde yıllar önce okuduğumda Calep'in çizgilerinde Teks'in korkusunu ve çaresizliğni hissettiğim hatta korktuğum "YÜZSÜZ KİLLER" macerası var...Bunun adı niye "YÜZSÜZ KATİL" değil onu ben de bilmiyorum... :)
Çeyenler ile ordu arasında çıkması muhtemel bir savaşı engellemeye çalışan Teks ordunun elinde esir bulunan Çeyen lideri Apoonosso'nun rehin oğlunu iyi niyet göstergesi olarak Çeyen lidere teslim edecektir...Fakat teslimden bir kaç dakika önce genç kızılderili kimliği bilinmeyen biri tarafından öldürülür...Calepin çizgilerinde Teks'in yüzün de ki korku ve çaresizlik ifadesi şu an beni o kadar etkiler mi bilmiyorum ama (İlk Teks okumaya başladığım zamanlardan bahsediyorum) o zaman ben bile tırsmıştım...
Ken Parker'larda her sayı yaşadığım duyguları burda yazmaya zaten gerek yok...
Çizgiroman yaşattığı dugu yoğunlukları ile de başka bir dünya...Ümit'in dediği gibi "Anlattıklarım inandırıcı mıdır veya davranışlarım abartılı mıdır...?" bilmiyorum ama sorgulamaya da gerek yok :)
Conan'ın, Belit'i yeniden hayata döndürebilmek için Red Soınja'yı br rahibe kurban vermek üzere anlaştığı macera duygusallığın doruklarındadır. Conan'da az rastlanan bir duygusallıktır. Yitip giden bir sevgilinin sürekli olarak Conan'ın hayallerinde canlanması ve en nihayetinde çelik gibi bir iradesi olduğunu zannettiğimiz Conan'ın bile o sevgiliye her ne pahasına olursa olsun kavuşmaya karar vermesi... Bu macerada Conan'ın en çok hangi kadını sevdiğini de açık bir şekilde anlamış oluyoruz. Sayı ve macera ismi sormayınız çok uzun zaman oldu okuyalı. Lakin hala etkisinden kurtulabilmiş değilim. Kim bilir belki de hayatım boyunca imkansız aşkların peşinde koştuğumdandır :P
Maceranın adı Büyücüler Savaşı. 14'lük Red Sonja dizisinde 3. fasikül.
Conan 22'lik tam maceralı cep dizisinde ise 3. sayı. - (A War of Wizard) (Orjinal Sayı: CTB115) (Roy Thomas-John Buscema-Ernie Chan)
:)
Bahadır sayesinde merak ettiğim ve okumak için peşine düşeceğim bir Teks macerası buldum. :-*
Hipnoz sayesinde de aklıma başka bir an geldi beni derinden sarsan:
(http://1.bp.blogspot.com/-aER1t7F7PcY/Tm0TzrWrU2I/AAAAAAAAJTs/tFNNww_hvGw/s1600/conanannual4.jpg)
Conan, Ruh yiyiciyle kapışmaya hazırlanıyordu ve son derece gergindi. Hiç dua etmeyen kahraman öylesine endişeliydi ki dostlarına sırt çevirmiş, ormanın kuytu bölgesine çekilmiş, geyik avlayarak kurban ateşi yakmış dualar ediyordu... Dostlarından biri yanına yaklaşınca dönüp bakıyor ve ölüm dolu bakışıyla onu korkarak kaçmak zorunda bırakıyordu.
Ben Conan'ın dua ettiğini ilk defa görmüş, o gerginliğini adeta damarlarımda hissetmiştim. Galiba yüzünde boyalar da vardı... Güzel bir andı vesselam ;)
Maceranın adını hatırlamıyorum ben de, Kalidor yetiş :)
Akşam bakacağım Ümit Abi, bunu ezberden çıkartamadım :)
Alıntı yapılan: kalidor - 05 Ekim, 2012, 18:38:56
Akşam bakacağım Ümit Abi, bunu ezberden çıkartamadım :)
Galiba Alfa'nın son dönemleriydi. Calep, Kobe, hırsız kız, tek gözlü bir savaşçı ve bir ara kıllı bir yaratığa dönüşmüş sıska bir çıtkırıldımın olduğu dostları vardı ekibinde. O serinin tamamı iyiydi bence. ve saol :)
Maceranın adı Acheron'un Düşüşü (The Fall Of Acheron). 204'LÜK YENİ MACERALAR DİZİSİ'nde 112. sayıda yayınlanmış. (Orjinal Sayı: CTB200) (James C.Owsley - Val Semeiks - Geoff Isherwood- Mike Bright)
Bahsedilen sahne ise:
(http://b1210.hizliresim.com/12/5/dpgcy.jpg)
Altın Madalyon Conan forumu sundu ;)
Hail Conan!
Veee elbette Ken Parker - Kibar Hanımlar
Berardi - Sclavi - Tarquinio
Tay Yayınları
Galiba üç kez okudum ve her defasında da gözlerim doldu sonuna varamadan. Hikayede, azmış askerlere stres atsınlar diye askeri konvoyla hayat kadını taşınması anlatılıyor. Her kadının hikayesini, her kadının kişiliğini ve her birinin "insan" olarak okunması ve benimsenmesinin yanı sıra hikayenin bitiminde onları kişilikleri bir yana ataılarak sadece "fahişe" diye damgalayacak olan zihniyeti biliyor olmak... Acı ve pis bir hikaye... Beni ise en çok kızılderili bir şefin içlerinden bir kadın karşılığında at getirmesi sırasında kahramanın kendi sistemini eleştirmek için şu cümleyi etmesi etkilemiştir: "beyazların kadınları satılık değildir"... Kadınlardan birinin "Hay ağzını öpeyim. Hayatımda duyduğum en güzel laf, bu!" demesi de yaraya basılan tuzla gibidir...
(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/420830_10151115148648731_1713208834_n.jpg)
Benim okurken en çok duygulandığım macera; Uzun Veda.
İçelim abi..Bir daha hiç yaşanmayacak aşklara içelim :'(
(http://images.sergiobonellieditore.it/bonelli/dylan/dyl0074.jpg)
Alıntı yapılan: Nemo - 07 Ekim, 2012, 09:52:41
Benim okurken en çok duygulandığım macera; Uzun Veda.
İçelim abi..Bir daha hiç yaşanmayacak aşklara içelim :'(
Dylan Dog eksiklisi olarak sorayım istedim, var mı hikayenin türkçesi? Okunacaklar listesine ekleyeyim hemen
Var. Oğlak'ın yayınladığı kalın ciltte.
ken parker avcı ve köpeği
conan kara nehrin ardindan adli macerada balthusun ve firtina adli kopegin pikmeler tarafindan kusatilip olduruldugu bolum.
Beni duygulandıran hikayeler....
Batman Robin death....
(http://goodcomics.comicbookresources.com/wp-content/uploads/2010/06/batman-robin.jpg)
Swing Betty evlenmesi
(http://yazkurtulyapkurtul.files.wordpress.com/2012/04/swing.jpg)
martin mystere xanadu (Martin amcanın tekerlekli sandalyeye mahkum olup hayatını sorgulaması)
(http://media.comicvine.com/uploads/9/99435/1932861-gi_mam0002_super.jpg)
The Amazing spider man son gün
(http://www.sinavsepeti.com/images/kitap/the-amazing-spider-man-sayi-6-son-bir-gun-iadesizdir.jpg)
Yürüyen ölüler 8 anne ve çocuğun vurulduğu an son zamanlarda en etkilendiğim çizgi roman
(http://resimliroman.net/mkportal/modules/gallery/album/a_1106.jpg)
Mister no efsane hikayesi
3-5 Nolitta / Bignotti[/b]
(http://www-en.sergiobonellieditore.it/misterno/archivio_arretrati_scheda_albo/cop/mis0003.jpg)(http://www-en.sergiobonellieditore.it/misterno/archivio_arretrati_scheda_albo/cop/mis0004.jpg)(http://www-en.sergiobonellieditore.it/misterno/archivio_arretrati_scheda_albo/cop/mis0005.jpg)
Tex intikam yemini
(http://www.tulumba.com/mmTULUMBA/Images/bk/zBK981649VR144_250.jpg)
Batman No Man's Land
(http://d1466nnw0ex81e.cloudfront.net/iss/600w/413/104131/9272831_1.jpg)
Nathan Never eşinin ölmesi
(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/7/71/Nathan_Never_1.jpg)
(http://coosacreek.org/mambo/wp-content/uploads/2009/07/star-wars.jpg)
Darth Vader'ın C-3PO hatırlaması bu kapak efsanedir............
sonuna kadar tek seferde okumaya ne yüreğimin ne midemin elverdiği gorazde güvenli bölge...tabii ki yalınayak gen'in tamamı ve bizden bir eser suat yalaz karaoğlan- kul bakay'ın mezarı...kul bakay bir çizgi romanda yaratılmış en gerçek insanlardan biridir bence...
Kahramanlarımızın eşlerinin öldüğü maceralar gerçekten duygusal olarak beni etkileyen maceralardır.
Teks Lilith,
Conan Belit,
ve Never'in eşlerinin ölmesi beni en çok etkileyen maceralardır. :(
Alıntı yapılan: darkwood - 08 Ekim, 2012, 00:04:46
Kahramanlarımızın eşlerinin öldüğü maceralar gerçekten duygusal olarak beni etkileyen maceralardır.
Teks Lilith,
Conan Belit,
ve Never'in eşlerinin ölmesi beni en çok etkileyen maceralardır. :(
Bu görüşe en uyan öykülerden biri DC Comics Identity Crisis'dir bence. Aşağıdaki resim feciydi benim için ama Sue Dibny'nin hamile olduğunu öğrendiğimde bir kaç gün okumaya ara vermiştim seriyi. Son sayıda da Elondated Man'in yatağa girdiğinde olmayan eşiyle konuşması beni beynimden vurmuştu...
(http://25.media.tumblr.com/tumblr_m9fvlnZQcn1qa7e7lo1_500.jpg)
(http://25.media.tumblr.com/tumblr_m9fvlnZQcn1qa7e7lo2_500.jpg)
Aynı hikayede Robin'in babası ölüyordu. Beni etkilediğini söylersem yalan olur ama resim muhteşem:
(http://i418.photobucket.com/albums/pp269/fantasticfangirls/Anika/poortim.jpg)
Eşlerin ölme sahnesinde duygulandığım değil ama güldüğüm bir başka sahne de Blob'un Pym'in eşini yediği sahnedir...Bu evren ve hikayede bir çok karakter sahneden çekiliyordu zaten...Aksiyonu ve eğlencesi bol bir seri idi...
[IMG]http://imageshack.us/a/img163/3264/cultimatum024.jpg[/img] (http://imageshack.us/photo/my-images/163/cultimatum024.jpg/)
Dylan Dog ve Johnny Freak'i söylemeden olmaz.
(http://cdn.mangaeden.com/mangasimg/7b/7bdd516fe8f659598078a2e69f2642bd506762e8ebbd6a2bf2010352.jpg)
Lone wolf and Cub'ın sonu beni çok etkilemişti. Gözümden yaşlar düşmüş ve kitabı bir kenara bırakıp derin bir nefes alma isteği oluşmuştu. Spoiler olur diye anlatmıyorum. İnşallah Türkçe yayınlandığını da göreceğiz.
:'(
Bilmediklerimi not alarak ilerliyorum :) Bahadır, bahsettiğin hikaye ne, hangisi?
Bu arada hennesy, öyle bir yere dokandın ki anlatamam... Ben bir adamın anasına danasına bu kadar küfür etmemişimdir çizgi roman okurken... Robert Kirkman ve evet Walking Dead ve evet koşarken kucağındaki bebeğiyle ölen Lori Grimes... Her cildini ellerim titreyerek almıştım "bakalım bu sefer ne yazdı manyak" diye ama şu son olay ve sahneden sonra günlerce kendime gelemedim desem yalan olmaz. Hatta telefon açıp Marmara Çizgi Erdem beye "bastığın çr'nin taaa...."lı cümleler bile kurdumdu dün gibi hatırlıyorum:
(http://images3.wikia.nocookie.net/__cb20101209213508/walkingdead/images/1/14/WD-_012.jpg)
Alıntı yapılan: BAHADIR - 08 Ekim, 2012, 11:57:58
Eşlerin ölme sahnesinde duygulandığım değil ama güldüğüm bir başka sahne de Blob'un Pym'in eşini yediği sahnedir...Bu evren ve hikayede bir çok karakter sahneden çekiliyordu zaten...Aksiyonu ve eğlencesi bol bir seri idi...
[IMG]http://imageshack.us/a/img163/3264/cultimatum024.jpg[/img] (http://imageshack.us/photo/my-images/163/cultimatum024.jpg/)
Ohhhhaaaaaannes :) Devamı varmış o'lm bu sahnenin:
(http://www.blogcdn.com/www.comicsalliance.com/media/2010/01/ultimatum03-456.jpg)
(http://media.comicvine.com/uploads/7/78686/2058357-ultimatum3page6.jpg)
Yine Dylan Dog: Ölümün Ötesi. Dylan'ın sevdiği kadının hayatını kurtarmak adına yaptıklarını, gerçekten ölümün ötesinde seven bir aşık yapabilir. Ümit abi, bu macerayı da okumanı tavsiye ederim, eger okumadıysan henüz. Oğlak Dylan Dog efsanevi maceralar albümünde de yayınlandı, Hoz Comics tarafından da yayınlandı.
(http://images.sergiobonellieditore.it/bonelli/dylan/dyl0088.jpg)
Alıntı yapılan: ümitkr - 08 Ekim, 2012, 12:38:41
Ohhhhaaaaaannes :) Devamı varmış o'lm bu sahnenin:
(http://www.blogcdn.com/www.comicsalliance.com/media/2010/01/ultimatum03-456.jpg)
(http://media.comicvine.com/uploads/7/78686/2058357-ultimatum3page6.jpg)
Güldüğüm derken; Blob'un Jane'i yediği sahne komik değil zaten...Komik olan Pym'in Blob kafasını yediği sahne idi... ;D
Ne la bu? ;D Yok, Ben kelle paça seevmiyim :)
Alıntı yapılan: ümitkr - 08 Ekim, 2012, 11:08:59
Bu görüşe en uyan öykülerden biri DC Comics Identity Crisis'dir bence. Aşağıdaki resim feciydi benim için ama Sue Dibny'nin hamile olduğunu öğrendiğimde bir kaç gün okumaya ara vermiştim seriyi. Son sayıda da Elondated Man'in yatağa girdiğinde olmayan eşiyle konuşması beni beynimden vurmuştu...
(http://25.media.tumblr.com/tumblr_m9fvlnZQcn1qa7e7lo1_500.jpg)
(http://25.media.tumblr.com/tumblr_m9fvlnZQcn1qa7e7lo2_500.jpg)
Aynı hikayede Robin'in babası ölüyordu. Beni etkilediğini söylersem yalan olur ama resim muhteşem:
(http://i418.photobucket.com/albums/pp269/fantasticfangirls/Anika/poortim.jpg)
Identity crisis o dönemde bocalayan DC'nin ayağa kalkma maceralarındandır bence. Kahramanların yakınlarına yönelik saldırılar, yıllar öncesine dönülerek JLA'ın kendi içinde yargıç-jüri ve cellat olarak yaptıkları, en sonunda da olayın arkasındaki karakter ile benim favori serilerimdendir.
Alıntı yapılan: BAHADIR - 08 Ekim, 2012, 11:57:58
Eşlerin ölme sahnesinde duygulandığım değil ama güldüğüm bir başka sahne de Blob'un Pym'in eşini yediği sahnedir...Bu evren ve hikayede bir çok karakter sahneden çekiliyordu zaten...Aksiyonu ve eğlencesi bol bir seri idi...
[IMG]http://imageshack.us/a/img163/3264/cultimatum024.jpg[/img] (http://imageshack.us/photo/my-images/163/cultimatum024.jpg/)
hangi seride oldu bu?
balon türkçe yazıyor bi de. yayınlandı mı burada?
:'( :'( çok acıklı...
(https://c1.staticflickr.com/5/4254/34600384063_aa5c45fb65_o.jpg)
Evvvveeeeeetttt :) Birileri benimle aynı hissediyormuş :) Şimdi buldum hemen paylaşıyorum:
(https://c1.staticflickr.com/5/4202/35370462816_3f0b7e2e14_o.jpg)
Sinemaya, edebiyata, çizgiromana vs bakınca günümüz batı düşüncesinde olabilecek en trajik olay bir kahramanın, bir yıldızın ölümü... Bu yüzden ne klonlama, ne anıları saklayıp klona aktarma, ne tanrısal güçler, ne evreni ele geçirme, ne de farklı ölümsüzlük formülleri vs vs kalıyor. Bir ünlünün ölümü trajedi, bir milyon ünsüzün ölümü istatistik. Superherolar da (bazılarının her nekadar insani duyguları olsa da) bu ölümsüzlük, mitleştirme ve ilahlaştırmanın başka bir yorumu bence. Türün sevenlerinden özür dilerim ama bol bol ölsünler ve mümkünse tekrar tekrar dirilmesinler :)
:)
Nemo, notumu aldım. Dylan Dog da çok takip ettiğim çrlerden değil. Olacak gibi.
rumar80, zamanında hem Identity Crisis hem de Avengers Disassembled hiç sevilmemişti bizde. RR Forumda yerden yere vurulduğu günleri hatırlıyorum. Ama kesinlikle iyidir bence de, katılıyorum sana.
Bahadır, bulundu indirildi okundu dün, sağol :) Ben balonlama yapılmamışına ulaştım. Şimdi de rafımda durması için siparişe hazırlanıyorum. DC Comics'in özellikle alternatif evrenler hikayelerini toplar Marvel'ınkileri beğenmezdim. artık bu da değişiyor.
Omega red, Blob ve kelle paça :) hikayesi Ultimate evreninin "Ultimatum" serisiymiş. 5 sayı sürmüş. 2009 yılında çıkmış.
sheRa... Ben bir türlü üzülemedim Gwen'in ölümüne... Belki de MJ'li günleriyle başlamıştım okumaya da ondan, emin değilim.
Kalidor, konu daha çok ölüme odaklanmış da olsa beni en çok etkileyen yazar veya çizerin zeka dolu buluşları, tespitleri, gözlemleri, yorumları oluyor genellikle. Sözgelimi Strangers in Paradise hemen her sayısıyla öyle. Bazı sevdiğim kısımları da paylaşacağım... ama ölenler de ölsün katılıyorum
Dün oğlumun tırnaklarını keserken dank eden iki şey oldu kafamda:
1 - Bebekliğinden beri ben kesiyorum tırnaklarını
2 - Beni en çok etkileyen çizgi romanlardan biri THE MAXX'di
(https://c1.staticflickr.com/5/4248/35370491466_dcb99bc778_z.jpg)
Tırnak kesme hadisesini uzun uzun anlatırsam okuyacakların keyfini kaçırabilirim. Ama şu kadarını söyleyeyim, hikayede Maxx adlı mor kostümlü bir karakter var ve karakter geçmişini hatırlamıyor. Ona yardımcı olmaya çalışan Julie Winters'la hoş br dostluk kurar. Bu arada Jungle Queen adlı bir hanımın koruması olduğunu, birçok tuhaf canavarla savaştığını, Mr. Gone adlı psişik bir adamla da sürekli mücadele ettiğini hayal etmektedir. Ara ara da cidden etmektedir. Ancak maskesinin altındakinin kim veya ne olduğu, rüyaların ne kadarının gerçek olduğu uzun süre anlaşılmamaktadır. Bu arayış sürerken Julia'nın çocukluğuna dair anıları, arkadaşı, Mr. Gone'un aslında kim olduğu, Maxx'in neyi temsil ettiği v.s. öyle ustaca bir kurguyla açıklanıyor ki okuyan kendi hayatını sorgulamaya başlıyor. Asıl gerçek açıklandığında yazar-çizer Sam Kieth'in aklıma gelebilecek tüm akrabalarına söverek zekasını övdüğümü hatırlıyorum. Günlerce hikayenin devamını okumadığımı da hatırlıyorum. Öyle ustacaydı ki hikaye...
(http://www.jrpmcafee.com/images/The%20Maxx.jpg)
Tırnak kesme... Maxx, Julia'nın tırnaklarını kesiyordu hep o koca elleriyle. Finalde de Julia oğlunun tırnaklarını kesiyor ve birden duygulanarak ağlıyordu sebebini bilmeden... Bir şeyi hatırlamaya çalışıyordu ama... O anı gerçekte var mıydı ki?
(http://media.comicvine.com/uploads/10/107937/2371866-tumblr_lo6k00aq4x1qd43gyo1_500.jpg)
Semboller üzerinden psikanalitik bir iç dünya çözümlemesi. Hepi topu 35 sayı çıkan The Maxx çok şükür sürdürülmeyerek canına okunmadı :)
Öneririm... Hatta okuyun diye dayatırım... Sam Kieth usta bir çizer ve usta bir yazar olduğunu kanıtladı bence bu diziyle. MTV bir aralar çizgi filmini yayınlamıştı, o da keyifliydi ve yapıya uygun bir anlatım-teknikle sunmuştu Th Max'i. Muhtemelen param olsa basar keyifle batardım...
Neden bilmem, çizgi romanlarda duygulandığım bir senaryo, bir kare, bir yazı hiç olmadı. Güldüğüm oldu da, hiç üzüntü duyduğum olmadı.
Kara Kıyıda Ölüm macerasında,Belit'in Conan'a "Ben ölmüş, sen yaşıyor ve savaşıyor olsan yerin dibinden kalkar sana yardıma koşardım"dediğini,Conan'la birlikte benim de yaşadığım intikamı,Conan'ın "SEVGİLİMİ ÖLDÜREN CANAVAR NEREDE!..."diye bağırışını ve o hüzünlü finali 35 yıl önce okumama rağmen unutamam.