Biraz evvel Kağan'ın Conan ile ilgili yazısını okurken aklıma geldı ve hemen cevap yazdım. Sevgili babam. Benim okumamda katkısı kocaman olan adam. Sadece okumamda degil her türlü kitabı sevmem de sınırsız destek veren adam. Babam. Daha önce de yazmıştım, gene yazayım ben babamın bana okuduğu Kızılmaskeler sayesinde bu dünyaya adım attım ve okumayı öğrendim. Elindeki imkana göre kitap ya da çizgi roman almama destek çıkan, asla bu kitapları "çocuksu" bulmayan hatta benimle okuyan babam.
Bu yazımda bu günlere gelmemde katkısı olan o insana teşekkür etmek hem de altın madalyon ailesi olarak kendi çizgi roman öykülerimizi ve ailelerimizin tepkilerini daha detaylı paylaşalım istedim.
Okuduğunuz için teşekkürler
Vallahi gerçekten bu sanati anlamak için biraz genis olmak gerekiyor.Ben 17 yasinda olmama ragmen annem babam falan çocukça buluyor.Bu dogrultuda en büyük destekçim Abim :) Sagolsun benim söylememe gerek kalmadan gördügü yerde sevdigim çizgi romanlardan aliyor..Kendisi okumasada benim için baya çaba sarfediyor.Bende birgün baba olunca çocuklarima bunlari küçüklükten asilayacagim.Onunda benim gibi büyümesini saglayacagim...
tanisma yazimda da belirtmistim çizgi romani zararli gören bir aile çevresinde yetistim.herhalde yüzlerce çr'im banyomuzun ya da yikanacak çamasirlarimizin suyunu isitti...yine de anmak istedigim iki kisi var...ailemden ayri bir yerde aile büyüklerimizin yaninda ilkokula basladim.o ailenin büyük oglu olan sevgili mehmet abim her hafta girgir ve firt dergilerini alir ve ondan önce açip bakmamiza çok kizardi ama biraz sabirla kendimizi o sari sayfalara gömebilirdik...annemler geldiginde ve kendi evimize geçtigimizde tüm o dergileri bize vermisti...geçtigimiz yillarda çok genç yasta kaybettigim abimi bu vesileyle anmis oluyorum.
diger kisi ise okuma yazmayi ögrenir ögrenmez bizi kasabanin kütüphanesine üye yapan ve oradaki milliyet çocuklarla - ve ortasinda yeralan çizgi dünya klasikleriyle- tanismami saglayan ilkokul ögretmenimdir. o insanlara o kütüphaneye o kitaplara dergilere ve çizgi romanlara minnet borçluyum.
Ben hiçkimsenin etkisinde kalarak çizgiroman okumaya başlamadım. Tamamiyle kedi merak ve isteğimle okumaya başladım. Rahmetli babacığımın verdiği ilkokul harçlıklarını gider çizgiromana yatırırdım. Rahmetli anacığım ise temizlik yaparken divanın altında birikmiş olan çizgiroman bavullarımı sağa sola cekerken çok söylenirdi "bunları yakacağım" diyerek. Hey gidi günler hey. Şimdi ne ana var ne de baba. Şimdi ben 6 çocuk babasıyım.
Annem de babam da ögretmen oldugu icin heral, cocuk okusun da ne okursa okusun mantigiyla belki hic karismadilar cizgi roman okumama. Annem de söyledigine göre zamaninda baya cizgi roman okumus, en klise sekliyle, ders kitaplarinin arasina saklayarak.
Alakasiz bir sekilde teyzemin ben ilkokuldayken hediye olarak bana Conan cildi almasi vardir bi de hatirladigim, nerden estiyse artik :)
Benim anne ve babam da devlet memuru oldukları için verebildikleri kadarı ile okumama destek olurlardı. Okul dönemi boyunca 1 ya da 2 çizgi roman alınır, yazın daha serbest. Allah'tan bakkal Muammer amca vardı. Dükkanında oturup çizgi roman okumama izin verirdi. Hepsi de sağolsun
Küçük abim nir çr severdi. Sayesinde conan, kull, mandrake falan okudum. Ailem hiçbir zaman bunu hoş görmedi. Ama olsun aileme yine de herşey için teşekkür ederim.
Babam tasvip etmezdi... Ama okumamızı, satın almamızı, birktirmemizi engellemezdi. Yasakçı değildi. Bazen kendisi de bizim için satın alıp gelirdi eve. Tek kusuru sansürcü olmasıydı.. Bu yüzden bazı Karaoğlan fasikülleri evin yolunu bulamazdı. Güzel hatunların olduğu sayılar ne hikmetse hep tükenmiş(!) olurdu :)
Ben çocukken bu konuda şanslıydım, ablam zaten sürekli cep fotoroman okurdu, ben de resimlerine bakardım. Sonraları Tarkan almaya başladım, tabi ilk başlarda okuma yazma da yok, ablam bana okurdu. Ben de o güzelim dergilerdeki Tarkan, kurt figürlerini keserek sanki oyuncakmış gibi saatlerce oynardım. Zamanla Tarkan'a Kara Murat, Tercüman Çocuk , Milliyet Çocuk, Red Kit eklendi. Bunların tamamı eve düzenli olarak alınırdı. Sonraları biraz büyüyünce zaten bunlardan daha da fazlasını kendim almaya başladım ve bu konuda da çok abartmadığım sürece ailemden bir tepki görmedim.
Defalarca anlattığım ve hipnoz'a da yazdığım bir "baba" anım var onu tekrar anlatmamayım ama annemden bahsedeyim az biraz.
Yıllarca çr okumama ses çıkarmayan kadın bundan 15 yıl kadar önce evin dolup taştığını görünce "oğlum tutma bunları elinde, okuduysan sat" demişti. Şimdi aradan geçmiş 15 sene. Bir ton iş yapmışım çr üzerine görüyor. Durdu durdu odadan odaya çr taşırkenki halime acıyıp "satsana okuduğun şeyleri" dedi gene :)
Alnından öptü şefkatle daa ne yapayım?
Kimimizin annesi kimimizin de babası zaman zaman engel olmaya çalışmıştır belki çizgi roman okumamıza. Rahmetli anacığımın şikayetleri hiç bitmezdi. Babam ise önemsemezdi çizgi romanları. İstediğim gibi çizgi roman alır ve biriktirirdim.
Şimdi ise, evde çizgi roman bolluğu var ama, bununla beraber yerleştirme sorunu da var. Hanımın "sen deli misin" diyen bakışlarını geçtim. Ancak her an kafaya sopa yeme riski taşıyorum.
Saniyorum ilk cizgi romani bana babam almisti; red kit idi. Sunnet oldugum zaman da (7-8 yas) yatagimin basucuna, kenarina red kit karton suslemeler asmisti
Babam gencliginde teksas ommiks okudugu icin bana hic karismazdi, aksine yeni basimlari da okurdu benimle zaman zaman
Yillar sonra, ben hastahanede hasta yataginda basucunda beklerken, o siralar okumakta oldugum thorgal lere merak sarmis, yataginda thorgal in bir cildini okumus bitirmisti (daglarin efendisi adli maceranin oldugu cilt). Sonrasinda sagligi cizgi roman okumaya el vermedi ve son okudugu cizgi roman da oldu maalesef. :-[ :'(
Mekanin cennet olsun babacigim, seni seviyorum
Alıntı yapılan: Gambit - 16 Mart, 2013, 14:19:15
Saniyorum ilk cizgi romani bana babam almisti; red kit idi. Sunnet oldugum zaman da (7-8 yas) yatagimin basucuna, kenarina red kit karton suslemeler asmisti
Babam gencliginde teksas ommiks okudugu icin bana hic karismazdi, aksine yeni basimlari da okurdu benimle zaman zaman
Yillar sonra, ben hastahanede hasta yataginda basucunda beklerken, o siralar okumakta oldugum thorgal lere merak sarmis, yataginda thorgal in bir cildini okumus bitirmisti (daglarin efendisi adli maceranin oldugu cilt). Sonrasinda sagligi cizgi roman okumaya el vermedi ve son okudugu cizgi roman da oldu maalesef. :-[ :'(
Mekanin cennet olsun babacigim, seni seviyorum
Allah rahmet eylesin.
Eskiden Çizgi romanları zararlı gören zihniyet iyikide varmış diyorum ben.Çünkü insanların yasağa karşı ters orantılı ilgisi olduğundan büyük bir merakla çizgi roman okumaya başladık ve çok sevdik.Benim Ailemde bana çizgi romanı zararlı diye yasaklamışlardı.bende onlardan gizli hep ders kitaplarının arasında hep çizgi roman okurdum.Tay yayınlarından ne çıkarsa alırdım.kömürlükte saklardım.şimdi onlar dursa koleksiyon zenginiydim.ailem baktıki bu böyle olmuyacak bana daha yararlı gördükleri milliyet çocuk dergisini almaya başladılar.benimde çizgi roman sevdam böyle başladı... :D :) ;)
Benden çizgi romana babam sayesinde bulaştım. kardeşimle sünnet olduğumuzda babam bize okumamız için çizgi roman almıştı.
Tommiks ve Jeriko o yüzden bu iki çizgi romanın bende ayrı bir yeri vardır.Ondan sonra çizgi roman hiç hayatımdan çıkmadı.Hatta hayatıma büyük bir etki yaparak yapmam gereken işimi bile belirledi.Kitaplara ve çizgi romana daha yakın olmak için matbaa işine girdim.
Kardeşim nedense çizgi romanlara hiç ısınamadı,hala bana sen delimisin diye takılır,çünkü kitaplığı yapmak onun başına kaldı.
"kitaplığımızın resimleri" köşesinde gördüğünüz kitaplık kardeşimin eseridir,Sağolsun.
küçük kızım okumayı yeni öğrendi ve dün akşam kitaplığındaki mırnav'ları farkedip okumaya başladı. yorumunu aynen onun cümleleriyle aktarıyorum: '' baba yaa, çizgi roman çok güzelmiş, biraz korkuyorum,biraz üzülüyorum, biraz şaşırıyorum ama çok da gülüyorum.çok eğlenceli.''
Alıntı yapılan: kedidiro - 17 Mart, 2013, 12:53:31
küçük kızım okumayı yeni öğrendi ve dün akşam kitaplığındaki mırnav'ları farkedip okumaya başladı. yorumunu aynen onun cümleleriyle aktarıyorum: '' baba yaa, çizgi roman çok güzelmiş, biraz korkuyorum,biraz üzülüyorum, biraz şaşırıyorum ama çok da gülüyorum.çok eğlenceli.''
Yiğenimi yanaklarından öpüver. Sami amcasından selam söyleyin. Aramıza hoşgelmiş sefa gelmiş.
daha öncede başka vesilelerle aktarmıştım..çizgi romanların sevildiği ve paylaşılamadığı bir evde büyüdüm..rahmetli babam ve rahmetli kardeşim ile teksas tommiks ve zagorları,judas'ları v.s. paylaşamazdık..hele hele pazar sineması (ki westernleri küçük yaşta trt sinemalarında seyretmiştik..) sonrası evde (mahallede oynamaya çıkmadan..) hamur işi ve ayran günü olurdu ..bizim bir elimizde hamur işleri diğerinde o haftanın yeni çizgi romanları olurdu..milliyet çocuklar evimize biz daha okuma yazmayı öğrenmeden alınmıştı..peşinden hangi çocuk dergisini gördüysek alabilmiş ve okuyabilmiştik..yamanlar,hürriyet çocuklar,tercüman çocuklar..rahmetli ,harçlıklarımız dışında da bizi çizgi roman satın alma yönünden takviye ederdi..sanırım babamın bu sevgisi 50'li yıllarda muhacir olarak geldikleri istanbul'da sinema önlerinde çizgi roman alıp satma dahil çizgi romanı seven,bolca okuyan ve tanıyan bir kuşaktan olmasından kaynaklanıyordu..
biz babamın işi gereği karadeniz'in şirin kentlerinde büyüdük...ancak memleket istanbul olduğu için yazları istanbul'a gelmek, buradan torbalarca eski çizgi romanları alıp götürmek ise ayrı bir zevkti..teyze ve amca oğullarının odalarında da torba ve eski valizler içinde her daim eski çizgi romanlar olurdu ki bir yaz tatilinde başka ne istenir... :) (böyle böyle anlatacak çok şeyler var aslında..)
Düşünüyorumda benim çizgiroman ile tanışmam, Adapazarında 3-4 yaşlarında (1970-71 yılları) abilerimin elinde görüpte bir türlü erişemediğim zamanlarda başlamıştır. İlkokulda okumayı söker sökmez ilk işim babam'ın Süperman, Pekos Bil, Mayk Hammer ve Jules Verne koleksiyonlarını okumak oldu. En büyük hobim özellikle yaz tatillerinde sinema önlerine bol bol çizgiroman takası yapıp kitap okumak olmuştur. O zamanlar Adapazarında yeni çizgiroman sayısı bulmak gerçekten zordu, sanırım orada halen zor. Her gün gazete bayilerinin önünü arşınlardım ve Yaysat aracılığı ile ayda 2-3 adet kitap gazete bayilerine ancak gelirdi. ::) Tabi seçim yapıp zevkimize göre kitap almak ne mümkün artık şansımıza bayilere hangi çizgiroman gelse alıp okurduk.
Şimdi ise ailemden 15 yaşındaki kızım ile birlikte en sevdiğimiz hobi birlikte mangaları okumak ve Naruto'nun tüm animelerini (sanırım 480 küsür adet oldu :) ) birlikte keyifle seyretmek oluyor.
Dedemden dolayıdır. Dedem 50lili yaşlarında Texsas ve Tommiksleri ucuz diye alır okurmuş. Sonra bu alışkanlık babama geçmiş, sonra da abime. Abim ilk Zagor okuyup beğenmemiş ve Captian America satın almış. Ondan dolayı ailem başda Fumetticiyken Comicci olmuş.
Alıntı yapılan: Spider-Sense - 17 Mart, 2013, 20:26:46
Dedemden dolayıdır. Dedem 50lili yaşlarında Texsas ve Tommiksleri ucuz diye alır okurmuş. Sonra bu alışkanlık babama geçmiş, sonra da abime. Abim ilk Zagor okuyup beğenmemiş ve Captian America satın almış. Ondan dolayı ailem başda Fumetticiyken Comicci olmuş.
Nesil gençleştikçe Fumetti bitiyor demek ki.
Alıntı yapılan: darkwood - 17 Mart, 2013, 17:10:36
Düşünüyorumda benim çizgiroman ile tanışmam, Adapazarında 3-4 yaşlarında (1970-71 yılları) abilerimin elinde görüpte bir türlü erişemediğim zamanlarda başlamıştır. İlkokulda okumayı söker sökmez ilk işim babam'ın Süperman, Pekos Bil, Mayk Hammer ve Jules Verne koleksiyonlarını okumak oldu. En büyük hobim özellikle yaz tatillerinde sinema önlerine bol bol çizgiroman takası yapıp kitap okumak olmuştur. O zamanlar Adapazarında yeni çizgiroman sayısı bulmak gerçekten zordu, sanırım orada halen zor. Her gün gazete bayilerinin önünü arşınlardım ve Yaysat aracılığı ile ayda 2-3 adet kitap gazete bayilerine ancak gelirdi. ::) Tabi seçim yapıp zevkimize göre kitap almak ne mümkün artık şansımıza bayilere hangi çizgiroman gelse alıp okurduk.
Şimdi ise ailemden 15 yaşındaki kızım ile birlikte en sevdiğimiz hobi birlikte mangaları okumak ve Naruto'nun tüm animelerini (sanırım 480 küsür adet oldu :) ) birlikte keyifle seyretmek oluyor.
Adapazarında çizgi roman bulmak gerçekten zordu. Ben de istanbulda okumasam hayatta adapazarında yeterli çizgi romanı bulamazdım. Bazı gazete bayilerine ve en çok da gardaki gazeteciye gelirdi. Memleketim ya. Hem sevmiyorum hem çok seviyorum. Herhalde ailem orada olmasa uzun zaman uğramam.
Bundan 6 yıl önce abimle ilk ben okuyacağım kavgaları olurdu. Tabii o zaman her ay Amerika'dan gelmiyordu İstanbul'dan dayımların yolladığı ''Arkabahçeleri' okurduk. Saat 5 gibi kargodan gelirdi biz o zamana ayakta olur onu beklerdik. Hemen anlaşırdık, sen Betmenleri (Eski olan.) ben Örümcek Adamları okuyacağım sonra değişiricez deri. Bende hemen atlar kabul ederdim. Ama koli gelince abimi itip yırtıp Örümcek Adamları alıp banyoya kaçmam ile anlaşmayı bozardım. Şimdi o üniversitede ve kardeşim şimdi bana aynı şeyi yapıyor. :)
(http://u1310.hizliresim.com/1g/y/u2n88.jpg)
kızımız Meyra ve kuzeni Azra başbaşa "yakari" albümü okuyorlar :)
not:yakari'nin "kurt topraklarında" adlı albümü.
Çok güzel bir kare umarım ilerde benim kızım da çizgiromana merak duyar ve okur :)
amin :)
Oğlum 17 yaşında sıkı bir Yürüyen Ölüler okuyucusu. Bunun dışında New Avengers ve Dampyr severek okuduğu serilerden.