SAYI: 19 - İNTİKAMIN BEDELİ

[s.b]

                                           SAYI: 19 - İNTİKAMIN BEDELİ
Yazan: Claudio Nizzi D. 1938 Setif Cezayir - Çizen: Carlo Ambrosini D. 1954 Azzano Mella (Brescia) İtalya

Colorado'nun kayalık dağlarında, bir Ekim gecesi...
Kamp ateşinin başında tanıdık dört kişi kahvelerini yudumlamaktadırlar.

Carson
-- Dağ yoluna saparak doğru seçim yaptığımıza emin misin?

Tex
-- Bana güven, şüpheci ihtiyar. Buradan Fort Lewis'e iki günlük yol var ama hep iniş.

Carson
-- Hhm! Geçide varmadan önce çıktığımız yokuşları hatırladıkça, Denver'den mi gitseydik diyorum.

Tex
-- Şaka mı yapıyorsun? Fort Lewis'e gelecek yıl varırdık.

Kit
-- Babam haklı, Kit amca. Yolu oldukça uzatırdık.

Tiger
-- Aynı fikirdeyim.

Kit
-- Tamam ukalalar, herşeyi bildiğinize göre ben konuşmayacağım!

Tiger
-- Susun! Silah sesleri işitir gibi oldum...

Tex
-- Ben de işittim. Oldukça yakından geliyordu... Sanki şu taraftan geliyor. Gidip bakalım.

Hemen tüfeklerini ellerine alan Muhteşem Dörtlü sesin geldiği yöne doğru hızla ilerlerler. Kızılderililerin yaylım ateşi altında kaçmaya çalışan bir atlı vardır. Bu yoğun ateş altında atını dolu dizgin koşturması onu vurulmaktan kurtaramaz.
-- Ah!...
Attan düşmemek için direnir.

Carson
--Vay canına! Bakın! Cheyenne'ler.

Tex
--Evet. Bu gece kurşun yağdırdıkları adam da bir beyaz.

Carson
--Yardım edelim mi?

Tex
--Tamam ama atlara ateş edelim. Bilmiyoruz, belki haksız olan taraf odur.

Önce Tex akabinde de diğerleri isabetli atışlara başlarlar. Cheyenne'ler vurulan atlarıyla birlikte yere yuvarlanırlar.

[ferzan]

    Bu pazarın Teks 'i de 19. Dev Albüm oldu...

    Öncelikle kapakta yapılmış iki yanlışa dikkat çekmek isterim...Birincisi, albümün çizeri Carlo Ambrosini...Kapaktaki imzadan da belli ama sol tarafa Roberto De Angelis yazılmış...Oysa De Angelis bir önceki albümü çizmişti...Seride iki kez adı kapağa yazılmış oldu...İkinci yanlış da, kapakta arka planda yer alan yerlinin tüfeği ile atın kulağının bir kısmı silinmiş...Önce aklıma orijinalindeki yazının resme sirayet etmiş olma ve yazıyı silerken doğal olarak resmin de zarar görmesi durumu geldi ama nette orijinal edisyonun görselini bulup karşılaştırınca yazının resme karışmadığını gördüm...Muhtemelen macera başlığını yerleştirmek için orijinal başlığı maus ile gelişigüzel silen görsel uygulamacının hatası olsa gerek...Kapaktan böyle bir gözden kaçırmaya mahal verilmesi can sıkıcı...Yukarıdaki görselde tam belli olmuyor ama eline alıp inceleyenler farkedecektir...

    Maceranın çizeri Carlo Ambrosini, öteden beri çok sevdiğim bir sanatçı...Kendisini Ken Parker, Dylan Dog gibi serilerinden ve bizde bir macerası iki bölüm halinde Strip dergisinde tefrika edilebilmiş olan Napoleone serisinden biliyoruz...Bizde yayımlanamayan ve okuma fırsatı bulamadığımız daha nice güzelliğin ve tıpkı Napoleone gibi senaryolarını da kendi yazdığı ''Jan Dix'' gibi serilerin ortaya çıkmasına vesile olan yenilikçi bir anlatıcı aynı zamanda...Ne var ki bu dev albümde 50'li yaşlarının başında olan Ambrosini, 20'li yaşlarının sonlarına doğru yer almaya başladığı Ken Parker 'daki halinin gerisinde gibi geldi bana...Muhtemelen kendi serilerini devam ettirirken araya bu albümü de almış ve fırsat buldukça tamamlayabilmiş diye düşünüyorum...Ken Parker 'daki işlerini bilmesem, western türüne yabancı kalmış bile diyebilirdim...Ken ve Dylan 'ın bu muazzam çizerine yakışmayacak bir 170-180 sayfanın ardından son 50-60 sayfada üstad şov yapmış ve neyse ki bildiğim, hatırladığım ve hayranlık duyduğum Ambrosini olarak albümü sonlandırmış...Nizzi de tastamam aynı sayfalarda hikayeyi giriş ve gelişmenin sıradanlığının aksine, Ambrosini 'nin şovuna yaraşacak şekilde bağlamış...Güzel bir final olmuş...Yol boyunca dümdüz ya da yokuş yukarı çıkarken yolun sonuna doğru yokuş aşağı hızımızı almışız...

    Sevdiğim, keyif aldığım, beni son kertede şaşırtan hoş bir albüm oldu...

[KenParker]

Uyarı: açık yeşil renkteki kısım albümün sonuyla ilgili kısmi spoiler içerir

Özel Albüm serisinde sıklıkla Ken Parker'dan bahsediliyor. Kimiz zaman benzer tema ve konulardan örnekler söyleniyor, kimi zaman da Ken Parker çizmiş kişiler referans gösteriliyor. Hatta Goran Parlov gibi ünü çizgi roman türlerini aşmış Milazzo öğrencilerine özel albüm çizdiriliyor. Bilindiği gibi Ken Parker'ın yaratıcılarından Giancarlo Berardi, Oklahoma macerası gibi çeşitli meşhur Teks sayılarını yazmıştı. Aynı şekilde Ivo Milazzo Özel Albüm Colaroda'da Kan sayısını çizmiştir. Ancak ben  bunlardan bilerek bahsetmiyorum. Çünkü en sevdiğim özel albüm Colarado'da Kan'ı yemeğin üstüne tatlı gibi en sona saklıyorum.

Her ne kadar böyle olsa da İntikamın Bedeli albümünden bahsederken mecburen Ken Parker lafzını kullanmak zorundayım. Ken Parker çizelerinden Carlo Ambrosini 19. sayının çizeri teşrifiyle Teks sayfalarına arzı endam etmiş. Hemen sayfaları karıştırıp resimleri seyretmeye koyuldum. Doğrusu ilk bakışta oldukça yadırgatıyor. İnce çizgilerle beraber kalın çizgiler. Belirsiz gibi görünen yüzlere rağmen siyahın yoğun kullanımı... Ancak okumaya başladığımda bir şey fark ediyorsun. Yüzler aslında hiç de belirsiz değil. Aslında duyguyu abartmadan gerçek hayatta nasıl ifade ediliyorsa öyle çizmiş.

Ken Parker'ın üstadı Milazzo okulundan mezun öğrencilerin iyi yaptığı bir iş tüm albüm boyunca okuyucuyu içine çekiyor. Sinematografik anlatım. Kamera rastgele yerde değil. Seyircinin olaya bakmak isteyeceği yerde. Bu şekilde karakterlerle beraber aslında olayın içinde dahil olan biri daha var; seyreden okuyucunun bizzat kendisi. Böylece okuma zevki katlanarak artıyor. İş bu albüm ilk sayfalarda berbat şekilde başlasa da çizerin maarifetiyle zevkle takip ediliyor ve ağızda acı tat bırakan mutsuz sonuna kadar zevkle okunuyor. Teşekkürler Ambrosini.