Inıdiana Jones Ve Kristal Kafatası Krallığı

[Lami Tiryaki]

Bu filmi izleyince Alfredo Castelli'ye bir kez daha şapka çıkardım. 1982 yılında yazıp kotardığı Kader Kafatası (Il Teschio del Testino, Tay 10-12, Bonelli 11-12, Lal KM 3) öyküsünün neredeyse birebir tıpkısının aynısını Indiana Jones'un 2008 tarihli filminde gösterişli Holywood yapımı şeklinde izliyoruz. Aslında aradan geçen yılların diziye uyarlanması, konunun filmin konuşlandırıldığı tarihe uygun olarak Roswell olayı ve Kristal Kafatası efsanesine kaydırılmış olması çok güzel detaylar. Hatta The X-Files hayranlarını ziyadesiyle memnun edecek bir ana konu mevcut. Ancak gelin görünki biz Martin okurları konuyu yıllar önce hatmetmiş olduğumuzdan dolayı zevki biraz kaçmış olarak izlemek zorundayız. Üstelik ne yalan diyeyim Castelli'nin hikayesi daha gizemli daha çekiciydi. Zaten Spileberg'de söyleşide "çok daha iyi bir Indy filmi yapmak değildi gayemiz. Seriye diğerleriyle aynı klasta bir 4. film eklemekti" diyor. Harrison Ford'un iyi makyajla ilk filmleriyle aynı görüntüyü sergilediği, yaşlandığını hiç belli etmeyen fiziği insanı etkiliyor. Ancak hem yaşlı hem de ilk filmlerdekinin aksine müthiş "uçuşlu sahneler" bana biraz ters geldi. Tek başına bir düzine askerin olduğu kamyona dalıp makinalı tüfekli herkesi yumruklarıyla darmadağın eden bir kahraman hiç inandırıcı olmamış. İlk filmlerdeki nahif ve çaktırmayan abartılar bu filmde yok. Abartı aymanaçık. Tabii onlar yapınca efsanevi Indiana Jones oluyor, biz yapınca komik Cüneyt Arkın filmi.

Kristal Kafatası Krallığı'nı bir Martin Mystere uyarlaması olarak düşünebilirsiniz. İzledikten sonra insana mantıklı gelen tek hatıra bu oluyor. 

Selamlar
Lami