Sayı: 6 - Büyük Soygun

[s.b]

                                                 SAYI: 6 - BÜYÜK SOYGUN 
Yazan: Claudio Nizzi. (D.1938 Setif Cezayir) - Çizen: Jose Ortiz (D. 1932 Cartagena, İspanya)

New Mexıco'nun batısından Arızona sınırına kadar uzanan yüksek topraklardaki çöl bölgesinde, gece vakti, bir tren hızla ilerlemektedir...
Trenin içinde iki tanıdık yolcu vardır.

CARSON
--Hey, Tex!

Şapkasını yüzüne indirmiş olan Tex uyumaya çalışmaktadır.

TEX
--Mmm...

CARSON
--Uyuyormusun?

TEX
--Evet, sende uyu!

CARSON
--Lanet olsun! Uyuyamıyorum!.. Sürekli sarsılan bu konserve kutusunda uyunur mu?

TEX
--Uyunur... Hatta yanında senin gibi rahatsız edici biri olmazsa daha rahat uyunur! Etrafına bir bak, ihtiyar baykuş!.. Bir tek sen uyanıksın!.. Cesur askerlerimiz bile horul horul uyuyor!

CARSON
--Uh! Hepsi de  tepeden tırnağa silahlı. Acaba trendeki bir şeyimi koruyorlar?

TEX
--Santa Fe'den mühürlü bir kasa yüklemişti. İçinde kaledeki askerlerin maaşı olabilir.

CARSON
--Defıance kalesi'ndekilerin mi?

TEX 
--Evet. O yüzden Gallup'a kadar birlikte gideceğiz. Artık sus yoksa seni pencereden dışarı atarım!

CARSON
--Tamam, kızma! sustum! Ryalar ülkesinde gitmek için kendimi epey zorlayacağım...

TEX
-- Lanet olsun!.. Uyanıkken bu kadar ses cıkarmıyordu.

Carson'un başı dostu Tex'in omuzuna düşmş vaziyette derin bir uykuya dalar.
--Rron rroon

Aynı anda on beş mil ileride, ıssız bir ikmal noktasında, görevli ihtiyar oturduğu sandalyede ayaklarını masanın üzerine atmış vaziyette uyumaktadır.

Horultusu neredeyse biraz sonra gelecek Treninki kadar gürültülüdür.
--Rron rroon.

Birden ağzına eldivenli bir el tarafından kalın bir püro sukulur. İhtiyar panik içindedir.

HAYDUT
--Yakmamı ister misin?

İhtiyar boğazına kadar sokulan püro yüzünden konuşamaz.
--M-mmmm!

Haydutların Treni bekleme amaçları bellidir. Ancak yolcuların içinde olan iki başbelası rangeri hiç hesaba katmamışlardır. Tex ve Carson.

[hennessy]

Sami abi bu gazla sayende en kısa zamanda dev albümlere başlayacağım birincisini okumuştum zaten

[s.b]

Oku abi. Tex gibisi var mı ya!

[V]

Bazan aksiyon öncesi Tex ve dostlarının yaptığı uzun  planlama sayfaları sıksa da Tex her zaman bir tanedir.En basit

öykülü,en kötü çizimli macerası bile kendisini okutturur.Tex okuyun,Tex..

[hennessy]

Şu an Conan okuyorum bitsin direk bu büyük soyguna gireceğim Tex ya büyük adam giriyor bara bir viski ile tüm istibaratı topluyor iki tokat atıyor adamı konusturuyor yatağına baskın yapıyorlar adamları gafil avlıyor tex forever

[hennessy]

Arkadaşlar dediğim gibi Tex okumak başka bir keyif.Dev albüm serisini iyiki almışım.Sami abi art arda bu kitapları tanıtınca büyük soygun kitabını açıp okudum.Kendimi western filminin içinde buldum.Askerlerin aylık maaşı bir trene konur ve bu treni haydutlar soyar.Trenin içinde olan Tex ve Carson haydutların peşine düşer ve acıklı bir son okuyun okutun Tex forever......

[ferzan]

    Teks Dev Albüm 6 "Büyük Soygun" ile pazar Teks 'imi okumuş oldum birkaç haftalık aradan sonra...Ortiz 'in çizdiği ilk Teks aynı zamanda...

    Ortiz 'i hep çok sevdim ama son dönemde ilgimi azıcık kaybeder gibi olmuştum, hatta çok sevmeme rağmen Teks çizer en iyi listeme en azından ilk beşe dahil etmeyecektim ama halt ettiğimi anladım bir kez daha...Ortiz bir taneymis...

    Büyük Soygun da ne müthiş, ne akıcı ve net imiş...Aslında yeni ve farklı hiçbir şey yoktu, bir tren soygunu için gayet bilindik kombinasyonlar bir aradaydı ama marifet zaten sıradanlık ve klişeler içerisinden farklı gibi bir hikâye anlatmak değil midir?..Bunca yılın western tüketicisiyim, her detay fazlasıyla tanıdık olmasına rağmen ilk kez bu öğelerle karşılaşıyor gibi keyif aldım ve Nizzi 'ye şapka çıkardım...Oysa gayet klişe bir öykü bekliyordum...

    Büyük Soygun, pek keyifli bir maceraymış...Bağlanış şekli de gayet pratik ama etkileyici oldu...

[KenParker]

Bu zamana kadar Ortiz'in çizdiği kötü macera hiç okumadım. Adam yazarın senaryosunu bile güzelleştiriyor. Büyük Soygun için de aynı şeyi düşünüyorum. Karakterlere şekil vermesi, karanlık çizgileri, siyah kullanımı çok hoş. Bazen hikayeyi bilerek yavaşlatıp sözsüz anlatımı seçiyor. Anlatmak yerine göstermeyi seçmesi takdire şayan.

Bu adamın çizdiği her şeyi alırım. Kim bilir belki bir gün meşhur Hombre'sini okurum.

[Zeljko]

Tex ve Carson, bir tren soygunuyla uyandıklarında Santa Fe Ekspresinde huzur içinde uyumaktaydılar! Parayı koruyan askerlerle birlikte soyguncuları takibe başlarlar. Ne var ki Soyguncular da aldatıldıklarını keşfederler (çantalarda para yerine demir rulolar vardır) hayal kırıklığı yaşayarak her biri farklı yönlere ayrılırlar. Ancak ortaklar arasında hepsinin şüphelendiği biri vardır: Lynch Weyss. Bundan sonraki her şey bir ihanet, aşk ve öngörülemezlik kasırgasıdır ve sonu tek kelimeyle muhteşemdir!



Kronolojik olarak konuşursak, bu 256. Tex macerasıdır. İlginçtir ki "Büyük Soygun", bizimde çok sevdiğimiz en uzun SBE hikayesinin gazete bayilerinde olduğu bir dönemde ortaya çıktı, Tex "Pilares'e Dönüş" (SR 387/392, SD 18-23, 586 sayfa).

Senaryo:

Hikaye tanıdık bir klişeyle başlıyor; bir tren yolculuğu ve standart Carson homurtuları, her zaman sevdiğimiz bir senaryo detayı.



Ardından cesur bir tren soygunu ve gerilim dolu, sinematik finalli bir kovalamaca geliyor! Senaryo ustaca hazırlanmış, gerilim ve ironiyi akıllıca harmanlıyor ve nefes kesici bir sonla bitiyor. Trenin hareket halindeki son sahneleri muhteşem! Oldukça karanlık ve şiddetli aksiyon sahnelerini posta arabası sürücüsü gibi daha eğlenceli sahnelerle birleştiren bir senaryo. Hatta bazıları pek fazla bir şey olmadığını bile söyleyebilir ve belki de bu hikayenin başarısı tam olarak budur, az şeyle çok şey anlatabilme! Bu durum eylemin basitliğini dikkat çekici hale getiriyor. Hikaye çok hızlı, dinamik ve gerçekten heyecan verici! Kelimenin tam anlamıyla, aksiyon bombardımanı! Nizzi'yi hiç sevmem ama burada hakkını teslim etmeliyim Yazar western'in tüm ruhunu temsil ediyor: tozlu trenler, dinamit, posta arabasına saldırı, soygunlar, pusu, kovalamacalar, hayalet kasaba... Tüm bunları, iyi kurgulanmış karakterlerle iyi geliştirilmiş bir hikayede birleştirmek gerçek bir mucize. Dahası, sadece kahramanlarımızın değil, aynı zamanda hikaye boyunca  kendilerini alaycı şakalarla ama abartmadan ifade eden tüm karakterlerin ironisi hoşuma gitti! Demek ki Nizzi'de bize pek çok güzel şey verebiliyormuş



Çizim/kapak :

Ortiz : "Sergio Bonelli bana 1948'den beri "yaşayan" bir karakter olan Tex'in hikayesini çizme olasılığını duyurduğunda, böyle bir klasik üzerinde çalışmaktan gurur duydum. İlk çizimleri bir katedrale giren birinin saygısıyla çizmeye başladım, çizerken de kariyerime başladığım ve her zaman içinde bulunduğum western'e dönmenin çocuksu mutluluğunu "parmaklarımın ucunda" hissettim. Ayrıca çocukluğumun büyük idolü Jesus Blasco'nun Tex'i nasıl çizdiğini ve bu karakterin zaman içinde bizi nasıl birbirine bağladığını düşündükçe ellerim karıncalanıyordu."



 "Büyük Soygun" çizimleri için diyebileceğim tek şey, "gözler için bir bayram!" En üst düzeyde çizimler, yoğun tarama ve gölgelerle dolu, kusursuz ve sık yakın çekimlerle dolu bir çizgi roman. Siyah-beyaz kontrastların kullanımı ve etkili gerçekçilik, bazı yüzleri kaplayan kırışıklıklardan oluşan bir örümcek ağı, kasıtlı olarak kirli çizgiler, ışık ve gölgenin mükemmel kullanımı, ve en önemlisi, Ortiz'in harika bir atmosfer yaratması, Ortiz'in en büyük gücü olan şey belkide: atmosfer! Ortiz, zorlu bir hayatın kemirdiği insanları diğer Tex karikatüristlerinden daha inandırıcı bir şekilde tasvir ediyor! Güçlü çizim, tanınabilir Ortiz stili, tanınması kolay sanat! İşte Ortiz...

Sonuç olarak; Bu tex baskısı da benim için çok değerli. Her sanatçının Tex'e dair kendi vizyonunu yansıtmasını da seviyorum. Eskiden pazar sabahlarını iple çeken bizim kuşağın bayılacağı bu harika kitabı mutlaka okumanızı tavsiye ediyorum.