SAYI: 14 - SON ASİ!

[s.b]

                                                       SAYI: 14 - SON ASİ
Yazan: Claudio Nizzi. D.1938 Setif, Cezayir - Çizen: Colin Wilson. D. Churchtown, Yeni Zelanda.

Vırgınıa Eyaleti. Küçük bir yük treni Rappa-Hannock nehrinin kıyısındaki ormanda ilerliyordu...

Tren, silah naklitatı yapan askerlerle doludur. Açık vagondaki Top Arabaları, kendi aralarında konuşan askerleri, ölüm kusan ağızlarıyla sessizce dinliyorlardı.

--Açık vagon bana düşmese olmaz! Çavuştan yerime başkasını koymasını istedim. Lanet herif her şeye mazeret bulduğumu söyledi.

--Haksız da değil. Bu kadar adam var, bir tek sen şikâyet ediyorsun.

Asker sigarasından bir nefes çekerek...
--Sizin tuzunuz kuru! Ciğerlerim hassas, açık hava iyi gelmiyor...

--Öyleyse neden sigarayı bırakmıyorsun?

--Bırakamıyorum. Hem sinirlerimi yatıştırıyor.

Çephane sandıklarının olduğu kapalı vagonda...

--Ne zaman varırız, çavuş? Kolduk diye oturduğumuz bu kasalar çok rahatsız!

--Kes artık, Dugan! rahatına okadar düşkünsen orduya katılmasaydın!

Askerler rayların ilerisinde olanlardan habersiz durumlarından şikayet etmeye devam ederken bir adam trenin gelişini gözlemektedir.
--Başlıyoruz! Geliyor!

Koşarak rayların başındaki arkadaşlarının yanına gelir
--En çok dört, beş dakikada burada olur!

--Duydunuzmu? Kımıldayın!

--Neredeyse bitti, binbaşı!

Rayı yerinden söküp kalın halatlarla bağlarlar.
--Oldu!

Bu halatların uçlarını da atlara bağlarlar.
--Atları yaklaştırın! Çabuk! çabuk! Ben emir vermeden yürütmeyin! Trenin yavaşlamaya zamanı olmalı!

[ferzan]

    Adetim olduğu üzere maceraya başlamadan önce Bonelli 'nin önsözünü, konuk çizeri ikna etme hikayesini ve konuk çizerle yapılan söyleşiyi okurum ilk...Hatta dev albümleri benim nezdimde kıymetli kılan yegane şey bu diyebilirim...Colin Wilson 'un İngilizler için Judge Dredd, Fransızlar için Bluebery (gençlik maceraları) çizdiğini önceden biliyordum...Hatta Blueberry 'nin üzerine Teks 'e geçişte zorlanmayacağına emindim ama hiç Teks okumamış olduğunu, dahası bu albümün çizim sürecinde de çizdiği senaryo haricinde merak edip bir tek Teks macerası okumamasını garipsedim...Yeni Zelandalı gezgin sanatçının Teks ile ilk ve son münasebeti bu albüm vesilesiyle olmuş...Anladığım kadarıyla gezmekten ve farklı ülkereler için önemli seriler çizmekten bunalmış...Çizgi roman adına daha rahat ve elastiki olmak gibi bir kaygıya bürünmüş...Dolayısıyla bu Teks çalışması da bir nevi Avrupa pazarına jübile gibi olmuş (o dönem, yani 20 sene öncesi için, şu an ne yapıyor bilmiyorum)...Benim hissettiğim, ''Bunu da deneyelim, her türlü altından kalkarım zaten.'' mantığıyla yaklaştığı bir ''iş'' olmuş...Dolayısıyla albümü okumaya temkinle başladım...Teks 'in o alıştığımız atmosferini yansıtmaktan ziyade bugünkü renkli Tex: Romanzi A Fumetti serisinde olduğu gibi daha serbest ve Teks 'ten bağımsız bir albüm olmasından çekindim...Tex: Romanzi A Fumetti serisinin konsepti esneklik ve çizerin Bonelli ekolü sınırları dışına çıkmak için serbest bırakmaktan ibaret ama dev albümler için bu pek söz konusu değil...Dev albümler çoğunlukla Teks kadrosundan olmayan, İtalya 'nın, Avrupa 'nın ve tüm dünyanın önemli çizerlerinin Teks disiplini ve atmosferine ayak uydurmasından ve bir albümlüğüne misafir olmasından (ama ev sahibinin baskın yönlendirmesi eşliğinde) ibaret...Neyse ki okumaya başlayınca endişelerim yersiz çıktı...Colin Wilson gayet ayak uydurmuş ve Teks 'in şu ana kadarki en yabancı çizeri olarak iyi bir iş çıkarmış, Teks 'e yakışmış, ayak uydurmuş ve altından kalkabilmiş...

    Hikaye ortalama bir Nizzi hikayesiydi...Sıkmadı, baymadı, sürmesi gerektiği kadar sürdü ve pişman etmeden sonlandı...Çizerini keşfetmek adına ideal bir öyküydü...

    Sırada Joe Kubert çizimli 15. dev albüm var...Bu albüm hakkında yazacak epey şey olacak...

[KenParker]

Kıymetli değerlendirmeleriniz için teşekkürler Ferzan. Yazdıklarınızı daha önce okumuştum. Dolayısıyla benim bu harika çizerlere sahip Özel Albümlere başlamamın bir nedeni de sizsiniz. Devam etmeniz dileğimle.

Yeni Zelandalı çizer Colin Wilson, Son Asi macerasında vahşi doğaya sahip görkemli güzelliklerin ülkesi Zellanda'nın doğasını özel albüme taşımakla ne iyi etmiş. Sayfadan sayfaya dağlar, ağaçlar, uçurumlar ne ararsan var. Asıl görsel zevkimin uçlarda gezindiği anlarsa hapisane ortamının resmedilmesiydi. Teks bu sefer hapishnede ve uygulamaya konan planın zorluğuyla başı fena halde müşkül. Neyseki arkasında ordu var ve sevimli dostu İhtiyar Deve planın uygulayıcılarından biri. Bu sefer dev gibi Güneyli ordusunu çökertecekler... Ordu çökertmek zor olsa da plan gayet başarılı. En sondaki patlayan dinamitler hariç keyifli maceraydı.

Moebius'un öğrencisi Colin Wilson Bluebery'den öğrendiklerini, yeteneklerini sonuna kadar kullanmış. Tekrar okunası sevdiğim maceralardan biriydi. Bu vesileyle keşke bir tanede Teks çizseydi dediğim efsanevi Hugo Pratt'ı ve Moebius'u yad deyim.

[caretta]

Bu kitabı ben de tekrar okudum. Evet Nizzi'nin vasat bir senaryosu görüşüne katılıyorum. Teks'in İç Savaş maceralarını çok severim. Bu macerada da eski dostu General Davis'in olması çok hoştu. Keşke bir eşref saatime denk gelse de Teks'in generalle ilgili maceralarını toparlayabilsem. Teks ve General Davis yakınlığı nasıl başladı acaba? Bu konuda bilgim yok.

Bir de Carson Teks'den en az 10 yaş büyük. İç Savaş'da "İhtiyar Deve" ne yaptı, hangi badireleri atlattı? Bunu irdeleyen hiçbir macera yok. Colin Wilson'un çizimlerini az çok Monti'nin çizimlerine benzettim. Köşeli çeneler, yüzlerdeki tipik çizgiler, bıyık sakal ayrıntılarını çok benzettim.