Teks Özel Seri (Dev Albümler 25.Cilt sonrası)- Çizgi Düşler

[ferzan]

Ayrıca, Gelsin artık Laura Züccheri çizimi albüm.

    Ben de büyük bir hevesle Zuccheri 'nin çizdiği albümü bekliyorum. Bundan sonraki 34. albümde ona sıra gelecek ama Çizgi Düşler, 2021 'in ikinci yarısı bitmeden basma düşüncesinde olur mu emin değilim. Ondan sonraki 35. albümde de Claudio Villa 'nın uzun bir aradan sonra kapak çizimlerinden vakit bulup da çizdiği bir macera ve ilk dev albüm çalışması gelecek. Onu da iple çekiyorum ama şu anki gidişatta onu da 2022 'den önce göreceğimizi sanmıyorum ne yazık ki.

[caretta]

-DİKKAT SPOİLER İÇERİR-

Teks Özel Sayı 33 "Finnegan'ın Rangerleri"

Senaryosunu Mauro Boselli'nin yazdığı; çizimlerini Mario Rossi'nin yaptığı bu macerayı ilgiyle okudum. Kitabın başında Teksas Rangerleri hakkında ayrıntılı bilgiler veriliyor .Kahramanlarımız Teks, Carson, Kit ve Tiger Jack yanılmıyorsam hepsi Teksas Rangeri. Teks ve Carson örgüt içerisinde ancak özel, gizli görevler üstleniyorlar. Macerada geçen Teksas Rangerleri Teks ve Carson'un tanıdığı, Meksika sınırında görev yapan özel birliğe mensup rangerler. Liderleri de Yüzbaşı Jed Finnegan.
Macerada isimleri geçen karakterleri de toparlayayım. Brooks, Doyle, Gutierrez, Ryan adlı rangerler Finnegan'ın adamlarından. Caine, Gus ve Rocky başka bir ranger ekibi. Torres ve Robledo bölgede faaliyet gösteren Comanherolardan. Milton Faver Fort Cibolo çiftliğinin sahibi. Ramirez, Milton'un Meksikalı kayınbiraderi. Taganas, Kangas Finnegan'ın Lipan Apaçi rehberleri.

Macera 3 Quahadi Komançisin ta Teksas'dan Arizona'daki Navajo rezervlerine gelişleri ile başlar. İlginç, aynı anda da inanılmaz bir iddialarını dillendirirler: Bir Komançi köyünün tüm halkı Teksas Rangerleri tarafından katledilmiştir. Teks, bu konuyu araştıracağına söz verir. Ama Teksas'da adeta dokunulmaz olan bu örgütü açıkça suçlamak hiç de akıllca değildir. Üstelik bölgede Robledo'nun liderliğinde Comancherolar da aktiftirler. Kit Willer Ranger örgütüne sızar. Amacı bu tatsız olay hakkında bilgi toplamaktır. Hatta Kit amcası ile bir kayıkçı kavgası çıkararak, Finnegan'ın ekibine katılır. Sözde babasının vesayetinden kurtularak bağımsız hareket etmektedir.

Teks ile Tiger Robledo'nun peşine düşerler. Yollarının üzerinde Teks'in baba dostu Milton Faver'in çiftliği vardır. Ondan da destek sözü alırlar. Yine civarda birkaç Comenhero'ya rastlarlar. Sağ kalan Torres, Robledo hakkında bilgi verir. Finnegan ve ekibi de Robledo'nun peşindedir. Onları da Carson ve ranger Caine ekibi vardır. Robledo'ya ilk ulaşan Teks ve Tiger olur. Finnegan ve ekibi Torres'in sığındığı bir çiftliğin halkını tümden katleder. Finnegan geçmişten gelen büyük bir nefret ile hem Komançilere; hem de Meksikalılara düşmandır.

Maceranın nefes kesen bir finali var. Teks, Tiger ve Robledo rangerler tarafından kuşatılırlar. Milton ve Kit Carson imdada yetişler. Çatışmada çok ranger ölür. Kaçmaya çalışan Finnegan ise Teks tarafından öldürülür. Rangerlerin bu kanlı hesaplaşmasına, fanatik bir adamın peşinden giden ranger ekibine ben ilk kez tanık oldum. Onurlu, cesur, pervasız, gözünü budaktan sakınmayan bu adamlar nasıl bir çılgınlıkla katliamlar yapıyorlar, kan döküyorlar? Zaten bu toprakların eski sahipleri Komançiler ve Meksikalılar Teksas'da tamamen etkisiz hale getirilmişler. Barış antlaşması yapılmış, geçmişin dehşetli olayları çok geride kalmış. Hala daha eski kabuk bağlamış yaraları kaşıyıp, kriz yaratan kişiler-ranger bile olsalar-Teks Willer adaleti ile kaçınılmaz olarak yüzleşiyorlar...

[Gabby]

Ana karakterler dışındaki önemli önemsiz her kişinin çizimi ete kemiğe bürünmüş farklı bir insan suretinde...

...

[caretta]

Çizerin James Coburn'den esinlendiği kesin...

[seastar1000]

...

Tuh bi tek ben farkettim sanıyordum )))

[seastar1000]

Ben bu sayıyı başarılı bulmadım Çizimlere içim ısınmadı karanlık geldi bana Dampyr e daha yakışan bir çizim stili bence Senaryoya gelirsek standart Tex senaryasu başı sonu belli tamam Tex seviyoruz herşeyiyle kabuluz ama ben o kadar macera arasında birkez de ters köşeye yatayım istiyorum

[BAHADIR]

Teks ölsün mü yani abi...?

Şaka bir yana hikayeyi daha okumadım... Ve Boselli'nin gerçekten derinlikli, yan karakterleri ile hikayeyi yoğuran ve sizi atmosferin içine sokan hikayeleri yanında Teks kalıpları içinde sıradan öyküleri olduğunuda kabul etmek lazım...

Ama Majo'nun çizgilerinin kuşa çevrilmiş ebatına rağmen bir albenisi var... Bu serininde zamanında başlama nedeni Teks'in klasik çizerleri haricinde daha farklı çizerlerle Teks'i okuyucusu ile buluşturmak olduğunu da kabul etmek lazım... Bu bağlamda Majo'nun çizimlerine bayıldım diyebilirim...

Ebat konusunu tekrar açmayacağım... O hakkımı gelecek olan Villa albümüne saklıyorum...

[labirent]

Bende çizimleri beğenmedim karikatür gibi. Senaryado gereksiz uzamış konu dağılıyor.

[s.b]

[ferzan]

    Tex Özel Albüm 32 (mini dev albüm "Muhteşem Kanun Kaçağı" 'nı bitirdim. Dolu dolu ve adı gibi muhteşem bir hikâyeydi. Bir önceki okumam olan Maxi serisindeki "Nueces Vadisi" 'nin üzerine hem kalite olarak, hem de zaman dizini olarak harika gitti. Tex 'in gençlik maceraları tadından yenmiyor. Diğer yandan, yine bir "dev albüm"de vaktiyle alınan boyut küçültme kararının olumsuz etkilerini yaşadım her seferinde olduğu gibi. Bilhassa girişteki yazıları ve röportajı okumak işkence oldu. Çizgi roman sayfalarındaki o nadide işçiliği bir ölçek daha büyük görmekten de bir kez daha mahrum kalmış oldum. Sırf büyük boy diye satılmıyor algısına sebep olan okurlara ve bundan ötürü de Lâl ile eş zamanlı boyut küçülten Çizgi Düşler 'e yeniden selâm edeyim madem.

[allan quatermain]

    Sırf büyük boy diye satılmıyor algısına sebep olan okurlara ve bundan ötürü de Lâl ile eş zamanlı boyut küçülten Çizgi Düşler 'e yeniden selâm edeyim madem.

Bu, "büyük boy diye almayanlardan", daha önce birkaç kere bahsedilmişti, hatta sanırım o kişilerden biri olduğunu söyleyenler de olmuştu. Bu durumda birilerinin olduğu muhakkak ama, sanırım genelde durum tam tersi? Yani sırf dev albüm diye alanların olduğuna da eminim ben, onlardan biriyim. Evimdeki sayılı nathan, zagor sayıları hep dev albümler. Tex, zagor'un dev albümleriyle aynı zamanlarda çıkan pek çok aylık sayıları halen piyasada bulunurken dev albümler bulunmuyor.

[darkwood]

Fumettiler gibi, ofjinal boyutları küçültülüp basılan frankofon ve comicslerin deü normal boyutların da basılmasını her zaman tercih ederim.

[ferzan]

    Sadece son günlerde değil, son yıllarda okuduklarım arasında en iyilerden biriydi. Tex 'e başyazar olup Nizzi 'nin tahtını devraldıktan sonra bakalım Boselli ne zaman otomatiğe bağlayıp kendinden soğutacak diye düşünürken gene yaptı yapacağını, gene hayal kırıklığına uğratmadı. Gene harika karakter twistleri, gene derinlikli işlenen detaylar ve gene başarıyla kurgulanmış çok yönlü, film tadında bir macera.

    Kit Willer 'ı ilk kez böylesine erkekliğinden istifade eder görüyoruz bu macerada. Eskiden olduğu gibi babasının yancısı yumuşak yüzlü Tommiks 'ten az daha olgun bir Kit değil, genç yaşının misliyle tecrübe edinmiş sert ve erkeksi bir yerli-beyaz melezi görüyoruz tam da olması gerektiği gibi. Bazı sahnelerde Tex 'ten rol çaldığı gibi Tex, Carson ve Tiger 'ın hikayeye hemen hemen eşit dağılımı ve bu dağılımın bir alt katmanında iyi ya da kötü yan karakterlerin de çok yerli yerinde dağılımı göze çarpıyor. Salt iyiler, salt kötüler yok gene. Haklı sebeplerle haksız hareket eden ve hakka girenler var, aklı başına gelenler var, aklı başından gidenler var, boğazına kadar pisliğe bulandığı halde kendince bir ahlak ve şeref anlayışı olanlar da var. Komançiler, Komançerolar, Meksikalılar var ama yılanın başı bu kez Tex 'in kendi ininde, yani çok sevdiği ve hayatını adadığı ranger teşkilatının kalbinde yer alıyor. Sapla saman karışıyor, at ile it izi birbirine giriyor ve en nihayetinde dehşet güzel bir okuma ortaya çıkıyor.

    Çizer Majo 'yla da Dampyr ile tanışmış ve daha ilk sayfalardan itibaren çok sevmiştim. Onun çizdiği her Dampyr sayısında doğrulup kendime gelirdim. Tex 'e o kadar yakışmış, o kadar iyi gitmiş ki eminim ileride onu da aylık seriye dahil edeceklerdir. Zaten renkli seride sadece çizerliğini değil, yazarlığını da üstlendiği bir kısa hikayesi bile varmış. Majo imzalı Tex sayfaları bal olup damladı. Tadı damağımda kaldı.

    Not: Bu başlık ayrı açılmış ama aslında 25. ciltten sonrasının aşağıda paylaşacağım başlıkta topluca yer alması gerekiyor. Bu başlık tek başına ayrıksı durmuş ve dikkat edilmeden açılmış. Bundan sonrakilerde dikkat edilirse başlık düzeni adına iyi olacaktır diye düşünüyorum.

    http://altinmadalyon.com/altin/dev-albumler-serisi/teks-ozel-seri-dev-albumler-25-cilt-sonrasi-cizgi-dusler/

    Ben beceremediğim için uygun bir vakitte bu başlığın aşağıdaki başlığa tarih eklenmesini rica ediyorum. Birleştirdikten sonra gün ve tarih sıralarını birbiriyle uyumlu yapamam diye cesaret edemedim.

[BAHADIR]

Çizgi düşlerin yayınladığı bu seriden sadece ilk albümü okumuştum... Ebat nedeni ile diğerlerine hiç elim gitmiyordu açıkçası... Ferzan'ın bu kadar övgü dolu yazısından sonra Aradaki 7 sayıyı atlayıp Finnegan'ın Rangerleri 9. Sayıyı bu kısıtlama gününde okuyayım dedim... Normal sırasını beklesem en az 5 yılı vardı...

Yazdığım yazı konuyu anlatmamakla birlikte genel SPOİLER içerebilir...

Geçenlerde Boselli hakkında; Boselli'de standart anlatım tarzlarına ve diyaloglara geçti gibi bir yorumda bulunmuştum... Aylık seride gerçekten belki öyle... Ama Finnegan'ın Rancerleri'nde bölüm bölüm okuduğumuz farklı hikayelerin finalde ne hikmetse sanki birleşmesine tanık olduk... Final konusuna sonra tekrar geleceğim...

Bu hikayede Boselli standart diyaloglar arasına öyle diyaloglar sokmuş ki okurken keyif aldığımı itiraf ediyorum... Hikayenin giriş ve girişten sonra ki gelişme bölümleri ve olaylar sanki birbirinden bağımsızmış gibi bölüm bölüm anlatılması sıkılmanızı engellemenin yanında hikayeden kopmamanızı da sağlıyor...

Kit Willer'ın bu derece hikayenin içinde olduğu ve babasından rol çalarak sert erkeği oynadığı maceralar sanırım çok fazla değil ama bir tanesi hemen aklıma geldi... Gene bu serinin 13. Albümü Colarado'da Kan... O da klasik bir hikayeydi ama Milazzo'nun çizimleri ile gözümde adeta ebatı gibi büyük bir sayıdır...

Kit Willer ne kadar sert erkek olsa ve her ne kadar Teks'in velihatı olsa da, en az Teks kadar becerikli ve zeki olduğu yazılsa da bu hikayede birkaç nokta da Görünen Carson'un Kit Willer'ı gölge gibi izlemesi ve gerektiğinde ortaya çıkıp durumu kurtarması Teks'in ne olursa olsun Carson'a oğlundan daha çok güvendiği ve canını, canından bir parçayı ona emanet ettiği vurgusunu es geçmemek lazım...

Bir önce ki paragrafta Çizim demişken; bu albümün çizeri Majo'ya gelirsek çizerleri hikayeye bağlı olarak özellikle seçiyorlar sanırım... Örnek vermek gerekirse toprağı bol olsun bu hikayeyi Ortiz çizseydi bu kadar albenili olmazdı gibi geliyor... Özellikle Majo'nun hikaye ve sahne geçişlerinde kullandığı renk farklılıkları keyif verdi... Hele hele gece ve karanlık planlar... Adama boşuna gecelerin efendileri'nin olduğu Dampyr'i çizdirmiyorlar... Oradan da Boselli ile çalışmaya zaten alışık...

Uzatmadan final için bir şey yazmak icap ederse bir çok noktadan farklı ilerleyen kurguda herkes'in tek bir noktada buluşup Teks'in kucağına düşmesi çok iyi bağlanmış... Ama final her zaman ki gibi hızlı olmuş...

Hikayede biraz yadırgadığım en azılı kötü adamların onurlu ve gururlu gösterilmesi oldu sanırım... Teks'de sıkça başvurulan bir yöntem ama bu hikaye bağlı olarak kullanılmasaydı biraz daha destansı olabilirdi... Magico Vento'da bu tip sahnelere asla rastlamayız... Kötü her zaman kötüdür...

Ayrıca bazı hikayeler devam hikayesini hak eder... Finalde baş kötümüzün ölmesi yerine kaçması sanki daha iyi olabilirdi... Hiç kimse Teks'e denk değildir ama Finnegan'da Teks gibi ranger olması ve en az onun  kadar tecrübeli olması ve en zor durumlardan kurtulacak kadar becerikli olmasını beklerdim...

Tiger ve Teks'in finalde İki kurşunları kaldıktan sonra Teks'in sonda ki "hala tek kurşunum kaldı" enstantenesi ayrıca güzeldi... Teks tedbirli adamdır...

Son olarak Hikaye, Kit Willer ve Carson'un bardaki o diyaloğu ile başlasaydı bence efsane bir bölüm olurdu... Giriş kısmı daha sonra flashbackler ile verilseydi okuyucuya başta bir gerilim ve bilinmezlik verilebilirdi diye düşünmeden edemedim...

Her şeye rağmen Boselli ve Majo ikilisi hikayesiyle olsun çizimleriyle olsun gerçekten güzel işe imza atmışlar... Kendilerine ayrılan 240 sayfada dolu dolu bir hikaye anlatmışlar...

[Zeljko]

Küçük boyutlu büyük teksi hiç almadım ama Ferzan,Caretta ve Bahadır öyle bir itkiledilerki almazsam meraktan çatlayacak raddeye geldim.