Conan the Barbarian - Titan Comics

[ferzan]

    Serinin #9, #10, #11 ve #12 nolu sayılarına yayılan üçüncü macerayı okudum. Jim Zub, hem kitap ve çizgi roman evreninin, hem de film evreninin mirasına sahip çıkarak kendi farkını koyma çabasına ve kendi destansı yolunu çizme coşkusuna devam ediyor ama ben gene tam ikna olmuş değilim. Bir önceki dört sayıda yer alan ikinci maceraya göre kesinlikle daha akıcı bir macera, üstelik ilk macerada olan bazı olaylar ve karakterlerle ilgili uzaktan bağlantılar ve olay ardışıklıkları devam ediyor. Kesinlikle bir "Jim Zub Era'sı" var diyebiliriz bu seride, ilmek ilmek de örülmeye devam ediyor ama dediğim gibi, ben halen ikna olma sürecimi tamamlayamadım.

    Daha önce Piktler ve onların proto-Pikt ataları bu denli irdelendi mi Conan maceralarında hatırlamıyorum. Öyle çok abartılı bir irdeleme de değil ama ilk maceradaki Pikt savaşçı kadını Brissa sonrası hem Piktlerle, hem de Brissa'nın ataları bazında Pikt halkları geçmişiyle bir bağımız oldu. Normal şartlarda Pikt dediğin şey ilkel, hayvani ve görüldüğü yerde katli vacip ehlileştirilemez bir halktır Conan'da. Bir tek "Kara Nehrin Ardında" macerasında o denli içlerinde girmiştik diye hatırlıyorum ama bu kez bir duygusal bağ ve kader ortaklığı da kurulmuş durumda.

    Bilmemkaç yüzüncü göbekten Brissa'nın atalarından bir Pikt savaşçısı ile Conan arasında kurulan bağ, Atlantisli Kull, Fil Kulesi macerasında ki kadim yaratık Yara'nın, Conan'ın belleğinde gördüğümüzden daha fazla yer edişi ve Thulsa Doom faktörü gibi tam anlamıyla aşurelik bir kombinasyon içeren bu macerayı okunabilir kılan elbette Torre'nin akıcı ve Buscema'nın kendisine bile burun kıvırtan Buscema üstü Buscemavari görsel anlatımı yanı sıra hikayenin de bu alacalı beleceli şaşırtıcılığı oldu. Her şey bittiğinde; "Bu neydi ki şimdi? Ne okudum acaba ben?" dedirtse de, Titan Comics Barbar Conan serisi kredim inatla tükenmemeye devam ediyor. Muhtemelen 24 sayı olana kadar da bu kredinin kırıntıları idare edecek ama sonrası için bir şey diyemiyorum.