Dün ABD 'de ikinci sayısı çıktı bile. Cidden renk ile çok iyi duruyor. Tony Moore 'u ben bir parça yadırgamıştım, serinin ilerleyen sayılarında tarzı çok güzel oturmuştu kapaklarda ve yan ürün illüstrasyonlarında ama çizdiği ilk 6 sayıda çok gözüme hitap etmemişti. Charlie Adlard 'ın çizimleri devralmasına o yüzden çok memnun olmuştum ama şimdi renkli Tony Moore sayfalarına bakınca aslında ne kadar keyif verici görseller olduğunu fark ediyorum. Tony Moore 'da böyle hissettiysem herhalde Charlie Adlard 'ın renkli sayfalarında kendimden geçerim herhalde.

    Bu mevzuyu açacaktım, arada bin tane şeyden ötürü unutmuştum. Afu Abi 'nin açması çok iyi oldu. Her yeni sayıda rengarenk görsellere bakar dururuz artık. Deluxe olarak en baştan başlaması, eserin şimdiden nasıl bir klasik haline geldiğini yeterince gösteriyor. Güzelim renklendirme de kadayıfa kaymak oluyor. Esasında tam bu haliyle en baştan abone olunup toplanabilir ama işte malum şartlarda orijinal yayın aboneliğinde ne derece istikrarlı bir tablo çizerim belli değil. O sebeple dijital önizlemelerle gıpta etmeye devam.

Renkli örnek sayfalar oldukça iyi ve göze hoş geliyor. Marmara siyah beyaz baskıları bir an önce bitirip, bu seriye geçerse güzel olur.

  Normal seri ite kaka devam ederken, döviz kurları almış başını giderken önceliğimiz okuduğumuz bir serinin tekrar ama renkli basılması olmamalı kanaatindeyim. Seriyi bitirelim yeter.

Renk, hikayenin kurgusundaki kasveti verdiği gibi mekan ve şehire boyutta kazandırmış... Ama bu ahvali ve şerait içinde, kendi kasvetli halimizde bu edisyonunda basılması hayalcilik olur...

Belki renki seri Amerikada nihayete erdikten ülke ekonomimiz nispeten toparladıktan sonra çıkacak omnibus ve türevleri gibi kısa sürede okumalık değilde raflık basılıp tüketilebilir...

Ama Umar Hocamında dediği gibi önceliklerimiz tekrarlardan ziyade ulaşılmamış olanlar olmalıdır...

Ayrıca Tony Moore'un çizimlerindeki dinamizm de renkli edisyonu çoşturmuş olabilir... 7. fasikülde seriyi eline alan ve çizmeye başlayan Charlie Adlard'ın çizimlerinde o renk ahengini görmek lazım...

Sevgili Ferzan'ın Charlie Adlard'ın çizimlerine bir profosyonel gözü ile yaklaşmasına ve beğenmesine diyecek bir şeyim yok ama bir önceki paragrafta da dediğim gibi Tony Moore'un çizdiği kareler sanki hareket ediyor ve yaşıyormuş gibi görünmesine rağmen Adlard'ın kareleri de bir o kadar donuk ve portre tarzında...

Bunu polemik olsun diye yazmadım. Zevklerimizin ve görsel algımızın faklı olmasından ziyade Ferzan'ın profosyenel yaklaşımına atıfta bulunmak istedim sadece... Benim ki düz bakış açısı... Ferzan kimbilir Adlard'ın çizimlerinde bizim göremediğimiz ne ahenk görmüştür...

Son olarak şahsi bakış açımla, bu dinamizmde ki Tony Moore ile niye devam edilmemiş... "Ayrıntılara verdiği verdiği önemden dolayı iş yetiştirememe gibi bir durum mu söz konusu oldu acaba...?" Diye düşünmüştüm bir ara...

    @BAHADIR

    Estağfurullah abi, benimkisi de şahsi zevkten ötürü bir tercih. Aslında dediğin gibi Tony Moore çok daha dinamizm vaat ediyor ki kariyerine devam ederken bunu fazlasıyla kanıtladı da. Burada benim açımdan tek sorun, TWD ilk sayılarda yer yer karşımıza çıkan hamlığı. Özellikle at çizerkenki sıkıntıları ve verdiği acemi his. Yoksa mekan çizimleri de, figür çizimleri de, her şeyi gayet güzel. Zaten seriyi çizmeyi bıraktıktan sonra uzun bir süre kapak çizdi, tişört ve kupa vs tasarımları için harika illüstrasyonlar çıkardı, zombi çizmenin en çok yakıştığı yegane çizerlerden biri oldu ama TWD ilk sayılar biraz hamlığına denk geldi diye düşünüyorum, ya da gençliğine diyeyim. Charlie Adlard 'da ise daha oturaklı bir sükunet buuluyorum. Hem ileri yaşı, hem de İngiliz ekolünden olması dolayısıyla. Diğer yandan şunu da düşünüyorum, TWD serisi olmasaymış asla Charlie Adlard 'ın farkına varmazmışız. Öyle aman aman bir özelliği yok, aslında kendine özgü ama TWD ile ezberleri ve standartları benim nezdimde her daim kabul edilebilir ve hatta sempatik bulunabilir durumda oldu. İngiltere piyasasına yaptığı işleri ve hatta bir de frankofon albümünü de gördüğümü hatırlıyorum. TWD 'den bildiğim için bir meyil oluşmuştu ama bilmeseydim muhtemelen çok da ilgimi çekmezdi ya da çekse bile onca kişi arasından rahatlıkla unutabilirdim. Gönül işte, ne zaman ve hangi şartta neyi baş tacı edeceği belli olmuyor ama tüm ezberine ve tekrarlarına rağmen Charlie Adlard 'ın sayfalarını seyretmekten hiç sıkılmamam da ayrı bir mesele. 

    Tony Moore 'un ilk 6 sayıdan sonra devam etmemesi, o dönem sayıları yetiştirememesinden ötürüymüş diye okuduğumu hatırlıyorum. Kapaklarda kalması daha uygun görülmüş ama serinin de daha güvenilir bir elde aksamadan devam etmesi amaçlanmış. Charlie Adlard 'ı o yüzden devreye sokmuşlar. Dizide hakkını verdiler ama, serinin görsel yaratıcısı da olduğu için sadece 6 sayı + ilk 5-6 senenin kapaklarını çizmesine rağmen Tony Moore 'un adı, üçlünün en ortasında yer aldı hep.

Bu seri Türkiye de neden bitmesi icin yeni ciltler basilmiyor?

Alıntı yapılan: BAHADIR - 06 Kasım, 2020, 09:21:17
Renk, hikayenin kurgusundaki kasveti verdiği gibi mekan ve şehire boyutta kazandırmış... Ama bu ahvali ve şerait içinde, kendi kasvetli halimizde bu edisyonunda basılması hayalcilik olur...

Belki renki seri Amerikada nihayete erdikten ülke ekonomimiz nispeten toparladıktan sonra çıkacak omnibus ve türevleri gibi kısa sürede okumalık değilde raflık basılıp tüketilebilir...

Ama Umar Hocamında dediği gibi önceliklerimiz tekrarlardan ziyade ulaşılmamış olanlar olmalıdır...

Ayrıca Tony Moore'un çizimlerindeki dinamizm de renkli edisyonu çoşturmuş olabilir... 7. fasikülde seriyi eline alan ve çizmeye başlayan Charlie Adlard'ın çizimlerinde o renk ahengini görmek lazım...

Sevgili Ferzan'ın Charlie Adlard'ın çizimlerine bir profosyonel gözü ile yaklaşmasına ve beğenmesine diyecek bir şeyim yok ama bir önceki paragrafta da dediğim gibi Tony Moore'un çizdiği kareler sanki hareket ediyor ve yaşıyormuş gibi görünmesine rağmen Adlard'ın kareleri de bir o kadar donuk ve portre tarzında...

Bunu polemik olsun diye yazmadım. Zevklerimizin ve görsel algımızın faklı olmasından ziyade Ferzan'ın profosyenel yaklaşımına atıfta bulunmak istedim sadece... Benim ki düz bakış açısı... Ferzan kimbilir Adlard'ın çizimlerinde bizim göremediğimiz ne ahenk görmüştür...

Son olarak şahsi bakış açımla, bu dinamizmde ki Tony Moore ile niye devam edilmemiş... "Ayrıntılara verdiği verdiği önemden dolayı iş yetiştirememe gibi bir durum mu söz konusu oldu acaba...?" Diye düşünmüştüm bir ara...

belki renkli omnibusu sen basarsın İleride Bahadır

Keşke Marmara Lone Wolf and Cub'ta yaptığı gibi aynı anda 2 cilt çıkarsa 
2020 için yeni sayı basmadıkları gözüküyor.

Alıntı yapılan: Kauss - 21 Kasım, 2020, 23:53:03
Keşke Marmara Lone Wolf and Cub'ta yaptığı gibi aynı anda 2 cilt çıkarsa 
2020 için yeni sayı basmadıkları gözüküyor.

Bitirseler de rahatlasak hem de böyle dev bir külliyat tamamlandığı için gururlansak. Şimdi baktım ilk cildi 2010'da almışım. 10 yıl!! 27 cilt olmuş.

28. Cildin barkodunun alındığı duyurusunu yapmışlar. Keşke son 4 cildi de tek seferde vurup geçseler. Olmadı ayda 2-2, o da olumlu

Bekleye bekleye solduk;bu kadar yavaş bir yayın politikası olamaz.Herkes Presstij Yayın Evi gibi hızlı olamaz.

Alıntı yapılan: ghostrider - 27 Temmuz, 2021, 12:24:18
Bekleye bekleye solduk;bu kadar yavaş bir yayın politikası olamaz.Herkes Presstij Yayın Evi gibi hızlı olamaz.

Presstij daha yeni yeni 'hızlı' olmaya başladı. Doğru bir yayın politikasıyla yöneldiği 'One-shot'larla eleştirileri aşağı çekti, olumlu algıyı güçlendirdi. Takip ettiğim için Usagi üzerinden yazayım, bu seri için de aynı anda çıkardığı çoklu sayıda fasikül yine gayet olumlu bir kanı yaratıyor. Yoksa sevenleri ve hatırlayanları için Cassidy ve de Legs Weaver, ya da birinci ve ikinci sayı arasına konan 1 seneyle ROM (ki hepi topu 3 ciltte bitecek bir kısa seri) da orada, zihinlerimizin bir köşesinde duruyor (ki ayrıca Usagi için az önce yazdığımı, takip ettiğim diğer Presstij fasikül serisi Dredd için - yakında çıkacaklarla 4 senede toplam 18 fasikülü düşünerek - söylemem). Bu tarz kıyaslamalarda herhangi bir yayıncıyı olumlu örnek olarak göstereceksek bu sadece ve sadece LAL olabilir, onun gibi tıkır tıkır periyotlu çalışan ikinci bir yayıncı gelmiyor aklıma. Varsa yazın lütfen...

Güzel hareketler bunlar....

Yürüyen Ölüler Cilt 28: Kıyamet



16cm x 24cm, 168 Sayfa, Siyah-Beyaz, 49 TL, Ekim 2021
Yazar: Robert Kirkman
Çeviri: Furkan Kaya, Cenk Könül

Gün içinde televizyon başında geçirmediğiniz kaç saatiniz var?
En son ne zaman gerçekten elde etmek istediğimiz bir şey için çabaladık?
En son ne zaman gerçekten ihtiyacımız olan bir şey istedik?
Bildiğimiz dünya artık yok.
Ticari ve saçma ihtiyaçların dünyası yerini ölüm kalım savaşı ve sorumluluğa bıraktı.
Mehşeri bir salgın ölülerin dirilip canlılarla beslenmesine yol açtı.
Bir kaç ay içinde toplum düzeni çöktü.

Bu arada Yürüyen Ölüler Cilt 1, 6. Baskısını yapmış