Dışarıda yağan lapa lapa kar'ı görünce aklıma nedense birden ayılı adam macerası geldi.
Ödülü kapmak için ay sonuna az kaldı, kitabı okumayan ve yorum yapmayan arkadaşlara duyurulur. 

Hikayede hem cami hemde kilise varsa ve para birimi liraysa orası Bütün medeniyetlerin birleşme yeri olan Hatay Antakya ili olabilir...

Alıntı yapılan: ercoktay - 20 Aralık, 2012, 08:56:01
Sonunda ben de Ayılı adamı okuyabildim. Ben çizimleri ve konusunu beğendim. Bazı yerlerde çelişkileri de vardı, kafama oturtamadığım yerlerde. Ama genel olarak üzerine çok emek verilmiş, çizimlerin çok kaliteli olduğu bir çizgi roman.

İlk olarak konusu ve konsepti çok güzel düşünülmüş. Ama yinede kafamda soru işareti yaratanlardan biri mesela hikayenin geçtiği mekanın yeri. Türkiye'de geçtiğini tahmin ediyorum. Mesela bir karede hem cami hem de kilise yıkıntısı var ve para olarak lira geçiyor. Fakat karakterlerin adlarından sadece biri Türk adı. Bu hikayede yan karakter olan ayı da fazla aksiyona katılmıyor. Acaba başka ayılı adam hikayeleri de var mıdır?

Bazı mantık hataları da dikkat çekiyor. Mesela insanlar -80 derecede yüzleri açık olarak geziyorlar. ya da 1.5 derece olan bir suya kıyafetsiz dalıyorlar gibi.

Olsun sanki bu tür hatalar diğer yabancı yayınlarda yok gibi yazıyorum. Pöh.

Ben beğendim. Herkesin bir göz atmasını tavsiye ederim. Kitabın sonundaki Yalçın Didman hayat hikayesi bölümü de muhteşem olmuş. Baskısı filan dört dörtlük bir kitap. Zaten Rodeo'nun eleştirmeyeceğiz tek yanı kitaplarındaki baskı kalitesi.

Bende Ercoktay arkadaşım tüm söylediklerine katılıyorum.
Daha öncede almayı düşündüğüm ama fiyatından dolayı hep ertelediğim bir yayındı Altın madalyon sayesinde edinmiş ve okumuş oldum.

Bir kere Türk bir çizer tarafından çizilip yazıldığı için benden artı puan ( keşke Yalçın Didman'ın başka eserleride yayınlansa) Böylesine güzel işler üreten bir insanın mutlaka hazırda yayınlanmayı bekleyen başka eserleri vardır.

Ayılı Adam (Eksi Seksen ) isimli macera  Yalçın Didman'ın anlatımı ve çizimleri ile güzel bir albüm olmuş, Ben beğendim.

Bende yan karekter olan ayı'nın fazla gözükmemesine üzüldüm sanki ansızın ön plana çıkacak gibi duruyor.

Yer mekan o kadar önemli değil ama karekterlerin yabancı isimlerle anlatılması beni rahatsız etti,neden kendi kahramanımızı kendi insanımızı kullanmayızki,yabancı sempatizanlığı olmuş ve beni oldukça üzdü.

Yinede severek ve beğenerek okuduğum bir kitap oldu emeği geçenlere teşekkürler.

Yalçın Didman'ın hayat hikayesinin anlatıldığı bölüm gerçekten güzel olmuş.
Hıpır dergisinin içinde yayınlanan ve büyük bir keyifle okuduğum bir hikeye vardı aslında bir albümde ondan çıkarmış neden yayınlamamışlarki.

Yalçın Didman'ın yazdığı ve çizdiği diğer hikayenin adı "Nemrut Güneşi" idi.

Önce "Joker" dergisinde yayınlanmış ama yarım kalmıştı,sonra ise "Hpr Maymun" mizah dergisinin orta sayfasında yayınlanmış sonlara doğru dergi boyutlarında yayınlanan sayfalar küçültülerek macerayı bitirmeye çalışmışlardı "bittimi hatırlamıyorum" ama güzel bir macera idi.

Alıntı yapılan: haysat - 21 Aralık, 2012, 17:06:01
Yalçın Didman'ın yazdığı ve çizdiği diğer hikayenin adı "Nemrut Güneşi" idi.

Önce "Joker" dergisinde yayınlanmış ama yarım kalmıştı,sonra ise "Hpr Maymun" mizah dergisinin orta sayfasında yayınlanmış sonlara doğru dergi boyutlarında yayınlanan sayfalar küçültülerek macerayı bitirmeye çalışmışlardı "bittimi hatırlamıyorum" ama güzel bir macera idi.

Didman, ilk olarak 17 Kasım 1994 tarihinde Hıbır dergisinin 24. sayısında yayına başlayan Nemrut Güneşi adlı realistik bir çizgiroman daha hazırlamıştır. İki bölümden oluşan bu macera 31 Ağustos 1995 tarihli Hıbır'ın 65. sayısında 98 sayfada tamamlanmıştır.

"Çizgi Diyarı"'ından alınmıştır.

 

Alıntı yapılan: haysat - 21 Aralık, 2012, 17:06:01
Yalçın Didman'ın yazdığı ve çizdiği diğer hikayenin adı "Nemrut Güneşi" idi.

Önce "Joker" dergisinde yayınlanmış ama yarım kalmıştı,sonra ise "Hpr Maymun" mizah dergisinin orta sayfasında yayınlanmış sonlara doğru dergi boyutlarında yayınlanan sayfalar küçültülerek macerayı bitirmeye çalışmışlardı "bittimi hatırlamıyorum" ama güzel bir macera idi.

Uzun zaman önce bu hikayeyi okuduğumu hatırlıyorum. Didman'in güzel hikayelerinden biriydi. Ayrı bir cilt yapıp yayınlasalar gerçekten güzel olur.

İlk 50 sayfanın hissettirdikleri:

http://pizagorgunlukleri.blogspot.com/2012/12/eksi-seksen.html

Sizinle, bir süredir kafamı meşgul eden bir düşüncemi paylaşmak istiyorum. Bu düşünce aklıma sizin türünüzü sınıflandırmaya çalışırken geldi ve anladım ki sizler aslında memeliler sınıfına dahil değilsiniz. Bu gezegendeki tüm memeliler, yaşadıkları çevre ile içgüdüsel olarak bir denge kuruyorlar. Ama siz insanlar öyle değilsiniz. Bir bölgeye yerleşiyorsunuz ve çoğalıyorsunuz, tüm doğal kaynakları tüketene kadar çoğalıyorsunuz. Canlı kalabilmenizin tek yolu başka bir bölgeye yayılmak. Bu gezegende bu şekilde yaşamını sürdüren bir organizma daha var. Ne olduğunu biliyor musunuz? Virüsler. İnsanlar hastalıktır. Bu gezegenin kanserleri. Sizler vebasınız. Ve bizler de bunların ilacıyız...

İnsan ne kadar garip bir yaratık!

İnanılmaz adaptasyon yeteneğiyle hayran olunası...

İlk sevişmelerini yaşadığı, artık kar buz altındaki o koydan geçerken kahramanımızın ifadesindeki o rahatlıkta, sanki o günden bugüne çok şey oldu ama hiçbir şey olmadı akıcılığında hissettiriyor kendini bu durum. Oysa çok değil, olsa olsa üzerinden en fazla yirmi sene ve bir de buzul kıyamet geçmiş olmalı...

İnsan bir yandan da o doyumsuz hırsıyla dehşete düşüren bir yaratık...

Kıyametin bile sönümleyemediği bir açgözlülük ve sınır tanımayan bir bencillik! Doğanın yemek için öldürmek düsturunu gücünü ve iktidarını sürdürmek için yoketmeye eviren insan vahşeti! Daha fazla güç, daha fazla iktidar, daha fazla egemenlik, daha fazla para. Hepsi de ihtiyaç fazlası...

Refahı paylaşmak, paylaşırken çoğaltmak ne kadar uzak insana. Oysa o kıt kaynaklı buzul distopyada insanlığın, medeniyetin ayağa kalkması, yeniden yükselmesi için bir olmak şeklindeki mantığın yönergesi yine ve her zaman ütopik kalıyor...

Beni de bu hikayedeki distopya değil de bu imkansız ütopya daha fazla kavrıyor...

Aynen o beylik sözdeki gibi, hepimiz grinin tonlarıyız; kimimiz beyaza daha yakınız, kimimizse siyaha. Zaten bu kartela olmasaydı hikayeler de ortaya çıkmazdı herhalde. Hayat pek bir sıkıcı mı olurdu ne...

Bu ay kazanan "yeryüzü" arkadaşımız oldu.

Ocak ayı yarışmasında görüşmek üzere, kendinize iyi bakın.

Hayırlı olsun yeryüzü. Yeni yıl'ın ve altınmadalyon'un size şans getirmeye devam etsini temenni ederim.     

tebrikler yeryüzü iyi okumalar