Marvel etiketini görünce Mystic'i Mystique okuyup edindiğim, sonrasında hatamı fark edince de 'okurum bir ara' diyerek okunacaklar yığınına eklediğim 'Mystic: The Tenth Apprentice' cildini elime aldım en son. Marvel'i de eksik görmüşüm zaten meğer Marvel - CrossGen imiş o da. Yazar Kahire ve Air'den tanıdığımız G. Willow Wilson. Güzel olabilecek bir hikaye, büyünün aralarına girmesiyle dostluktan düşmanlığa dönen iki yetim kızın öyküsü o kadar hızlı dönüşüyor ki duruluktan, derinliksizlikten keyfince ilerlemiyor. Hikayenin hakkı kesinlikle 4 fasikül değil. Çizimler ise David Lopez'den ki o da cildin güzel tarafı. CrossGen nedir, ayrı bir evren midir, inanın bilmiyorum ama bu cilt bana CrossGen ile ilgili iyi bir referans olmadı.

Geçen aylarda devamı gelen Manetola üçlemesinin ilk iki bölümünü tekrar okuyacağım. Forumda daha önce tartışılan Zagor'un fantastik olmayan güzel maceralarına en güzel örneklerin başında gelen hikayenin ikisi de Donatelli çizimli. Eskiden olsa Ferri'yi tartışmasız olarak görürdüm ama yaş aldıkça Donatelli'ye ısınmaya başladım hatta iyi ki Donatelli çizmiş diyorum.

    Gün içerisinde Ninja Kaplumbağalar; Son Ronin'i okudum. Bir saat kadar önce de Presstij'in yeni tamamlamış olduğu 6 sayılık Ghost Rider mini serisini bitirdim. Yarın uygun bir vakitte kendi başlıklarında her ikisi ile ilgili üç beş satır karalayacağım ama burada sıcağı sıcağına  belirtmeliyim ki; bugün benim için harika okumalar oldu her ikisi de.

TEX WILLER EXTRA 1-2-3

Lâl Kitap'ın yayınladığı Tex Willer Extra'nın ilk cildini okudum. İtalya'daki özgün dizinin ilk üç sayısını içeriyor (macera bu üç sayıda başlayıp bitiyor).

226 sayfa süren maceranın başlıkları Haydutlar Şehri ▪ El Verdugo ▪ Chiricahualar!. Çok güzel bir vesterndi. Onurlu kahramanlar, macera, destansı anlatım vs... Özellikle final bölümündeki dörde ikilik düello sahnesi çok iyiydi. Final bölümünü aşağıdaki "Western-Metal" şarkısının eşliğinde okumak da iyi gitti (eh; ne de olsa eski fumetticiyiz, eski metalciyiz).

Teşekkürler Boselli, teşekkürler Andreucci... Sayenizde keyifli anlar yaşadım... Lâl Kitap, seni de unutmadım; sana da teşekkürler...

Normalde bu tür şeyleri yazmam ama son 10 gün içerisinde Tokyo revengers serisini baştan sona okudum yanında vinland saga 5 ve Dylan dog 106yı okudum
Dylan 105 bulduğum zaman onu da okuyacam

Alıntı yapılan: Arda Ugur - 21 Mayıs, 2024, 21:39:47Normalde bu tür şeyleri yazmam ama son 10 gün içerisinde Tokyo revengers serisini baştan sona okudum yanında vinland saga 5 ve Dylan dog 106yı okudum
Dylan 105 bulduğum zaman onu da okuyacam

Dylan Dog okuyan birine rastlamak çok güzel. Yalnız değilmişim...

Alıntı yapılan: Kuzgun - 22 Mayıs, 2024, 12:24:50Dylan Dog okuyan birine rastlamak çok güzel. Yalnız değilmişim...

Dylan Dog sevilmez mi

Dylan Dog sevilmez ; çünkü bir ana karakter yaşadığı ülkedeki tüm karşı cinsten ilgi ve sevgi göremez, bu şansı ile hep kötü olaylardan sıyrılıyor. Hikayede ki yan karakter ana karakterden daha ilginç bir kişiliktir.

Sevilir ya da sevilmez diyerek keskin ifadeler kullanmayacağım lakin bir zamanlar ilgiyle takip ettiğim Dylan Dog serisinin üstündeki "yorgunluk ve doygunluk" kimi okuyucuyuda eski heyecani birakmamış olabilir.

Arkadaşlar, çok önemli bir keşifte bulundum. Üstteki iletisinde Sayın Zeljko'nun ifade ettiği gibi duygularla,Severek, ilgiyle okuduğunuz çizgi romanların, bir süre sonra aynı tadı vermediğini görüyorsanız, eski keyfi tattırmadığını hissediyorsanız işiniz vahim demektir. Kaç tane arkadaşım müthiş derecede çizgi roman tutkunuyken, bir süre sonra bazı serilerden bıkkınlık duymaya başladıklarını söylediler. Eskisi gibi keyifle okuyamadıklarını ifade ettiler. Ama, asıl ilginç ve insanın tüylerini diken diken eden vahim durum bu duyguya kapılan arkadaşların, 7 ile 17 gün içinde,kimi kalpten , akrep, yılan, çiyan sokmasından, kimi de karısından yediği dayak yüzünden beyaz kefenlerle süslenmiş olarak Manitu'nun çayırlarında bizon avına çıkmaları oldu. Bu müthiş ve hayati önemdeki keşfimi forum üyesi dostluğumuzdan kaynaklanan sorumluluk duygularımla önemle duyuruyorum. Lütfen değerli dostlar. Çizgi roman satın almaktan, okumaktan vazgeçmeyiniz. Vaz geçenlerin vahim sonunu görüyorsunuz. Benden,  bir dost uyarması. NOT: Korsan kitap yayınlayan, satın alan , okuyan, kitaplığında bulunduran arkadaşlarında aynı vahim sonucu yaşadıklarını gördüm. Söylenmedi, haberimiz yoktu demeyiniz lütfen.

Alıntı yapılan: ghostrider - 26 Mayıs, 2024, 09:08:05Dylan Dog sevilmez ; çünkü bir ana karakter yaşadığı ülkedeki tüm karşı cinsten ilgi ve sevgi göremez, bu şansı ile hep kötü olaylardan sıyrılıyor. Hikayede ki yan karakter ana karakterden daha ilginç bir kişiliktir.

Ben genel olarak seriyi kastetmiştim aslında

Geç kalmış olsam da Scalped serisine başladım. İlk cildi okurken çizimlere alışmam biraz zamanımı aldı ama sonlara doğru kitap beni baya içine çekti. Halihazırda bir sürü yayınlanmış cildi olması çok iyi oldu.

  Bir yandan Wolverine by Benjamin Percy vol 4, diğer yandan Defebders omnibus 1 okuyorum.

    Titan Comics etiketiyle çıkan güncel Conan The Barbarian serisini okumaya başladım. İlk iki fasikül geçtiğimiz Aralık ayında elime geçmişti. Biraz biriksin diye beklerken araya giren aylar ve koşturmacadan ötürü aklımdan çıkmıştı. Haftabaşı Paralel Evren'den Burç Bey hatırlatınca aklıma geldi tekrar. Bu ay 11. sayısı çıkan serinin 3 ile 9 arası sayılarını da edinerek günceli neredeyse iki ay farkla yakalamış gibi oldum.

    Dün akşam ilk iki sayıyı okudum. Her dört sayıda başlayıp biten bir macera olduğu için, şimdilik ilk maceranın yarısına geldim diyebilirim. Jim Zub, Marvel'dakinin aksine fena iş çıkarmamış senaryoda ama hikayeleri olduğundan çok daha çekici hale getiren çizer Roberto De La Torre faktörü ayrı tabi. Daha sonra derli toplu bir şekilde kendi başlığında irdelerim ama düşük beklentime rağmen çok da kötü başlamadı. Umarım devam ettikçe bunun altına düşmez de en kötüsü şu anki hali olur.

    Bir yandan Zagor KM okumalarıma devam ediyorum. 84. ciltteyim. Hafta sonu daha da gaza basmayı düşünüyorum ama belki araya başka okumalar girer.

    The Other Side, Scalped, Southern Bastards ve The Goddamned gibi özgün serilerine bayıldığım ve bu saydığım eserler nezdinde bile (yıllarca Marvel için yazdıkları bir yana) en favori yazarlarımdan biri olan Jason Aaron'ın bu bağımsız serisini de es geçmek istemedim. Bu ay çıkan 15. sayısı ile final yapan serinin ilk 10 sayısının toplandığı iki cildi dün elime geçince akşam okumaya başladım. İlk cildin üç sayısını okudum, bugün de devam edeceğim.

    Sırası gelince ayrı başlığını da açar irdelerim ama ilginç bir çalışma olmuş. Hele ki Jason Aaron'dan çıkması bakımından. Ben şahsen Brian K.  Vaughan ile Skottie Young arası bir senaryo atmosferine girdim ama ikisi gibi de değil elbette. Önceki işlerinin aksine sek dram, koşulsuz sertlik, duyguya yer bırakmayan acımasız dünya ve bu çerçevede işlenen muazzam bir hikaye örgüsü yerine hafif dram, tadında minimal bir mizah, abartıya kaçmamış duygusallık, ergen romantizmi ve bu unsurlar yanında abes kaçmamış bir sertlik eşliğinde nispeten daha gürültüsüz ama ilginç olmayı da başarabilen bir anlatım kaleme almış. Çizgiler de Cliff Chiang (Paper Girls) yahut Jorge Corona (Middlewest) rahatlığında tanıdık bir yumuşaklık ve maharette.

    Devam edeceğim. Aaron'ın önceki özgün serilerinde oluşan beklentim yok elbette ama bu kıyamet sonrası konseptte geçen ve ergenlikten gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa sürecek olan uzun aşk hikayesini okumaktan pişmanlık duymayacağımı umuyorum.